Krijgt uw kind ADHD over?

Of je nu recent ADHD hebt gediagnosticeerd of al vele jaren met ADHD leeft, een vraag die bijna alle volwassenen stellen is: "Zullen mijn kinderen ook ADHD hebben?"

Het antwoord is: het hangt ervan af.

De grootste oorzaak van ADHD zijn genen. ADHD werkt in families. Zelfs als niemand in uw familie officieel is gediagnosticeerd met ADHD, merkt u misschien familieleden met kenmerken en eigenschappen die op ADHD lijken.

Ondanks deze sterke genetische link, als u ADHD heeft, betekent dit niet automatisch dat uw kind dat ook zal doen. Dit komt omdat het een combinatie is van genen en omgevingsfactoren die bepalen of een kind ADHD ontwikkelt. Ze kunnen ADHD-genen erven zonder dat ze worden geactiveerd. Zo bleek uit één onderzoek dat een derde van de vaders met ADHD kinderen had die ook ADHD ontwikkelden.

Hoewel je je misschien machteloos voelt over je genen, zijn hier zes suggesties om te helpen.

1) Wees opmerkzaam

Let op en als uw kind tekenen of symptomen van ADHD begint te vertonen, zoek dan professionele hulp. Het krijgen van een vroege diagnose en de juiste behandeling is van onschatbare waarde voor uw kind; het zal hun worstelingen helpen minimaliseren en hun succes helpen.

2) Wees je bewust van verschillen

Als uw kind ADHD erven, kan het zich op een heel andere manier manifesteren dan uw ADHD. Als u bijvoorbeeld hyperactief-impulsieve ADHD heeft en uw kind onoplettend ADHD heeft, zullen uw gedrag en uitdagingen anders zijn, ook al heeft u beiden ADHD. Ook ziet ADHD er vaak anders uit, afhankelijk van het geslacht van uw kind. Als je zoon hyperactief-impulsieve ADHD heeft, kunnen ze heel lichamelijk actief zijn, terwijl je dochter hyper-spraakzaam en verbaal impulsief kan zijn.

Tot slot, zelfs als u hetzelfde geslacht hebt als uw kind en dezelfde ADHD-presentaties hebt, kunt u nog steeds verschillende ADHD-gedragingen en -uitdagingen hebben. Als u echter weet dat deze verschillen bestaan, kunt u uw bewustzijn vergroten en kunt u vroegtijdig ADHD-symptomen bij uw kind detecteren.

3) Een rolmodel zijn

Uw relatie met ADHD beïnvloedt hoe uw kind omgaat met hun diagnose. Probeer er neutraal over te praten, in plaats van iets dat "vreselijk" is en dat je wenste dat je het niet had.

Als u uw ADHD-symptomen actief behandelt en beheert, helpt het bovendien uw kind hetzelfde te doen. Als u ADHD-vriendelijke levensvaardigheden leert en implementeert en medische hulp zoekt, zal uw kind dat ook doen.

Kinderen vinden het leuk om in te passen. Als zij het enige kind op school zijn met ADHD, kan het hen geïsoleerd en eenzaam doen voelen. Wetende dat je ADHD hebt en het goed doet, geeft ze een morele boost en voelt ze zich minder alleen.

4) Voel je niet schuldig

Mensen met ADHD zijn experts in het voelen van schuld en schaamte voor allerlei dingen, van voortdurend te laat komen tot het vergeten van belangrijke taken op het werk. Wees echter niet schuldig dat uw kind ADHD heeft. Net als de kleur van hun ogen, heb je geen controle over welke genen ze hebben geërfd.

5) Hun ervaring met ADHD zal anders zijn dan die van u

Er is meer bekend over ADHD dan ooit tevoren. Dit betekent dat het gemakkelijker is om ADHD te detecteren en de juiste hulp is gemakkelijker verkrijgbaar bij de medische gemeenschap en op school. Bovendien heeft uw kind een ondersteunende ouder die hun problemen begrijpt. Dat betekent niet dat je ouders niet ondersteunden! Elke generatie doet het beste met de kennis en het onderzoek dat ze op dat moment ter beschikking staan.

6) Hersenscherm

Herschrijf hoe je ADHD bekijkt. Dr. Kenny Handleman noemt ADD "Attention Difference Disorder" in plaats van Attention Deficit Disorder. Wanneer je ADHD op deze manier bekijkt, besef je dat de hersenen van je kind anders kunnen werken dan sommige mensen, maar anders hoeft niet een slechte zaak te zijn.