Topische of orale NSAID's voor artritis Pijn

Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) behoren tot de meest populaire en meest voorgeschreven medicijnen voor artritis. NSAID's kunnen oraal worden ingenomen in de vorm van tabletten, capsules of vloeistoffen. NSAID's zijn ook verkrijgbaar in een plaatselijke formulering, als een crème, gel of vloeistof op de huid.

Hoe werken topicale NSAID's??

Topische NSAID's, zoals plaatselijke ibuprofen of Voltaren-gel, worden op de huid aangebracht boven een pijnlijke verbinding. Er zijn bepaalde voordelen verbonden aan actuele NSAID's, waaronder:

• verbeterde medicijnafgifte aan getroffen weefsels
• verminderde incidentie van systemische bijwerkingen zoals maagzweren en gastro-intestinale bloedingen

Topische NSAID's penetreren langzaam en leveren kleine hoeveelheden in de systemische circulatie. Vergeleken met orale NSAID's leidt topische toediening tot relatief hoge NSAID-concentraties in de dermis (de huidlaag onder de opperhuid die uit bindweefsel bestaat). De concentraties die worden bereikt in het spierweefsel onder de toedieningsplaats variëren, maar het is ten minste gelijk aan wat wordt bereikt met orale toediening van NSAID's.
Topische NSAID's bereiken wel de synoviale vloeistof, maar hoeveel en door welk exacte mechanisme moet nog worden bepaald. Individuele verschillen in de huid kunnen bepaalde variaties veroorzaken die gezien worden in de absorptie van lokale NSAID's.
Over het algemeen is het moeilijk om te bepalen of lokale of orale NSAID's beter zijn, omdat is aangetoond dat er in klinische onderzoeken sprake is van een zeer hoog placebo-percentage. Mensen melden pijnverlichting, zelfs als er geen actief ingrediënt in de pil of crème zit.

Hoe werken orale NSAID's??

Orale NSAID's zijn pillen, capsules of vloeibare medicijnen die worden ingeslikt. Ze passeren het spijsverteringsstelsel en worden opgenomen in de bloedbaan, met effecten in het hele lichaam. Orale NSAID's werken door het remmen van cyclo-oxygenase (COX), een enzym dat arachidonzuur katalyseert tot prostaglandinen en leukotriënen. Arachidonzuur wordt vrijgemaakt van membraanfosfolipiden als reactie op ontstekingsstimuli. Prostaglandinen stellen de ontstekingsreactie vast. NSAID's interfereren met de productie van prostaglandinen door cyclo-oxygenase te remmen.

De verschillen in bijwerkingen tussen orale en topicale NSAID's

Topische NSAID's hebben een beter veiligheidsprofiel dan orale NSAID's. Negatieve effecten secundair aan topisch gebruik van NSAID komt voor bij ongeveer 10 tot 15% van de patiënten en zijn voornamelijk cutaan (huiduitslag en jeuk - jeuk - waarbij de topicale NSAID werd toegepast). Gastro-intestinale bijwerkingen zijn zeldzaam bij lokale NSAID's, vergeleken met een incidentie van 15% voor orale NSAID's.

Hoe patiënten kiezen tussen orale en topicale NSAID's

Uit twee rapporten gepubliceerd in de British Medical Journal (BMJ), het werd duidelijk dat de beslissing over de formulering van de NSAID, zowel mondeling als lokaal, meestal gebaseerd is op:

• patiëntperceptie van het risico van bijwerkingen
• de aanwezigheid van een andere ziekte
• pijn niveau
• advies ontvangen
• bruikbaarheid (kosten en gebruiksgemak)

In de BMJ, onderzoekers concludeerden dat "actuele NSAID's een levensvatbaar, veilig alternatief zijn voor orale NSAID's voor de behandeling van osteoartritis bij de knie, zelfs als een placebo-effect het grootste deel van de waarde van deze topische agentia verklaart."
Praat zoals altijd met uw arts over uw mogelijkheden en werk samen om te bepalen welke de beste keuze is voor uw toestand en situatie.