Stemmingscongruentie en incongruentie bij bipolaire stoornis
Stemmingsincongruentie is een term die wordt gebruikt om een ernstig symptoom van een bipolaire stoornis te beschrijven. Het is een psychotisch kenmerk van de ziekte waarin het geloof of de actie van de persoon, door hallucinatie of waanidee, niet overeenkomt met zijn of haar stemming.
Daarentegen beschrijft stemmingscongruentie ook een psychotisch symptoom van een bipolaire stoornis, maar in dit geval komt de overtuiging of actie overeen met de stemming van die persoon.
Hoewel het verschil tussen stemmingscongruentie en incongruentie weinig gevolgen lijkt te hebben - gezien het feit dat ze allebei gerelateerd zijn aan een psychotische episode - kan de manier waarop elk effect het vermogen van een persoon om te functioneren en te bloeien opvallend anders zijn..
Voorbeelden van stemmingsincongruente en stemmingscongrruente symptomen
Incongruent betekent "tegenstrijdig". Als zodanig impliceert de incongruentie van stemming dat de symptomen in strijd zijn met de huidige stemming van de persoon. Voorbeelden zijn:
- Lachen als je hond doodgaat
- Ik geloof dat je superkrachten hebt ondanks dat je door een depressieve episode bent gegaan
In elk geval komen de acties van de persoon niet overeen met de situatie of de emotionele toestand. De begoocheling van superkrachten valt bijvoorbeeld niet samen met thema's van machteloosheid die inherent zijn aan depressie.
Congruent betekent daarentegen 'in overeenstemming'. In dit geval worden eventuele symptomen, hoe extreem ook, als stemmingscongruent beschouwd als ze in overeenstemming zijn met de huidige stemming van de persoon. Voorbeelden zijn:
- Zelfmoord voelen als je hond sterft
- Geloven dat je superkrachten hebt als je door een manische episode gaat
Hoe onredelijk de reactie ook is, ze stemmen niettemin overeen met de omstandigheid of emotionele toestand van die persoon op dat moment.
Psychose
In de context van een bipolaire stoornis worden zowel stemmingscongruentie als incongruentie gebruikt om een psychotisch kenmerk van de ziekte te beschrijven. We gebruiken geen stemmingscongruentie, bijvoorbeeld om een persoon met een bipolaire stoornis te beschrijven die een redelijke reactie op een situatie heeft. De voorwaarden stellen ons eenvoudig in staat om valse overtuigingen die iemand heeft te classificeren om een passende behandeling te bieden.
We verwijzen naar deze valse overtuigingen als psychosen. Psychose is gewoon een breuk met de realiteit, een aandoening die vaker voorkomt tijdens een manische episode en zelfs een depressieve episode (maar nooit met een hypomanische episode). Psychose heeft te maken met hallucinaties (dingen ervaren die niet echt zijn) en / of wanen (dingen geloven die niet echt zijn).
hallucinaties
De meeste mensen associëren hallucinaties met schizofrenie, maar ze kunnen ook voorkomen bij bipolaire stoornissen. Bij hallucinaties gaat het om ervaringen of percepties die niet echt zijn, of het nu gaat om dingen die een persoon ziet, hoort, ruikt, proeft of fysiek voelt. Voorbeelden zijn:
- Een gemoedscongruente hallucinatie in een depressieve episode zou thema's als schuld of verdriet inhouden. Bijvoorbeeld een stem horen die u vertelt dat u waardeloos bent.
- Een gemoedscongruente hallucinatie in een manische aflevering zou te maken hebben met grootsheid, zoals het zien van de president in je woonkamer.
- Een stemmingsongevoelige hallucinatie in een depressieve episode zou tot gevolg hebben dat je gevoelens ervaart die tegengesteld zijn aan je depressie zonder schuldgevoelens, dood, ziekte, ontoereikendheid of verdiende straf.
- Een gemoedsincongruente episode in een manische episode zou precies het tegenovergestelde zijn, misschien stemmen die je vertellen dat je onwaardig bent of straf verdient.
Wanen daarentegen zijn vastgehouden overtuigingen die noch waar zijn, noch gebaseerd zijn op de werkelijkheid. Het gaat niet om hallucinaties, maar om het spelen in overtuigingen en acties die in strijd zijn met de realiteit.
Behandeling van mensen met een bipolaire stoornis
De behandeling omvat meestal het behandelen van symptomen en het voorkomen van gemoedstoestanden. Dit omvat het gebruik van medicatie (stemmingsstabilisatoren, antidepressiva, antipsychotica) en psychotherapie.
Het is belangrijk dat elke persoon met een bipolaire stoornis continue zorg en medisch toezicht krijgt. Dit geldt met name voor mensen die stemmingsongevoelige symptomen hebben bij wie het risico op ziekenhuisopname en zelfmoord veel groter is.
