Hoe bloedstolsels worden behandeld
voorschriften
Als u een bloedstolsel heeft of vermoedt, verlaat u waarschijnlijk het recept van uw arts. Wat u inneemt, is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder uw algehele gezondheid, de waarschijnlijke oorzaak van de stolsel, de ernst ervan en meer.Anticoagulantia
Anticoagulantia remmen een of meer van de stollingsfactoren, een groep bloedeiwitten die verantwoordelijk zijn voor de bloedstolling.Deze medicijnen omvatten:
Coumadin (warfarine): Tot voor kort was warfarine het enige oraal toegediende antistollingsmiddel dat beschikbaar was.
Het grootste probleem met warfarine is dat de dosering precies goed is, wat moeilijk kan zijn voor artsen en onhandig voor patiënten.
Wanneer u begint met inname, moet de dosering gedurende een periode van weken worden gestabiliseerd en zijn regelmatig bloedonderzoeken (INR-bloedtests) nodig om dit te garanderen. Zelfs na stabilisatie moeten de INR-tests periodiek worden herhaald en moet de dosering van warfarine vaak opnieuw worden aangepast.
- "Nieuwe" orale anticoagulantia: Omdat de optimale dosis warfarine relatief moeilijk te beheren kan zijn, hebben farmaceutische bedrijven jarenlang gewerkt om met warfarinesubstituten te komen, dat wil zeggen, anticoagulantia die oraal kunnen worden ingenomen. Vier van deze nieuwe orale anticoagulantia (de NOAC-geneesmiddelen genoemd) zijn nu goedgekeurd. Dit zijn Pradaxa (dabigatran), Xarelto (rivaroxaban), Eliquis (apixaban) en Savaysa (edoxaban). Het belangrijkste voordeel van al deze geneesmiddelen is dat ze kunnen worden gegeven in vaste dagelijkse doseringen en geen bloedtesten of doseringsaanpassingen vereisen. Zoals het geval is met alle geneesmiddelen, zijn er echter nadelen aan de NOAC-geneesmiddelen.
- heparine: Heparine is een intraveneus geneesmiddel met een onmiddellijk (binnen enkele seconden) remmend effect op de stollingsfactoren. Het wordt uitsluitend gebruikt in ziekenhuispatiënten. Artsen kunnen de doseringsfrequentie naar behoefte aanpassen door de bloedtest op de partiële tromboplastinetijd (PTT) te controleren. De PTT geeft weer hoeveel de stollingsfactoren zijn geremd (de "dunheid" van het bloed).
- Heparine met laag moleculair gewicht: Deze geneesmiddelen, Lovenox (enoxaparine) en Fragmin (dalteparine), zijn gezuiverde derivaten van heparine. Hun grootste voordeel ten opzichte van heparine is dat ze kunnen worden toegediend als injecties (die bijna iedereen in een paar minuten kan leren) in plaats van intraveneus, en ze hoeven niet nauwlettend te worden gevolgd met bloedonderzoek. Dus, in tegenstelling tot heparine, kunnen ze op poliklinische basis met relatieve veiligheid worden toegediend.
- Nieuwere intraveneuze of subcutaan toegediende anticoagulantia: Er zijn verschillende heparine-achtige anticoagulantia ontwikkeld, waaronder argatroban, Angiomax (bivalirudine), Arixtra (fondaparinux) en Refludan (lepirudin). De optimale tijd en plaats om al deze medicijnen te gebruiken worden langzaam uitgewerkt.
Anti-bloedplaatjes medicijnen
Drie groepen medicijnen worden gebruikt om de "kleverigheid" van bloedplaatjes, de kleine bloedelementen die de kern van een bloedstolsel vormen, te verminderen. Door remming van het vermogen van bloedplaatjes om samen te klonteren, remmen bloedplaatjesremmers de bloedstolling. Deze medicijnen zijn het meest effectief bij het voorkomen van abnormale bloedstolsels in de bloedvaten en zijn veel minder effectief bij het voorkomen van trombose in de aderen..- Aspirine en Aggrenox (dipyridamol): Deze geneesmiddelen hebben een bescheiden effect op de "kleverigheid" van bloedplaatjes, maar veroorzaken minder aan bloedingen gerelateerde bijwerkingen dan de andere bloedplaatjesaggregatieremmers. Ze worden vaak gebruikt in een poging het risico op een hartaanval of beroerte te verminderen bij mensen van wie het risico verhoogd is. Aspirine is beschikbaar zonder recept (over-the-counter) en in receptvorm. Uw arts zal u vertellen welke voor u geschikt is.
- Ticlid (ticlopidine), Plavix (clopidogrel) en Effient (prasugrel): Deze medicijnen zijn krachtiger (en dus riskanter) dan aspirine en dipyridamol. Ze worden vaak gebruikt wanneer het risico op arteriële stolling bijzonder hoog is. Hun meest voorkomende toepassing is bij mensen die kransslagaderstents hebben gekregen, hoewel beslissingen over wanneer en hoe lang ze moeten worden gebruikt controversieel zijn..
- IIb / IIIa-remmers: ReoPro (abciximab), Integrilin (eptifibatide) en Aggrastat (tirofiban): Deze medicijnen zijn de krachtigste groep bloedplaatjesremmers. Ze remmen een naamgevingsreceptor op het oppervlak van bloedplaatjes die essentieel is voor de kleverigheid van bloedplaatjes. Ze worden voornamelijk gebruikt om acute stolling na interventionele procedures (zoals angioplastie en plaatsing van stents) te voorkomen en om mensen met acuut coronair syndroom te behandelen. Deze medicijnen zijn erg duur en moeten in het algemeen intraveneus worden toegediend.
Trombolytische geneesmiddelen
Deze krachtige geneesmiddelen, ook bekend als fibrinolytische middelen of "stolselbrekers", worden intraveneus toegediend om bloedstolsels op te lossen die zich in het vormingsproces bevinden. Voor het grootste deel is hun gebruik beperkt tot patiënten die zich binnen de eerste paar uur van een acute hartaanval of beroerte bevinden in een poging een geblokkeerde ader te heropenen en blijvende weefselbeschadiging te voorkomen.Deze medicijnen kunnen lastig te gebruiken zijn en hebben een aanzienlijk risico op bloedingscomplicaties.
Onder de juiste omstandigheden kunnen deze medicijnen de dood of invaliditeit van een hartaanval of beroerte voorkomen.
Trombolytica omvatten:
- Tenecteplase: in de Verenigde Staten is dit momenteel het favoriete medicijn omdat het minder bloedingsgevolgen lijkt te veroorzaken en gemakkelijker toe te dienen is dan de andere geneesmiddelen in deze groep.
- Streptokinase: dit wordt het meest wereldwijd gebruikt omdat het relatief goedkoop is.
- urokinase
- alteplase
- reteplase
- tPA (weefselplasminogeenactivator)
Blood Clots Doctor Discussiegids
Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.
chirurgie
Soms kan een bloedstolsel in de armen of benen (diepe adertrombose of DVT genoemd) naar de longen reizen en een bloedstolsel vormen dat longembolie wordt genoemd (PE)..Voor patiënten die een risico lopen op DVT en de beschikbare medicijnen niet kunnen innemen, is er een andere behandeling beschikbaar. Chirurgen kunnen een klein metalen apparaat implanteren dat een inferieur vena cava filter (IVC) die grote stolselfragmenten opsluit en voorkomt dat ze door de vena cava reizen (een grote ader in de buik die bloed van het onderlichaam terug naar het hart brengt).
Deze filters kunnen permanent op hun plaats blijven of worden verwijderd, afhankelijk van de situatie van de individuele patiënt.
Over-the-Counter therapieën
Als u een bloedstolsel in uw benen heeft ervaren of een risico op bloedstolsels hebt, kan uw arts aanbevelen dat u speciale elastische sokken moet dragen steunkousen. Deze kunnen helpen de bloedtoevoer uit de benen en terug naar het hart te vergroten en pijn en zwelling in de benen of armen als gevolg van beschadigde bloedvaten te verminderen, een aandoening die bekend staat als post-trombotisch syndroom.Compressiekousen zijn verkrijgbaar bij drogisterijen en winkels voor medische artikelen. Praat met uw arts over welke lengte (kniehoog of dijhoog) het beste is voor u.
Hoe bloedstolsels te voorkomen
