Wat zijn de oorzaken van eosinofilie?

Eosinofilie is de technische naam voor een verhoogd eosinofielen-aantal. Eosinofielen zijn een type witte bloedcellen die stoffen in het lichaam vernietigen als parasieten en deelnemen aan allergische reacties.

symptomen

Als u eosinofilie heeft, zullen uw symptomen gedeeltelijk worden bepaald door de oorzaak van het verhoogde eosinofilie-aantal. Als uw eosinofielenaantal licht verhoogd is, heeft u mogelijk geen symptomen. Veel voorkomende symptomen zijn:

Uitslag
jeuk
Diarree, in het geval van parasitaire infecties
Astma
Loopneus, vooral als deze wordt geassocieerd met allergieën

Oorzaken

Er zijn verschillende redenen waarom uw eosinofielenaantal mogelijk verhoogd is. Sommige van de oorzaken zijn goedaardig en vereisen weinig behandeling. Het is niet ongebruikelijk dat de verhoogde telling van voorbijgaande aard is en verdwijnt zonder behandeling. Laten we nu een aantal oorzaken bespreken.

Parasitaire infecties: wereldwijd is de meest voorkomende oorzaak van eosinofilie een parasitaire infectie. Namen van deze infecties omvatten schistosomiasis, trichinose, strongyloidiasis en ascariasis. Deze parasieten zijn wereldwijd te vinden, inclusief de Verenigde Staten. Reisgeschiedenis is een belangrijk onderdeel van het onderzoek naar eosinofilie, hoewel een gebrek aan recente reizen parasitaire infecties niet uitsluit.. Reizigersdiarree is een type parasitaire infectie maar wordt niet vaak geassocieerd met eosinofilie.
Geneesmiddelenreacties: Medicijnen kunnen eosinofilie veroorzaken, soms zonder duidelijke tekenen of symptomen. De meest voorkomende medicijnen geassocieerd met eosinofilie zijn onder andere antibiotica (penicilline, cefalosporines), niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (aspirine, ibuprofen), ranitidine (voor gastro-oesofageale reflux), fenytoïne (anti-epilepsie) en allopurinol (gebruikt om jicht te behandelen). De meest ernstige vorm wordt medicijnreactie genoemd met eosinofilie en systemische symptomen (JURK). Gelukkig zullen de meeste mensen deze reacties niet hebben wanneer ze deze medicijnen krijgen.

atopie: Atopie is een specifieke reactie die in het lichaam voorkomt. Typisch verwijst atopie naar astma, seizoensgebonden allergieën (ook allergische rhinitis genoemd) en eczeem. Het is niet ongebruikelijk dat iemand meer dan één van deze medische aandoeningen heeft, omdat deze verwant zijn. Dit zijn enkele van de meest voorkomende oorzaken van lichte tot matige eosinofilie, vooral bij kinderen. Evenzo kunnen voedselallergieën ook verhoogde eosinofielen veroorzaken.
Eosinofilie-oesofagitis (EoE): dit is een aandoening die wordt gekenmerkt door eosinofielen die zich verspreiden naar de slokdarm en die normaliter geen eosinofielen bevat. Ongeveer 50% van de mensen met EoE zal ook verhoogde eosinofielen in het bloed hebben.
Hypereosinofiele syndromen: Hyperoeosinofiele syndromen (HES) zijn een groep stoornissen die worden gekenmerkt door zeer hoge eosinofielenwaarden en bewijs van orgaanschade door het grote aantal eosinofielen. Organismen die gewoonlijk worden gericht zijn huid-, long- en maagdarmkanaal. HES kan primair zijn (ook neoplastisch genoemd) secundair (reactief) of idiopathisch (oorzaak onbekend).

Churg-Strauss-syndroom: Churg-Stauss-vasculitis, nu eosinofiele granulomatose met polyangiitis genoemd, kan eosiniofilie veroorzaken. Mensen met deze aandoening presenteren zich aanvankelijk met astma en andere longproblemen, ontwikkelen vervolgens eosinofilie en uiteindelijk vasculitis, ontsteking van de bloedvaten.
Kankers: Er zijn verschillende kankers, vooral bloedkankers, die bekend staan om het verhogen van het eosinofielenaantal. Deze omvatten een zeldzame vorm van acute myeloïde leukemie (AML), eosinofiele leukemie genaamd. Andere oorzaken zijn verschillende van de myeloproliferatieve neoplasmen (zoals essentiële trombocytose, polycythaemia vera) B-cel en T-cel lymfoom, evenals adenocarcinomen van het maagdarmkanaal, de longen en de baarmoederhals.

Diagnose

Zoals de meeste bloedaandoeningen, wordt eosinofilie geïdentificeerd op volledige bloedbeeld (CBC). Eosinofielen zijn een van de witte bloedcellen en worden gevonden in het deel van de CBC dat het differentieel wordt genoemd. Het verschil vermeldt hoeveel van elk type witte bloedcellen (neutrofielen, lymfocyten, monocyten, eosinofielen en basofielen) in het bloed aanwezig zijn.
Na identificatie van eosinofilie, zal uw zorgverlener beginnen met het identificeren van de oorzaak, soms vereist dit verwijzing naar een hematoloog. De ernst van eosinofilie kan soms het nodige werk regelen. Eosinofilie kan worden gecategoriseerd op basis van het aantal eosinofielen (absoluut aantal eosinofielen).

Mild: 500 - 1500 cellen / ml
Matig: 1500 - 5000 cellen / ml
Ernstig:> 5000 cellen / ml

Het bepalen van de oorzaak van uw eosinofilie zal gebaseerd zijn op uw symptomen. Eosinofilie-oesofagitis kan problemen veroorzaken met slikken, borst- en / of buikpijn, braken of voedsel vast komen te zitten in de slokdarm. Diagnose behoeft biopsie van de slokdarm. Veel van de parasitaire infecties worden gediagnosticeerd door ontlastingsmonsters te nemen en te testen. Misschien is er geen test om te bepalen of een medicijn de oorzaak is van uw eosinofilie. Als uw eosinofielen-telling weer normaal wordt na stopzetting van de medicatie, wordt meestal aangenomen dat het medicijn de oorzaak was.

Behandeling

Vergelijkbaar met welke diagnostiek nodig kan zijn, wordt de behandeling bepaald door de oorzaak van eosinofilie. Opties zijn onder meer:

Observatie: als uw eosinofilie mild is, kan observatie met herhaallaboratoria worden aanbevolen.
Als een medicijn uw verhoogde eosinofielenaantal veroorzaakt, kan het worden stopgezet
Maximale therapie voor astma, eczeem en allergieën
Parasitaire infecties worden behandeld met anti-parasitaire medicatie.
Steroïden zoals prednison kunnen worden gebruikt om hypereosinofiele syndromen te behandelen

Een woord van heel goed

Hypereosinofilie is een eng klinkend woord. Gelukkig is het voor de meeste mensen met deze aandoening van voorbijgaande aard en vereist het weinig of geen behandeling. Voor sommigen is diagnose en behandeling mogelijk vereist doorverwijzing naar een specialist. Als u nog vragen hebt, moet u deze bespreken met uw arts.