Dopamine Dysregulation Syndrome

Vervanging van dopamine in de vorm van het geneesmiddel carbidopa / levodopa is een van de best gevestigde behandelingen in de neurologie en biedt patiënten met de ziekte van Parkinson enige verlichting van hun tremor en stijfheid. Maar af en toe komt dopamine-vervanging gepaard met bijwerkingen. De bekendste hiervan zijn hypermobiliteit (te veel beweging) of zelfs hallucinaties.
Dopamine-disregulatiesyndroom (DDS) is een andere potentiële complicatie, die voorkomt bij ongeveer 4 procent van de patiënten die dopaminerge therapie volgen.

symptomen 

Het meest voorkomende symptoom van dopamine-ontregeling is het dwangmatig verlangen naar Parkinson-medicatie zoals carbidopa / levodopa. Zelfs als er geen symptomen aanwezig zijn (zoals tremor of stijfheid), kan de patiënt sterk het gevoel hebben dat hij de medicatie nodig heeft. Anderen kunnen proberen hun Parkinson-symptomen te simuleren of vrienden of familieleden omkopen om de gewenste medicatie te verkrijgen - dit is hoe sterk het verlangen is. 
Bovendien kunnen mensen met het dopamine-ontregelingssyndroom zich grandioos of euforisch voelen, en zonder het medicijn kunnen ze zich depressief of vermoeid voelen. Ook kunnen problemen met impulsbeheersing, zoals compulsief gokken of winkelen, eetstoornissen of ander verslavend gedrag optreden als gevolg van dopamine-ontregeling. Meer eenvoudig dwangmatig gedrag, zoals het verzamelen van voorwerpen of het dwangmatig plaatsen van voorwerpen in een rij, kan ook verschijnen. Ernstige symptomen zoals psychose zijn ook mogelijk bij dit syndroom

Oorzaken

Dopamine is verbonden met ons beloningssysteem aan de basis van de frontale kwabben, inclusief het ventrale tegmentale gebied. Verslavende drugs, zoals cocaïne, stimuleren zelfs de afgifte van dopamine in dit gebied. Er wordt verondersteld dat dopamine-activiteit in dit deel van de hersenen dopamine-ontregelingssyndroom veroorzaakt. Dat gezegd hebbende, de exacte mechanismen zijn niet goed begrepen. Bovendien, als dopamine zo belangrijk is voor zowel beweging als het beloningssysteem, is het misschien verrassend dat DDS relatief ongebruikelijk is.
Wanneer een verslavend medicijn wordt gegeven, kan het beloningssysteem zich aanpassen aan de hoeveelheid beloning, waardoor grotere hoeveelheden nodig zijn om hetzelfde effect te geven. We weten dat dit ook geldt voor dopamine-therapie bij Parkinson - grotere doses zullen uiteindelijk nodig zijn om hetzelfde effect te vereisen. Hoewel sommige hiervan zeer waarschijnlijk te wijten zijn aan ziekteprogressie, vragen sommige wetenschappers zich af of deze verhoogde behoefte een soort gewenning kan weerspiegelen, wat in het beloningssysteem kan resulteren in een soort verlangen.

Wie krijgt Dopamine Dysregulation Syndrome?

De zeldzaamheid van DDS suggereert dat de meeste mensen relatief beschermd zijn tegen de stoornis, terwijl anderen risicofactoren kunnen hebben voor het ontwikkelen van de stoornis. Mannen met een vroege ziekte kunnen een verhoogd risico lopen. Voorgaand dwangmatig gedrag, zoals middelenmisbruik, is een van de grootste risicofactoren.

Behandeling

Omdat patiënten met DDS in principe een verslaving aan een medicijn hebben die ze ook nodig hebben om te functioneren, gaat de beste behandeling gepaard met strikte doseringen van dopamine- of dopamine-agonisten (medicijnen die dopamine-receptoren activeren). Dysregulatiesymptomen zullen afnemen naarmate de medicatiedosis wordt verlaagd. Net als bij andere verslavingen, is sociale steun nodig om ervoor te zorgen dat medicijnen worden voorgeschreven zoals voorgeschreven en om andere dwangmatige gedragingen te beheersen. In extreme gevallen kunnen antipsychotica nuttig zijn om agressie of psychose te beheersen, hoewel deze het risico op verergering van de symptomen van de ziekte van Parkinson vergroten..

Bottom Line

Dopamine is een gecompliceerde neurotransmitter die invloed heeft op onze bewegingen, onze motivatie en ons beloningssysteem op manieren die we nog steeds niet volledig begrijpen, ondanks tientallen jaren van studie. Hoewel het dopamine-dysregulatiesyndroom niet gebruikelijk is bij de ziekte van Parkinson, kan het optreden en de beste interventie is er een die vroeg is en wordt ondersteund door de arts, verzorger en / of geliefden van de betrokken persoon..