Eerste hulp bij epilepsieaanvallen

Eerste hulp bij epileptische aanvallen is meestal bedoeld om de persoon veilig te houden. Een aanval kan een eng iets zijn om te zien, vooral als u niet weet wat u moet doen. Als iemand in je leven een geschiedenis van aanvallen heeft, kun je het meest behulpzaam zijn als je leert wat je wel en niet moet doen als een aanval toeslaat.

Hoe een toeval eruit ziet

Epilepsie is een neurologische aandoening waarbij elektrische verstoringen in de hersenen leiden tot epileptische aanvallen. Niet alle aanvallen lijken echter op elkaar. Epilepsie komt in veel verschillende vormen voor en ook de epileptische aanvallen die het veroorzaakt. Als u weet welk soort aanvallen een persoon heeft, kunt u zien op welke symptomen u moet letten.

Soorten aanvallen
TYPE	LENGTE	ZICHTBARE SYMPTOMEN
Focus bewust	< 2 minutes	Persoon is wakker en bewust; kan mogelijk niet reageren; spiertrekkingen, verstijving of slapte
Focal impaired awareness	1-2 minuten	De persoon is geheel of gedeeltelijk niet op de hoogte; blanco staren; herhaalde actie (d.w.z. kauwen, wrijven van vingers); ijskoud
Afwezigheid	< 10 seconds	Persoon is niet op de hoogte; afdwalen met je gedachten; meest voorkomend bij kinderen van 4-14
Tonic	1-3 minuten	Spieren verstijven, kunnen ervoor zorgen dat de persoon valt; verlies van bewustzijn
toonloos	< 15 seconds	Spieren worden slap, kunnen instorten veroorzaken
myoclonische	1-2 seconden	Plotselinge, snelle schokken in de armen of benen
clonic	< 1 minute	Plotselinge, snelle schokken die repetitief zijn; meestal onderdeel van een tonisch-clonische aanval
Tonisch-clonische	1-3 minuten	Spieren verstijven, kunnen vallen veroorzaken; verlies van bewustzijn; armen en misschien benen rukken / trekken snel en herhaaldelijk

Het laatste type, tonisch-clonisch, is wat vroeger een grand mal aanval werd genoemd. Het is het krampachtige type waar de meeste mensen aan denken als ze een aanval zien en het type dat het meest hulp en eerste hulp nodig heeft.
Epilepsie: symptomen, oorzaken, diagnose, behandeling en coping

Waarschuwingsborden

Aanvallen hebben meestal geen waarschuwingssignalen die de oppervlakkige waarnemer kan zien.
Veel mensen met epilepsie hebben echter een aura vóór een aanval. Auras variëren sterk en kunnen visuele hallucinaties, gevoelens van deja vu of misselijkheid omvatten.
Het is misschien niet voor de hand liggend dat de persoon een aura ervaart, maar zij kunnen bepaalde gedragingen hebben of "vertelt" die u kunnen laten weten wat er gebeurt. Vraag de persoon die je kent met epilepsie, of iemand die veel tijd met ze doorbrengt, waar je op moet letten.
Als u vermoedt dat er een aanval komt, kunt u niets doen om dit te voorkomen. Het kan echter zijn dat u de persoon kunt helpen te gaan liggen of op een veilige plaats te komen voordat hij toeslaat.

Hoe te helpen tijdens een beslaglegging

Wanneer iemand een aanval heeft, is uw belangrijkste doel om te voorkomen dat ze gewond raken. Dit is wat u moet doen als u iemand in een aanval ziet gaan:

Geen paniek. Haal diep adem en blijf kalm.
Noteer zo mogelijk de tijd waarop de aanval begon, zodat u weet of deze te lang duurt (gedefinieerd als vijf minuten of meer)
Als ze in een stoel zitten, leid ze dan voorzichtig naar de grond of probeer te voorkomen dat ze vallen. Hoofdletsels komen vaak voor en zijn meestal het gevolg van de val bij het begin van de aanval.
Verplaats alle zware of scherpe voorwerpen weg van hen. Dit omvat tafels, stoelen of andere harde meubels.
Probeer iets zachts te plaatsen, zoals een jas of deken, onder het hoofd van de persoon om hoofdletsel te voorkomen.
Verwijder hun bril als je dat veilig kunt doen.
Rol ze indien mogelijk op hun zij.
Hoewel het handig kan zijn om riemen of banden los te maken om gemakkelijker te kunnen ademen, houd iemand tijdens een aanval nooit vast.
Blijf bij hen tot de aanval voorbij is, wees dan gevoelig en bied ondersteuning

Je hebt misschien de oude mythe gehoord over het risico dat iemand tijdens een aanval verslikt op zijn eigen tong. Dit gebeurt niet echt, en als je iets in hun mond probeert te forceren, kun je ze uiteindelijk verwonden of gebeten krijgen.

Wanneer moet u 911 bellen?

Nadat iemand een aanval heeft gehad, is het normaal dat ze gedurende een korte periode bewusteloos blijven. Zolang ze ademen en ongedeerd zijn, hoeft u misschien geen medische noodhulp te krijgen.
Volgens de Epilepsy Foundation moet je 911 bellen als:

Een aanval duurt vijf minuten of langer
Aanvallen doen zich een voor een voor zonder dat de persoon tussendoor bewust wordt
Aanvallen komen dichter bij elkaar die kenmerkend is voor die persoon
De persoon heeft moeite met ademhalen of stikt
De persoon vraagt om medische hulp

Het is ook belangrijk om opkomende hulp te zoeken als de aanval plaatsvindt in water of als er een blessure optreedt als gevolg van de aanval.
Het is ook belangrijk om je oordeel te gebruiken. Zelfs als aan geen van bovenstaande criteria is voldaan, belt u 911 als iets voor deze persoon ongewoon lijkt.

Wat als het hun eerste aanval is?

Als iemand zonder een voorgeschiedenis van aanvallen er een heeft, is het belangrijk dat je meteen 911 belt.

Na de inbeslagneming

Wanneer de persoon na de aanval wakker wordt, kunnen ze gedesoriënteerd zijn en niet weten wat er is gebeurd. Artsen noemen dit de 'postictale staat'. Stel de persoon gerust dat alles in orde is en laat hem rustig weten wat er is gebeurd. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat eventuele verwondingen worden opgevangen.
Als u om noodhulp hebt gevraagd, kunnen de paramedici (en de arts van de spoedafdeling) u vragen wat de persoon deed vlak voordat u de aanval kreeg. In sommige gevallen kan deze informatie nuttig zijn bij het bepalen van aanvallen op aanvallen. Laat het noodpersoneel op de hoogte zijn van andere voorwaarden die de persoon heeft die kan bijdragen aan inbeslagnames. Sommige mensen met diabetes en epilepsie kunnen bijvoorbeeld een lage bloedsuikerspiegel hebben voordat een aanval begint.

caregiving

Naar schatting heeft ongeveer een procent van de bevolking epilepsie en 40 procent van hen heeft minstens twee aanvallen per jaar.
Als je in de buurt bent van iemand met epilepsie, wil je misschien eerst eens kijken naar epilepsie EHBO-training. De CDC biedt programma's voor verschillende soorten professionele mensen die waarschijnlijk aanvallen zullen ondervinden, zoals schoolpersoneel, wetshandhavers, werknemers in de kinderopvang en degenen die voor oudere volwassenen zorgen.
Als iemand in uw familie epilepsie heeft, kunt u overwegen inbeslagnameoefeningen te doen, zodat iedereen kan oefenen om op de juiste manier op hen te reageren. Informeer ook bij uw plaatselijke Rode Kruis of een andere organisatie die een eerstehulpopleiding aanbiedt om te zien of zij speciale trainingslessen voor inbeslagname hebben.
Het Rode Kruis biedt een EHBO-app die nuttig kan zijn bij een aanval of andere medische crises.

Een woord van heel goed

De eerste keer dat je getuige bent van een aanval, kan het behoorlijk verontrustend zijn. Het is normaal om er verschillende emoties over te hebben. Neem de tijd om met iemand over je ervaringen te praten. Het kan ook een goed moment zijn om wat ontspanningsoefeningen te proberen, zoals diep ademhalen. Als u problemen ondervindt bij het aanpassen aan een epilepsiediagnose in iemand die belangrijk voor u is, kunt u om hulp vragen. Misschien wilt u een therapeut voor de geestelijke gezondheid of een gezinsbegeleider overwegen om u en mogelijk andere geliefden er doorheen te helpen krijgen.