Sociale verhalen voor kinderen met autisme

Mensen met autisme leren niet door imitatie, en ze worden gemakkelijk overweldigd in gloednieuwe situaties. Bovendien hebben ze vaak moeite om te generaliseren: een enkele ervaring zal de meeste autistische mensen niet helpen om te begrijpen hoe andere, vergelijkbare ervaringen zich zullen voordoen. Zet deze realiteiten samen, en het is gemakkelijk te begrijpen waarom zoveel autistische kinderen "smelten" wanneer ze worden gevraagd om de sociale verwachtingen van een verjaardagsfeest, een Halloween-parade op school of zelfs een bezoek aan de tandarts te beheren.
Gelukkig kunnen de meeste kinderen in het spectrum leren omgaan met complexe nieuwe situaties. Het is niet altijd eenvoudig en gemakkelijk, maar de stappen zijn bijna vanzelfsprekend:

1. Zoek uit wat de verwachtingen en opties zullen zijn.
2. Schrijf ze op (idealiter met illustratieve afbeeldingen).
3. Presenteer ze in duidelijke, eenvoudige bewoordingen.
4. Oefen vaak genoeg dat het kind zich comfortabel en zelfverzekerd voelt.

Sociale verhalen zijn het hulpmiddel bij uitstek om kinderen (en sommige volwassenen) op het spectrum voor te bereiden op vrijwel elke nieuwe of complexe situatie. Terwijl iedereen een sociaal verhaal kan maken, vergt het wat planning, denken en inzicht om het goed te doen.
Waarom er niet zoiets is als één type van autisme-therapie

De oorsprong van het sociale verhaal

Sociale verhalen werden bedacht door Carol Gray, een leraar en consultant. In 1990 begon ze te experimenteren met het idee om 'sociale verhalen' te maken om haar autistische studenten te helpen zich voor te bereiden op een reeks schoolgebaseerde situaties. In de loop van tientallen jaren heeft ze een systeem en aanpak geperfectioneerd die ze heeft gepatenteerd. Hoewel veel mensen hun eigen sociale verhalen maken, bezit Gray het handelsmerk voor de term.
Sinds 1990 hebben nogal wat onderzoekers de werkzaamheid van sociale verhalen onderzocht. De meesten vonden de aanpak nuttig, hoewel er enkele gemengde resultaten zijn. Het is duidelijk dat sociale verhalen alleen nuttig kunnen zijn wanneer het publiek betrokken is, geïnteresseerd is en in staat is om de inhoud te begrijpen en ernaar te handelen.

De definitie van een sociaal verhaal

In de meest elementaire zin is een sociaal verhaal een kort verhaal met realistische afbeeldingen dat bedoeld is om een ​​autistisch kind, tiener of volwassene te helpen zijn of haar wereld beter te begrijpen en / of te navigeren. Volgens de website van Carol Gray:

Een sociaal verhaal beschrijft nauwkeurig een context, vaardigheid, prestatie of concept volgens 10 bepalende criteria. Deze criteria begeleiden onderzoek, ontwikkeling en implementatie van verhalen om te zorgen voor een algehele geduldige en ondersteunende kwaliteit en een formaat, 'stem', inhoud en leerervaring die beschrijvend, zinvol en fysiek, sociaal en emotioneel veilig is voor het kind, adolescent of volwassene met autisme.

Volgens Carol Gray zijn de criteria voor een goed sociaal verhaal, kort samengevat, als volgt:

1. Deel accurate informatie op een ondersteunende, zinvolle, beschrijvende manier.
2. Begrijp uw publiek (de persoon met autisme) en zijn / haar houding ten opzichte van de beschreven vaardigheden, het concept of de situatie.
3. Voeg een titel, inleiding, tekst en samenvatting toe aan elk sociaal verhaal.
4. Gebruik bij het schrijven een stem van de eerste of derde persoon, een positieve toon, wees absoluut letterlijk en nauwkeurig.
5. Beantwoord de kernvragen wie, wat, waar, waarom, wanneer en hoe.
6. Neem beschrijvende zinnen en coachingszinnen op.
7. Beschrijf meer dan jij regisseert.
8. Beoordeel en verfijn uw sociale verhalen voordat u ze presenteert.
9. Plan voordat je schrijft, monitor de resultaten, mix en match waar nodig, verstrek zowel instructie als applaus.
10. Neem ten minste 50 procent "applaus" (affirmatie) op voor het publiek.

Hoe sociale verhalen er uitzien

De meeste sociale verhalen (hoewel niet allemaal) zijn bedoeld voor jonge kinderen om hen te helpen bij het beheren van dagelijkse gebeurtenissen, emoties, frustraties en uitdagingen. Sommige zijn geschreven om jonge kinderen voor te bereiden op ongewone gebeurtenissen. Relatief weinig zijn geschreven voor tieners en volwassenen, en er zijn er nog minder geschreven om volwassenen met autisme te helpen abstracte concepten, wetten of subtiele sociale signalen beter te begrijpen..
In de loop der jaren hebben Carol Gray en anderen met andere formaten geëxperimenteerd voor sociale verhalen. Tegenwoordig is het mogelijk om vooraf gemaakte sociale verhalen van hoge kwaliteit te vinden in de vorm van strips, video's en zelfs virtual reality-ervaringen.
De sleutel is echter om sociale verhalen te identificeren die de regels van Grey volgen en niet alleen een lijst met regels zijn die vergezeld gaan van clip-art of emoji's. Een eenvoudige manier om dit te doen, is door een of meer Gray-verzamelingen van Social Stories aan te schaffen of door samen te werken met iemand die daadwerkelijk is getraind in het ontwikkelen van sociale verhalen..

Elementen van een typisch sociaal verhaal

Sociale verhalen geschreven voor jonge kinderen meestal:

• Voeg verschillende pagina's tekst en afbeeldingen toe
• Elke pagina bevat weinig woorden (het aantal en de complexiteit van de taal is afgestemd op de leeftijd en de cognitieve vaardigheden van het individu of de groep voor wie het verhaal bedoeld is)
• Heb een titel
• Zorg voor een introductiepagina die de situatie beschrijft of de situatie beschrijft
• Heb verschillende pagina's met beschrijvingen, taalbegeleiding en "applaus" voor de lezer
• Concluderend op een positieve en ondersteunende manier
• Neem grote foto's of realistische tekeningen op die specifiek de inhoud van het verhaal weergeven; in sommige gevallen zijn de afbeeldingen letterlijk foto's van de instelling die in het verhaal wordt beschreven
• Kan in kleur of zwart en wit zijn; kleur heeft de voorkeur omdat autistische mensen de neiging hebben om letterlijk te denken

Voorbeeld van een sociaal verhaal

Een voorbeeld van de tekst die in een sociaal verhaal wordt gebruikt, kan als volgt zijn:
[Titel: Uitsparing]
Elke dag ga ik naar de nis. [foto van de schoolplein of een generieke stockfoto van een speeltuin]
Ik ga na de lunch naar de pauze. 
Eerst trek ik mijn jas aan. Dan rij ik. [foto van een kind dat een jas aantrekt, een afbeelding van de rij]
Als het mooi weer is, ga ik naar de speeltuin. [foto van zonnige dag in een speeltuin]
Ik kan ervoor kiezen om op de schommel, de glijbaan of de jungle-gym te gaan. [foto's van kinderen op elk apparaat]
Soms kan ik direct naar mijn favoriete apparatuur gaan. [foto van kind dat op gang gaat zonder lijn]
Soms wacht ik op mijn beurt. [foto van online wachten op speelplaats]
Ik kan kiezen om met vrienden te spelen of alleen te spelen. [foto van een kind dat met anderen speelt; foto van een kind dat gelukkig alleen speelt]
Als de bel gaat, sta ik op om naar binnen te gaan. [foto van kinderen in de rij]
Uitsparing is een geweldige tijd voor lichaamsbeweging en plezier. [gelukkige kinderen op een schoolplein.]

Hoe sociale verhalen worden gebruikt

Sociale verhalen worden gebruikt om concepten, ideeën, vaardigheden en gedrag te leren. In een ideale wereld worden unieke sociale verhalen geschreven en geïllustreerd voor individuele mensen. In de praktijk worden echter vaak vooraf gemaakte sociale verhalen met groepen gebruikt, meestal op school of in een therapeutische omgeving, maar soms thuis of in de gemeenschap. Ze kunnen hardop worden voorgelezen als een verhalenboek, worden besproken, uitgewerkt of gedeeld met leerkrachten / ouders om hardop te worden voorgelezen en op gepaste momenten te worden gedeeld.

Gebruik van sociale verhalen

• Leer kinderen (of volwassenen) een eenvoudige taak te volbrengen, zoals het verwijderen van een jas en het opbergen van een lunchbox.
• Help individuen om een ​​complexe of uitdagende situatie voor te bereiden, zoals een sociale gebeurtenis of een uitje waarbij waarschijnlijk ook sociale verwachtingen en / of zintuiglijke aanvallen aan bod komen.
• Help individuen om lichaamstaal, gezichtsuitdrukkingen of stemgeluiden te begrijpen en erop te reageren.
• Bied opties in een groep met sociale vaardigheden of een vergelijkbare instelling.
• Bereid individuen voor op unieke evenementen, zoals een bruiloft, een sollicitatiegesprek of een date.

Misbruik van sociale verhalen

Omdat sociale verhalen eenvoudig zijn, is het gemakkelijk om ze te misbruiken of onjuist te maken. Sociale verhalen zijn geen verhalen over hoe kinderen zich op de juiste manier gedragen, en het zijn geen richtlijnen voor het voltooien van taken of het op de juiste manier gedragen. Bij het maken van sociale verhalen moeten schrijvers vermijden:

• Verhalen die bijna geheel uit richtlijnen bestaan ​​en geen beschrijving bevatten 
• Een verhaal dat de tweede persoon gebruikt (bijvoorbeeld 'je voelt x') 
• Metaforen, complexe taal en andere geschriften die misschien niet worden begrepen
• Verhalen die niet helemaal kloppen ("Oma is altijd aardig", bijvoorbeeld, als het niet helemaal waar is)
• Verhalen die een oordeel of dreigementen suggereren ("Als u zich slecht gedraagt, zult u naar uw kamer moeten gaan", bijvoorbeeld)

Een andere veel voorkomende fout bij het creëren van sociale studies is het misbruik van beeldmateriaal. Afbeeldingen zijn bedoeld om zo realistisch, nauwkeurig en zinvol mogelijk te zijn. Niettemin vervuilen veel makers van Social Stories hun werk met clip-art, emoji's en andere items die het verhaal "versieren" maar geen betekenis geven aan de persoon die het leest.

Gerelateerd onderzoek

Onderzoekers hebben positieve resultaten van het gebruik van sociale verhalen gevonden, maar onderzoeksstudies zijn niet bijzonder streng geweest. Het is buitengewoon moeilijk om het gebruik van sociale verhalen te scheiden van bijvoorbeeld gedragsinterventies, ontwikkelingstherapieën of medicijnen die vaak worden gebruikt in hetzelfde cohort van kinderen.. 
Onderzoeksautisme, een website die de onderzoeksbevindingen voor veel verschillende therapieën beoordeelt, geeft Social Stories een "vraagteken", omdat ze denken dat de jury nog steeds niet effectief is. Deze positie wordt herhaald door een aantal andere onderzoeken waarin bijvoorbeeld wordt vastgesteld dat fotoprogramma's even effectief kunnen zijn als de juiste kinderen onder de juiste omstandigheden.

Een woord van heel goed

Hoewel sociale verhalen geen universeel succesvolle techniek zijn om autistische mensen te helpen hun emoties, gedrag en communicatie met succes te beheren, hebben ze het potentieel om behulpzaam te zijn bij correct gebruik. Ze zijn ook een van de weinige absoluut risicovrije, goedkope oudervriendelijke technieken die beschikbaar zijn. Gezinnen hebben niets te gebruiken, en veel te winnen, door Social Stories eens te proberen.
Moet mijn autistisch kind een sociale vaardigheidstherapie krijgen?