Begrijp de status van oestrogeen en progesteron in borstkanker

Als u een borstbiopsie of operatie voor borstkanker heeft gehad (ofwel een borstamputatie of een lumpectomie), is een van de eerste dingen die gedaan worden, het bepalen van de hormoonreceptorstatus van uw tumor. De hormoonreceptorstatus is op zijn beurt erg belangrijk bij het kiezen van de beste behandelingsopties voor uw kanker. Laten we eens kijken naar de verschillende hormoontests, wat een positieve of negatieve status betekent en hoe dit uw volgende stappen in diagnose en behandeling beïnvloedt..

Oestrogeen en Progesteron Receptor Tests

Oestrogeen- en progesteronreceptortests zijn "biomarker" -testen die worden uitgevoerd op alle borstkankers. Deze verschijnen in uw pathologierapporten na een biopsie en na een operatie. Receptoren worden ook opnieuw getest als u ooit een recidief heeft, omdat ze kunnen veranderen als een tumor terugkeert of zich verspreidt. Hormoonreceptoren worden bepaald met behulp van een microscoop op een biopsiemonster.

Hormoonreceptoren begrijpen

Oestrogeen- en progesteronreceptoren zijn eiwitten die op het oppervlak van borstcellen worden aangetroffen. Oestrogeen en progesteron hechten zich aan deze receptoren (zoals een slot en een sleutel) om de cel te laten groeien en delen. Alle borstcellen hebben deze receptoren, maar ze worden in veel grotere aantallen aangetroffen op borstkankercellen die als positief worden beschouwd.
Om het signaal dat ontstaat wanneer oestrogeen of progesteron aan deze receptoren binden te blokkeren, is het noodzakelijk om een van de twee dingen te doen. U kunt de hoeveelheid oestrogeen in het lichaam verlagen (via ovariumonderdrukkingstherapie voor de menopauze of met een aromatase-remmer na de menopauze) of de receptor blokkeren zodat oestrogeen dat in het lichaam aanwezig is, niet kan binden met de receptor..

Belang van oestrogeen en progesteron status met borstkanker

Borstkankers die oestrogeen (en / of progesteron) positief zijn, worden "aangedreven" door oestrogeen. Niet alle borstkankercellen worden aangedreven door oestrogeen. Sommige borstkankers zijn in plaats daarvan HER2-positief. Met deze kankers binden groeifactoren in het lichaam zich aan de HER2-receptoren op het oppervlak van de kankercellen om de groei van de tumor te stimuleren. Sommige borstkankers hebben geen van deze receptoren en worden "triple-negatieve" kankers genoemd.
Sommige borstkankers zijn zowel hormoonreceptorpositief als HER2-positief. Met deze kankers kunnen de cellen worden gestimuleerd om te groeien door binding van oestrogeen / progesteron aan de oestrogeen- of progesteronreceptoren, of door groeifactoren die binden aan de HER2-receptoren. Deze kankers kunnen worden aangeduid als "drievoudige positieve" borstkankers. (Meer informatie over de rol van oestrogeen bij borstkanker).

Positieve versus negatieve oestrogeenstatus

Een score van oestrogeenreceptor positief (ER +) betekent dat oestrogeen ervoor zorgt dat uw tumor groeit en dat de kanker goed moet reageren op hormoononderdrukkingsbehandelingen. Als de score oestrogeenreceptor-negatief is (ER-), wordt uw tumor niet door oestrogeen aangestuurd en moeten uw resultaten samen met andere tests, zoals uw HER2-status, worden geëvalueerd om de meest effectieve behandeling te bepalen.

Wanneer moet je een numerieke score vragen?

Als uw hormoontoestandsuitslagen alleen als negatief worden beoordeeld, is het goed om uw arts om een cijfer te vragen dat de werkelijke score aangeeft. Zelfs als het aantal laag is, kan de kanker effectief worden behandeld met hormoontherapie.

Scores voor Hormone Receptor Status

In uw pathologierapport ziet u mogelijk de scores voor de hormoonstatus. Dit wordt uitgedrukt als een getal tussen 0 en 3. Hier leest u hoe u de cijfers begrijpt:

0 is geen receptoren gevonden,
1+ is een klein aantal,
2+ is een mediumnummer, en
3+ is een groot aantal receptoren.

U kunt ook het aantal cellen vinden uit 100 cellen die positief testten voor hormoonreceptoren. Dit is geschreven als een getal tussen 0 procent (geen receptoren) en 100 procent (alle cellen hebben receptoren).

Behandelingsopties

Als uw tumor ER + en / of PG + is, wordt gewoonlijk hormonale therapie aanbevolen. De keuze van medicijnen hangt echter af van uw menopauzale status.
Vóór de menopauze produceren de eierstokken de grootste hoeveelheid oestrogeen. Om te voorkomen dat dit oestrogeen wordt gecombineerd met kankercellen om ze te laten groeien, wordt een medicijn gebruikt dat een selectieve oestrogeenreceptormodulator wordt genoemd. Deze geneesmiddelen, zoals tamoxifen, binden aan de oestrogeenreceptor zodat oestrogeen niet kan binden.
Na de menopauze is de situatie anders. Er is veel minder oestrogeen in het lichaam. In plaats van de eierstokken die oestrogeen produceren, is de primaire bron van oestrogeen in het lichaam de omzetting van androgenen (mannelijk-type hormonen) in oestrogeen. Deze reactie wordt gekatalyseerd door een enzym dat aromatase wordt genoemd. Medicijnen die aromatase-remmers worden genoemd, kunnen dit enzym blokkeren, zodat oestrogeen niet wordt aangemaakt en niet kan binden aan kankercellen om deze te laten groeien.
Er zijn nu drie aromataseremmers beschikbaar:

Arimidex (anastrozol)
Aromasin (exemestane)
Femara (letrozol)

Aromataseremmers kunnen soms worden gebruikt bij vrouwen in de pre-menopauze na ovariumsuppressietherapie. Eerst worden medicijnen gebruikt die voorkomen dat de eierstokken oestrogeen aanmaken. (Een andere optie, hoewel niet de eerste keuze, is om de eierstokken te verwijderen). Vervolgens kan een vrouw worden overgezet van tamoxifen naar een van de aromataseremmers. Dit lijkt een overlevingsvoordeel te hebben voor sommige vrouwen met borstkanker.
Er zijn andere hormonale therapieën die soms kunnen worden gebruikt. Faslodex (fulvestrant) is een selectieve down-regulator van de oestrogeenreceptor (SERD). Het kan worden gebruikt voor vrouwen die progressie van hun kanker hebben terwijl zij tamoxifen of een aromatase-remmer gebruiken. Bovendien zijn er voor sommige mensen andere hormonale therapieën voor gemetastaseerde borstkanker.

Herhaling of metastasen

Bij vroege borstkankers die oestrogeenreceptorpositief zijn, kunnen hormonale therapieën het recidief met ongeveer de helft verminderen, of het nu tamoxifen is dat wordt gebruikt voor premenopauzale vrouwen of aromatase-remmers die worden gebruikt voor postmenopauzale vrouwen.

bisfosfonaten

Recent zijn bisfosfonaten toegevoegd samen met aromataseremmers voor postmenopauzale borstkankers in een vroeg stadium, die oestrogeenreceptorpositief zijn. Wanneer het samen met aromataseremmers wordt gebruikt, lijken ze het risico op recidief te verminderen, vooral de verspreiding van borstkanker naar botten.

Duur van de behandeling

In het verleden werd de behandeling met tamoxifen of aromatase-remmers gewoonlijk gedurende 5 jaar voortgezet. Men denkt nu dat het gebruik van een aromatase-remmer voor langer dan 5 jaar het risico op herhaling vermindert voor vrouwen die borstkanker hebben en die vaker zullen terugkeren. Het is belangrijk om met uw arts te praten over de huidige aanbevelingen voor de duur van de behandeling in het licht van deze nieuwe onderzoeken.

Bottom Line

Hormoonreceptorstatus is een zeer belangrijk onderdeel van de diagnose van borstkanker. Als een tumor oestrogeenreceptorpositief (ER +) is, betekent dit dat oestrogeen een "driver" is in de groei van de kanker. Evenzo wordt een tumor die progesteron-receptor-positief (PG +) is, aangestuurd door de aanwezigheid van progesteron. Vaak, maar niet altijd, zal een tumor zowel ER + en PG + of ER- en PG zijn-.
Voor premenopauzale vrouwen is het blokkeren van de oestrogeenreceptor op borstkankercellen de gebruikelijke benadering. Voor postmenopauzale vrouwen is het blokkeren van de vorming van oestrogeen in perifere weefsels door aromataseremmers de gebruikelijke aanpak. Het gebruik van hormonale therapieën voor mensen met oestrogeenreceptor- of progesteronreceptorposities in een vroeg stadium kan het risico van recidief aanzienlijk verminderen. Voor vrouwen met uitgezaaide borstkanker kunnen hormonale therapieën de levensverwachting verhogen en vaak de symptomen van de ziekte verminderen.