Het D'amico Classificatiesysteem voor prostaatkanker begrijpen
Functie en belang van D'Amico Classificatiesysteem
Het D'Amico-classificatiesysteem voor risicogroepen is ontwikkeld om de kans op herhaling te schatten voor elke patiënt die een gegeven reeks parameters gebruikt en wordt veel gebruikt als een van de vele geïndividualiseerde instrumenten voor risicobeoordeling. Deze analyse kan degenen die strijden tegen prostaatkanker helpen om een beter geïnformeerde beslissing te nemen over hun behandeling.Door uw prostaatkanker te definiëren als onderdeel van een van deze drie groepen, kan dit systeem u en uw arts mogelijk helpen beter geïnformeerde behandelingsbeslissingen te nemen. Er zijn veel factoren waarmee rekening moet worden gehouden bij het nemen van een beslissing over de behandeling van prostaatkanker, waaronder de kwaliteit van leven op lange termijn en andere risicofactoren of chronische gezondheidsproblemen die u heeft. Alle prostaatkankerbehandelingen dragen een bepaald risico voor complicaties of bijwerkingen. Hoe ernstig deze complicaties kunnen zijn, varieert van persoon tot persoon, maar is belangrijk om in gedachten te houden bij het kiezen van een behandelplan.
Hoe het systeem werkt
Ten eerste is het belangrijk om uw nummers te verzamelen:- PSA: U hebt de resultaten van uw PSA-test nodig, een bloedtest die prostaatspecifiek antigeen detecteert - een eiwit dat wordt geproduceerd door de cellen in uw prostaat.
- Gleasonscore: De resultaten van uw Gleason-score, gegeven op basis van het microscopische uiterlijk van uw kankercellen.
- Klinische fase T-score: En uw T-stadium, de grootte van uw tumor zoals gezien op een echografie of tijdens een rectaal onderzoek.
- Laag risico: Degenen met een PSA van minder dan of gelijk aan 10, een Gleason-score minder dan of gelijk aan 6, of in klinische fase T1-2a
- Gemiddeld risico: Mannen met een PSA tussen 10 en 20, een Gleason-score van 7 of in klinische fase T2b
- Hoog risico: Degenen met een PSA van meer dan 20, een Gleason-score gelijk aan of groter dan 8, of in de klinische fase T2c-3a.
Wat het onderzoek over het systeem zegt
Twee studies met meer dan 14.000 gevallen van prostaatkanker bekeken het vermogen om kankerspecifieke en algehele overlevingspercentages te voorspellen, evenals de klinische relevantie van een dergelijk op risico gebaseerd classificatiesysteem in de hedendaagse geneeskunde..De studies schatten overlevingspercentages na een operatie met een methode die de Kaplan-Meier-methode wordt genoemd. Deze analyse berekent de biochemische recidiefvrije overleving (BRFS), wat betekent overleven van prostaatkanker zonder een voldoende hoog PSA-niveau om het een recidief van kanker te noemen, cijfers bij patiënten in verschillende stadia van kanker. Die voorspelde overlevingspercentages werden vervolgens vergeleken met de feitelijke gevallen om te zien of het gebruik van het op D'Amico gebaseerde risico-gebaseerde classificatiesysteem de patiënt hielp bij het maken van een beter geïnformeerde behandelingsbeslissing en dus verhoogde overlevingskansen..
Uit de onderzoeken bleek dat mannen met meer prognostische informatie voor hen beschikbaar waren (zoals het risico-gebaseerde classificatiesysteem D'Amico) over het algemeen een hogere overlevingskans hadden na de behandeling van hun prostaatkanker, vooral die mannen met een hoog risico op recidief.
Het systeem is echter niet in staat om het risico van recidief nauwkeurig te evalueren bij mensen met meerdere risicofactoren. Aangezien prostaatkankergevallen met meerdere risicofactoren in de lift zitten, is het D'Amico-classificatiesysteem mogelijk niet zo relevant voor mannen met prostaatkanker en hun artsen als andere evaluatietechnieken..
