Wat zijn de minst giftige chemotherapieën?
Tegenwoordig beschouwen sommigen de "gerichte kankertherapieën" bij mensen met de minste bijwerkingen. Het is echter vaak het geval dat deze nieuwere therapieën worden gebruikt in combinatie met standaard chemotherapie, niet alleen. En hoewel gerichte therapiedrugs het lichaam niet op dezelfde manier beïnvloeden als standaardchemotherapeutica, kunnen ze toch bijwerkingen veroorzaken. Kankercellen hebben mogelijk meer een bepaalde receptor of doelwit dan gezonde cellen - die op gerichte therapieën zeker kunnen profiteren - maar gezonde cellen kunnen nog steeds worden beïnvloed.
De magische kogel
De ideale kankertherapie zou zoiets als een magische kogel zijn en voor de meeste maligniteiten bestaat de ideale therapie nog niet. Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw begonnen wetenschappers te leren over bacteriën en de infectieuze oorzaken van ziekten. Paul Ehrlich was een arts die met bacteriën werkte, en hij geloofde dat hij bacteriën zou kunnen bevlekken en ze onder de microscoop zou kunnen zien, hij zou ook in staat moeten zijn om deze ziektekiemen aan te vallen als hij een chemische stof zou vinden die zich aan de kiem zou hechten en dood het en laat al het andere ongedeerd. Hij noemde de magische kogels van dergelijke chemicaliën.Vandaag hebben we versies van deze magische kogels bekend als antibiotica, maar zelfs de mildste antibiotica kunnen nog steeds bijwerkingen hebben, of erger nog, kan bij sommige mensen een gevaarlijke reactie veroorzaken die overgevoeligheid wordt genoemd. Dit betekent echter niet dat we het idee van de magische kogel moeten opgeven.
Effectiviteit versus toxiciteit
Helaas zijn veel effectieve kankertherapieën ook geassocieerd met significante toxiciteit. Kankercellen ontstaan meestal uit normale, gezonde cellen die gebreken hebben opgebouwd, wat resulteert in ongecontroleerde groei. Ze zijn verschillend genoeg van normale cellen dat artsen medicijnen kunnen gebruiken om de kankercellen selectief te beschadigen in grotere proportie dan gezonde cellen, maar sommige gezonde cellen worden onveranderlijk aangetast; deze toxiciteiten worden ondersteund door patiënten en worden beheerd door artsen, in het belang van het doden van de kankercellen en het proberen het leven van een persoon te verlengen.Soms is er een directe relatie tussen toenemende effectiviteit tegen kanker en toenemende toxiciteit. Aan de andere kant zijn wetenschappers die de resultaten van klinische onderzoeken analyseren altijd op zoek naar punten waarbij het verhogen van de dosis van een geneesmiddel geen winst oplevert maar gepaard gaat met grotere toxiciteit. Vaak is het een evenwichtsoefening die artsen en patiënten samen doen - gericht op de beste effectiviteit met het niveau van toxiciteit dat acceptabel is, om langetermijnwinsten te realiseren..
Oudere patiënten
Hoewel het voor veel mensen schokkend kan zijn, gebruiken sommige kankeronderzoeken de leeftijd van 60-65 jaar als drempel voor 'oudere' patiënten. Het is duidelijk dat het woord ouderen een subjectieve term kan zijn, omdat sommige personen in de jaren 80 en 90 een betere gezondheid hebben dan veel mensen die tientallen jaren jonger zijn. Naarmate we ouder worden, hebben we echter de neiging om meer chronische gezondheidsproblemen te ontwikkelen, zoals hoge bloeddruk. En onze nieren zijn vaak niet zo efficiënt in het filteren van ons bloed als ze ooit waren. Om deze redenen en voor een aantal andere factoren is ons vermogen om sterke chemotherapie te verdragen gemiddeld niet zo goed op 85-jarige leeftijd als mogelijk op 20-jarige leeftijd..Diffuus grootcellig B-cel lymfoom (DLBCL) en andere soorten kanker kunnen vrij vaak voorkomen bij mensen die in jaren zijn gevorderd. Het aantal mensen van 80 jaar of ouder met agressieve B-cel non-Hodgkin lymfoom (B-NHL) is inderdaad toegenomen in de klinische setting. Behandelingsschema's voor DLBCL bij jongeren zijn relatief gestandaardiseerd of geregeld, althans voor het huidige moment. Pogingen om de evenwichtsoefening tussen effectiviteit en toxiciteit te optimaliseren, zijn nu ook aan de gang voor oudere personen.
Minder toxiciteit
Een groep wetenschappers die bekend is in de wereld van lymfoomonderzoek - de Groupe d'Etude des Lymphomes de l'Adulte (GELA) - onderzocht deze vraag bij mensen met DLBCL in de leeftijd van 80 tot 95 jaar. Ze wilden de werkzaamheid en veiligheid van een verminderde dosis CHOP (doxorubicine, cyclofosfamide, vincristine en prednison) chemotherapie met een conventionele dosis rituximab-een monoklonaal antilichaam gericht op cellen met de CD20 'tag'-bij oudere patiënten met DLBCL.Tot dusverre waren de resultaten na twee jaar bemoedigend, wat ook het belang van individuele patiëntenfactoren in deze leeftijdsgroep onderstreept. Wanneer een lagere dosis chemotherapie, of R- "miniCHOP," werd gebruikt, bleek de werkzaamheid ongeveer vergelijkbaar te zijn na 2 jaar tot de standaarddosis, maar met een verminderde frequentie van chemotherapie-gerelateerde hospitalisatie.
Lopende studies onderzoeken ook de vraag of nieuwere immuuncontrolepersonen en gerichte therapieën kunnen worden gecombineerd om de toxiciteit te verminderen tijdens de behandeling van kanker bij oudere patiënten.
