IBS en de stressrespons
De stressreactie is een gecompliceerd proces. Het gaat om onze zenuw- en endocriene systemen en het stimuleert veranderingen in verschillende lichaamsprocessen, waaronder bloeddruk, hartslag, spierspanning en darmwerking. Het zijn de veranderingen in de darmwerking die de stressrespons en IBS samen binden.
De Brain-Gut-verbinding
In reactie op een waargenomen stressor (extern of intern), beginnen verschillende delen van de hersenen met elkaar te communiceren, inclusief de sensorische cortex, de thalamus en de hersenstam. Dit proces triggert vervolgens een reactie langs twee belangrijke lichamelijke paden. De eerste is de hypothalamus-hypofyse-bijnieras, resulterend in een toename van hormonale secreties, met name het hormoon cortisol.Het tweede pad is het autonome zenuwstelsel, dat adrenaline (adrenaline) en noradrenaline (norepinephrine) afgeeft, waardoor veranderingen in cardiovasculaire, musculaire en spijsverteringsstelsels optreden. Deze twee wegen beïnvloeden rechtstreeks het netwerk van zenuwen in de darm, bekend als het enterische zenuwstelsel. Dit proces, dat begint met een waargenomen stressor, gevolgd door een reactie van de hersenen, en resulteert in stimulatie langs de twee wegen naar de darmen, illustreert het belang van kijken naar de stressrespons bij het proberen te begrijpen van de dysfunctie die zich manifesteert als IBS-symptomen.
Fysieke veranderingen in de stressrespons
De stressreactie triggert de volgende fysiologische veranderingen:- Hartslag neemt toe
- Verhoogde ademhaling
- Verhoogde spierspanning
- Remming van het immuunsysteem
- Vertraging in het ledigen van de maag
- Verhoging van de snelheid van samentrekkingen van de dikke darm
- Ontspanning van blaasspieren
Onderzoek
In een poging om effectieve behandelingen voor de symptomen van IBS te vinden, hebben onderzoekers de verschillende stoffen onderzocht die vrijkomen tijdens de stressrespons. Eén stof die van groot belang lijkt te zijn bij de stressrespons is corticotropine-releasing-factor (CRF).CRF is een familie van peptiden (moleculen die aminozuren verbinden) die zowel in de hersenen als in de darm worden aangetroffen. In de hersenen worden CRF-receptoren aangetroffen in de gebieden die verband houden met de spijsvertering, emoties en het autonome zenuwstelsel. In de darm werken CRF in de dikke darm om de secretie van slijm en water te verhogen, de snelheid van samentrekkingen van de dikke darm (motiliteit) te beïnvloeden en lijken verband te houden met de ervaring van buikpijn..
Het is te hopen dat een beter begrip van de rol van CRF zal leiden tot verfijningen in de ontwikkeling van medicijnen die zich richten op IBS-symptomen.
