Anosognosia en anorexia

Misschien is een van de meest lastige symptomen van anorexia nervosa en andere beperkende eetstoornissen - vooral voor familieleden en behandelaars - het geloof van de patiënt dat hij of zij niet ziek is. Het algemene gevolg van het niet geloven dat iemand ziek is, is dat hij of zij niet gezond wil worden. 

Inderdaad, het gebrek aan bezorgdheid van een patiënt voor het probleem is lange tijd een bepalend kenmerk geweest van anorexia nervosa.

Al in 1873 schreef Ernest-Charles Lasègue, een Franse arts die een van de eersten was die anorexia nervosa omschreef: "'Ik lijd niet en moet dan gezond zijn', is de eentonige formule. 'Klinische studies, zoals gemeld door Dr. Vandereycken, hebben gemeld dat "denial of disease" aanwezig is in maar liefst 80% van de ondervraagde anorexia nervosa-patiënten. In sommige populaties van patiënten met anorexia nervosa kan dit percentage lager zijn. In een onderzoek van Konstantakopoulos en collega's had een subgroep van anorexia-nervosa-patiënten (24%) ernstige beperkingen in het inzicht. Ze vonden ook dat patiënten met restrictieve anorexia nervosa een slechter algemeen inzicht hadden dan patiënten met anorexia nervosa, binge-purge subtype.

De diagnostische criteria voor anorexia nervosa omvatten een "verstoring in de manier waarop iemands lichaamsgewicht of vorm wordt ervaren." Patiënten kunnen extreem uitgemergeld zijn, maar geloven dat ze overgewicht hebben. De diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen, vijfde editie (DSM-5), stelt: "individuen met anorexia nervosa hebben vaak geen inzicht in of ontkennen het probleem."

In eerdere geschriften over anorexia nervosa werd dit gebrek aan bewustzijn van het probleem vaak ontkenning genoemd, omdat het voor het eerst werd beschreven toen psychodynamische theorieën de overhand hadden. De conditie is echter recentelijk hernoemd anosognosie. Deze term werd oorspronkelijk gebruikt door neurologen om een ​​neurologisch syndroom te beschrijven waarin mensen met hersenbeschadiging een diepgaand gebrek aan bewustzijn van een bepaald tekort hebben. Anosognosia, of gebrek aan bewustzijn, heeft een anatomische basis en wordt veroorzaakt door schade aan de hersenen.

Meer recentelijk begon de term ook te worden toegepast op psychiatrische aandoeningen zoals schizofrenie en bipolaire stoornis. Hersenafbeeldingsstudies lijken een hersenverbinding tussen anosognosie en deze aandoeningen aan te duiden. De National Alliance on Mental Illness (NAMI) meldt dat anosognosie 50% van de mensen met schizofrenie en 40% van de mensen met een bipolaire stoornis treft, en wordt verondersteld de belangrijkste reden te zijn dat patiënten met deze aandoeningen hun medicatie vaak niet innemen.

Toepassing van de term anosognosia op anorexia nervosa is logisch omdat we weten dat de hersenen worden beïnvloed door ondervoeding. In een paper in 2006 schreef Dr. Vanderycken: "In veel gevallen van anorexia nervosa lijkt de opvallende onverschilligheid in het gezicht van vermagering verwant te zijn aan de anosognosie beschreven in neurologische aandoeningen." In 1997 schreef Dr. Casper: "Het gebrek aan bezorgdheid over de potentieel gevaarlijke gevolgen van ondervoeding suggereert inderdaad dat alarmerende informatie mogelijk niet wordt verwerkt of dat deze mogelijk niet tot bewustzijn komt. "Iemand met een ondervoed of beschadigd brein zal mogelijk niet duidelijk genoeg denken om ontkenning te gebruiken als een emotioneel verdedigingsmechanisme.

Implicaties

Het bekijken van anorexia nervosa door de lens van anosognosia heeft aanzienlijke vertakkingen. Als een persoon met een ernstige psychische aandoening met levensbedreigende complicaties niet gelooft dat hij of zij ziek is, is het onwaarschijnlijk dat hij of zij ontvankelijk is voor behandeling. Dit verhoogt de potentiële risico's voor medische problemen evenals een lange ziekteverloop. Deze personen kunnen mogelijk niet in staat zijn tot inzichtsgerichte behandeling, die tot voor kort een gebruikelijke behandeling voor anorexia nervosa was. Dit is een reden waarom er vaak behoefte is aan intensievere behandelingen zoals residentiële zorg. Het is ook waarom gezinsbehandelingen (FBT) succesvoller kunnen zijn: in FBT doen ouders het gedragsmatig zwaar tillen van het herstellen van de nutritionele gezondheid van een patiënt.

Anosognosia kan verwarrend zijn voor familieleden. Als je een geliefde bent van iemand met een eetstoornis die lijkt te geloven dat ze ziek zijn of niet geïnteresseerd lijken in herstel, moet je erkennen dat ze niet uitdagend of resistent zijn. Het is waarschijnlijker dat ze niet in staat zijn om inzicht te krijgen. Gelukkig is motivatie niet vereist voor herstel als uw geliefde minderjarig is of een jonge volwassene is die financieel afhankelijk is. Je kunt vastberaden zijn en aandringen op behandeling voor hen.

Dr. Vandereycken schrijft dat "communiceren met iemand met een eetstoornis, maar het ontkent, niet gemakkelijk is." Hij stelt drie strategieën voor geliefden voor:

1. Toon steun en zorg (anders lijkt u zich onverschillig);
2. Express empathie en begrip; en
3. Vertel de waarheid.

Samenvattend is anosognosia een hersentoestand; het is niet hetzelfde als ontkenning. Gelukkig herstelt het brein zich met vernieuwing en een terugkeer naar een gezond gewicht. Motivatie en inzicht komen meestal op tijd terug voor het individu om de rest van het eigen herstel aan te pakken.

Verder lezen

Een beoordeling van onderzoek naar anestognosie bij psychische aandoeningen is beschikbaar via het Treatment Advocacy Center. Laura Collins heeft geschreven over anosognosie bij anorexia nervosa.