Kan anorexia nervosa invloed hebben op mensen met hogere gewichten?

In het verleden is aangenomen dat personen met anorexia nervosa er mager uitzien en een laag gewicht hebben. Tot de meest recente editie van de diagnostische handleiding die werd gebruikt om een diagnose van de ziekte te stellen, was een noodzakelijk criterium namelijk "minder dan 85% van het verwachte gewicht." Wat minder algemeen wordt erkend, is dat beperkende eetstoornissen, die worden gekenmerkt door beperkingen in de voeding of gewichtsverlies, kan zich manifesteren bij personen met hogere gewichten.

Wat is Atypische Anorexia?

Atypische anorexia (AAN) is toegevoegd aan de Diagnostische en statistische handleiding-5 als een soort andere gespecificeerde voedings- en eetstoornis (OSFED) in 2013. Het wordt gediagnosticeerd wanneer een persoon aan alle criteria voor anorexia nervosa voldoet, "behalve dat ondanks aanzienlijk gewichtsverlies, het gewicht van het individu binnen of boven het normale bereik ligt. ”

Een persoon met AAN voldoet nog steeds aan de andere criteria voor anorexia nervosa (AN): angst om aan te komen of dik te worden, lichaamsbeeldstoornissen en presentaties met "aanzienlijk gewichtsverlies." Dit kan gebeuren omdat deze patiënten in hogere gewichtscategorieën beginnen. Op basis van hun traject van gewichtsverlies en restrictief gedrag bevinden ze zich echter in een staat van ondervoeding, ongeveer hetzelfde als patiënten met AN.

"Aanzienlijk gewichtsverlies" mist een algemeen aanvaarde definitie. Onderzoek suggereert dat in combinatie met de intense angst voor gewichtstoename of vet en significante lichaamsbeeldverstoring, slechts 5 procent gewichtsverlies kan wijzen op klinisch zinvolle eetpathologie, wat betekent dat de patiënt de diagnose AAN heeft.

Met een arts spreken

Eetstoornis-therapeuten zien mensen vaak op gewichten die normaal als "normaal" worden beschouwd, maar die beperkende eetstoornissen hebben gehad, compleet met amenorroe (gemiste menstruatieperiodes), wat een veel voorkomende bijwerking kan zijn bij een vermindering van het ideale lichaamsgewicht.

Veel artsen denken helaas nooit dat amenorroe in een persoon met een hoger gewicht te wijten kan zijn aan een dieetbeperking. Als u of een geliefde worstelt met anorexia of bijwerkingen van een eetstoornis, moet u een arts of een arts raadplegen. Vaak kunnen bijwerkingen zelfstandig tot ernstige medische aandoeningen leiden.

Anorexia Discussion Guide

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF

Voorbeeld uit 'De grootste verliezer'

In een maatschappij met shows zoals "The Biggest Loser" die extreem gewichtsverlies bevorderen (en eetgerelateerd gedrag), kunnen de vertakkingen van deze onwetendheid wijdverspreid zijn. Kai Hibbard, winnaar van "The Biggest Loser," is naar buiten gekomen over haar ongeordende eetpatroon en de medische gevolgen die voortvloeiden uit haar extreme gewichtsverlies. Over haar ervaring met 'The Biggest Loser' meldde Kai Hibbard:

"Dus ik kwam op een punt waar ik slechts ongeveer 1000 calorieën per dag at en ik werkte tussen vijf en acht uur per dag ... En mijn haar begon eruit te vallen. Ik was bedekt met blauwe plekken. Ik had donkere kringen onder mijn ogen. Niet om helemaal grafisch te worden, maar mijn menstruatie stopte helemaal en ik sliep slechts drie uur per nacht. "

Haar laagste BMI (aan het einde van de show) was 23,2, wat wordt beschouwd als binnen het "normale" bereik van tussen 18,5 en 24,9..

Onderzoek naar atypische anorexia

Lebow en collega's beoordeelden 179 intake-evaluaties voor adolescenten die zich presenteerden voor evaluaties van eetstoornissen in de Mayo Clinic. Alle adolescenten waren op zoek naar hulp voor een beperkende eetstoornis, gekenmerkt door gewichtsverlies en / of dieetbeperkingen. De bevindingen onthulden dat mensen met een voorgeschiedenis van overgewicht, vergeleken met personen zonder deze geschiedenis:

Gepresenteerd met een gewichtsstatus in een bereik dat traditioneel als "gezond" wordt beschouwd (BMI tussen 18,5 en 24,9) op het moment van zoeken naar behandeling
Had een grotere daling van de BMI ervaren
Tien maanden langer ziek geweest
Had eetstoornissen die net zo ernstig waren in termen van algemene symptomen, amenorroe, en het aantal gemelde lichamelijke klachten.

Hoewel sommige adolescenten en kinderen (en waarschijnlijk ook volwassenen) op gezonde of normale gewichten lijken te kunnen lijken, als ze een eetstoornis of ongeordend eten ervaren, kunnen ze aanzienlijk lichamelijk of emotioneel beperkt zijn. Andere onderzoeken hebben bijvoorbeeld aangetoond dat patiënten die een groter percentage van hun BMI bij aanvang verloren, medische problemen hadden die even ernstig waren als die van patiënten die presenteerden met een lagere BMI maar die in totaal minder gewicht verloren hadden.

Er zijn belangrijke implicaties voor deze bevindingen:

Veel ernstige eetstoornissen kunnen onopgemerkt blijven omdat we te veel gericht zijn geweest op absolute gewichten als barometers voor de gezondheid.
Fysieke complicaties van semi-uithongering en gewichtsverlies - rode vlaggen bij een lichtgewicht persoon - worden vaak over het hoofd gezien bij patiënten met een hoger gewicht.
Een BMI die valt in de hogere gewichtscategorieën is normaal voor sommige individuen. Deze mensen hebben mogelijk ondersteuning nodig van professionals bij het leren accepteren van een lichaamsgewicht dat hoger is dan de cultuur in het algemeen wenselijk lijkt.
Zelfs in de afwezigheid van een laag gewicht, moeten beoefenaars afgestemd blijven op de fysieke gevolgen van ondervoeding of eetstoornissen in gedachten en gedrag.
Bij het beoordelen van een persoon met symptomen van eten en / of gewichtsverlies, zouden aanbieders rekening moeten houden met de gewichtsgeschiedenis van een volwassene (of in het geval van een adolescent, de volledige ontwikkelingsgroeicurve) in plaats van met één gegevenspunt.
Personen met een voorgeschiedenis van overgewicht kunnen langer lijden aan een eetstoornis voordat ze worden geïdentificeerd. Aangezien vroege identificatie de beste voorspeller is van volledig herstel van een eetstoornis, moet meer aandacht worden besteed aan deze populatie.

Zowel in de gezondheidszorg als in de samenleving als geheel, wordt het gewichtsverlies van een groter persoon vaak als positief ervaren. Het kan echter de persoon met een hoger gewicht in gevaar brengen voor het ontwikkelen van een beperkende eetstoornis. Over het algemeen ondersteunt de wetenschap dat extreem dieet moet worden ontmoedigd. Bovendien en het meest fundamenteel, is het belangrijk om te onthouden dat eetstoornissen kunnen voorkomen bij iemand op elk gewicht.

Wat is CRT voor anorexia?