Tekenen en symptomen van bedwantbeten

Een beddewantsbeet is vergelijkbaar met beten van andere soorten insecten. Er is weinig dat het daadwerkelijke bijteken onderscheidt. Daarom worden bedwantsbeten vaak verkeerd gediagnosticeerd als afkomstig van andere soorten of als huiduitslag helemaal niet gerelateerd aan insectenbeten.

Gemeenschappelijke symptomen

jeuk
Bedwantsen hebben naaldachtige monddelen die de huid doorboren en de bedwantsen toestaan ​​zich te smullen van bloed. Om het eten te vergemakkelijken, scheiden ze speeksel af dat anticoagulerende eigenschappen heeft. Bij sommige mensen kan dit speeksel reacties veroorzaken, waaronder jeuk.
Bedwantsen zijn een soort insect bekend als cimex lectularius (letterlijkCimex is Latijn voor bug en lactularius is Latijn voor bed). Er is een tweede veel voorkomende soort van bedwantsen bekend als Cimex hemiptera. Deze staan ​​bekend als de tropische bedwantsen, die binnen 30 graden van de evenaar blijven. Er zijn gepubliceerde rapporten, velen zonder ondersteunend bewijs, dat elk van de gewone bedwantsoorten chemisch verschillend speeksel heeft. Sommige onderzoekers hebben echter geen verschil gevonden in de reacties veroorzaakt door elke soort.
Kleine, rode laesies
Bedbugbites zijn kleine, rode laesies die meestal niet meer dan 5 mm breed worden. De laesies, of weals, beginnen met rode gebieden die worden verhoogd en vervolgens worden blaren. Ze jeuken en krabben zou de jeuk erger maken.
Vaak zijn bedwantsbeten geclusterd langs lijnen die meestal de armen en benen volgen.
Theorieën variëren van het idee dat bedwantsen zich langs de bloedvaten voeden tot het idee dat bedwantsen blijven terwijl hun lichaam het bed aanraakt terwijl ze zich voeden, en de insecten worden achtergelaten om alleen te voeren langs lijnen waar de huid het beddengoed precies op de juiste manier raakt.

Zeldzame symptomen

Grote bedwantsbeetclusters kunnen aanzienlijke delen van het lichaam bedekken en ervoor zorgen dat de patiënt waterpokken heeft. Als de groepjes bijten dicht genoeg bij elkaar liggen, kunnen de beten samenvloeien en één grote uitslag lijken. Krabben verergert dit probleem en stimuleert het uiterlijk van uitslag.
Er kan een kleine hoeveelheid bloed uit het midden van een beddewantsbeet bijten nadat het insect klaar is met eten. Het bloeden is zelflimiterend en zal op vellen verschijnen als bloedvlekken.
Patiënten met chronische, grote groepen bedwantsbeten kunnen vermoeidheid en koorts ontwikkelen, maar deze zijn zeer zeldzaam.
Sommige patiënten ontwikkelen blaren gevuld met bloed of bloedvloeistof, vooral op de armen en benen. Deze bloedblaren zijn uiterst zeldzaam en kunnen barsten, waardoor de bloederige vloeistof bloedt of doorsijpelt.
Zorgaanbieders weten niet zeker of de oorzaak van deze blaren is gerelateerd aan de bug of de mens, maar hebben groepen patiënten gevonden die allemaal gebeten zijn door insecten in dezelfde trein die dit teken vertonen.

Tekenen van besmetting

Generieke rode blaren komen zeer vaak voor bij verschillende soorten insecten en andere insecten. Er is echt niet zo'n manier om bedwantbeten te onderscheiden van andere veelvoorkomende soorten insecten, tenzij je tekenen van een besmetting kunt vinden.
Bedwantsen houden van vouwen van kussens en stoffering op meubels en in matrassen.
Bedwantsen kunnen vrijwel overal opdagen en zitten waarschijnlijk op andere zachte meubels in kamers waar een plaag te vinden is op een bed of stoel.
Bedwantsinfestaties worden gekenmerkt door uitwerpselen die eruit zien als kleine spikkels, en nemen in frequentie toe naarmate u dichter bij de werkelijke haven komt. De beestjes produceren feromonen wanneer ze gestresst of in gevaar zijn. Het ruikt ziekelijk zoet en wordt sterker wanneer mensen de bedwantsen proberen te doden.
Zijn uw beten te wijten aan bedwantsen?