Wetenschapsprojecten voor senioren kunnen de gezondheid van de hersenen stimuleren

Het gebruik van wetenschap voor senioren als onderdeel van uw activiteitenprogramma kan helpen de hersenen te stimuleren en bij te dragen aan de kwaliteit van leven van de bewoner.
Elke dag ontdekken wetenschappers over de hele wereld nieuwe planeten buiten ons zonnestelsel, leren ze nieuwe manieren om planten te gebruiken en ontrafelen ze de mysteries van de oceanen. Activiteitenbestuurders kunnen deze ontdekkingen gebruiken voor een hands-on programma van een uur, genaamd Science for Seniors.

Voorbeeld Ocean Science Projects

Dit bekroonde programma (eerste prijs voor beste praktijken van de Nationale Certificatieraad van Activity Professionals), Science for Seniors bestaat uit vier delen. Selecteer een onderwerp, presenteer leuke feiten, bekijk een video over het onderwerp en doe een veilig experiment met bewoners.
Voorbeeld: de oceaan.

1. Leuke feiten: de blauwe vinvis is het grootste schepsel dat ooit op aarde leeft. Hij heeft een hart ter grootte van een kleine auto en aderen zo groot dat een mens er doorheen kan zwemmen.
2. Experiment: toon het verschil in dichtheid tussen zoet en zout water. Neem twee glazen; vul een met zout water en een met vers water. Vraag bewoners - zal het ei zweven, in beide glazen of in beide glazen. Plaats het ei vervolgens in het verse water - het zinkt. Plaats het ei nu in zout water - het drijft. Dit komt omdat het zout het zeewater dichter maakt dan zoet water.

Science for Seniors draagt ​​bij aan een robuust activiteitenprogramma. Het is meer dan een manier om discussie en participatie in begeleide woongemeenschappen aan te moedigen. Het is ook een manier om je hersenen te versterken.
Clive A. Wilson is de auteur van het boek 'Niemand is te oud om te leren'.
Hij is van mening dat volwassenen nieuwe concepten kunnen leren en hun geest tijdens het leven kunnen aanscherpen omdat de plasticiteit van de hersenen laat in het leven nog steeds voorkomt.
Science for Seniors helpt een communicatiekloof te overbruggen tussen bewoners en hun nieuwe buren. Ik werkte met een zeer rustige bewoner die tijdens de Tweede Wereldoorlog op een onderzeeër van de marine heeft gediend door een Science for Seniors-programma rond dit onderwerp te bouwen. Een medewerker van een activiteit bouwde een onderzeebootmodel uit dozen met koelkasten. Als onderdeel van het plezier werd het submodel geel geverfd en betraden bewoners het wetenschapsprogramma bij het Beatles-lied 'The Yellow Submarine'.
De veteraan van de marine vertelde zijn medebewoners over zijn leven op de onderzeeër, beantwoordde vragen van het publiek en straalde van geluk op het vier voet bij zes voet bij drie-voet kartonnen model van een onderzeeër.
Bewoners keken naar een video over onderzeeërs en toen assisteerde de Marine-dierenarts me bij het demonstreren hoe een onderzeeër onderdompelt en werk maakt door het gebruik van plastic frisdrankflessen! Naderhand vond deze bewoner het vertrouwen om met andere bewoners in contact te komen.
Dat soort één-op-één interactie, dat tegemoet komt aan een specifieke behoefte van één bewoner, niet alleen een groep samen, is een belangrijk onderdeel van cultuurverandering..
Science for Seniors begint dinergesprekken, geeft bewoners nieuwe dingen om over te praten met bezoekers en biedt bewoners die voormalige docenten zijn een nieuw forum. De uitdrukking 'Je kunt een oude hond geen nieuwe trucjes leren' dateert uit 1907 - en is vals gebleken.