Amiodarone Longtoxiciteit
Het meest gevreesde neveneffect van amiodaron is verreweg longtoxiciteit.
Wat is Amiodarone longtoxiciteit?
Amiodaron-longtoxiciteit beïnvloedt waarschijnlijk tot 5% van de patiënten die dit medicijn gebruiken. Het is niet bekend of de longproblemen veroorzaakt door amiodaron te wijten zijn aan directe schade door het geneesmiddel aan de weefsels van de longen, aan een immuunreactie op het geneesmiddel of aan een ander mechanisme. Amiodaron kan vele soorten longproblemen veroorzaken, maar in de meeste gevallen heeft het probleem vier vormen.1) Het gevaarlijkste type amiodaron-longtoxiciteit is een plotseling, levensbedreigend, diffuus longprobleem genaamd acute respiratory distress syndrome (ARDS). Met ARDS treedt schade op aan de membranen van de luchtzakken van de longen, waardoor de zakken worden gevuld met vloeistof en het vermogen van de longen om voldoende zuurstof in de bloedbaan over te brengen sterk wordt aangetast. Mensen die ARDS ontwikkelen, ervaren plotselinge, ernstige dyspneu (kortademigheid). Ze moeten meestal op mechanische beademingsapparatuur worden geplaatst en hun sterftecijfer, zelfs bij intensieve therapie, is vrij hoog, bijna 50%. ARDS gerelateerd aan amiodaron wordt het vaakst gezien na ingrijpende chirurgische procedures, vooral hartchirurgie, maar het kan op elk moment en zonder duidelijke voorbestemde oorzaken worden waargenomen.
2) De meest voorkomende vorm van amiodaron-longtoxiciteit is een chronisch, diffuus longprobleem genaamd interstitiële pneumonitis (IP). In deze toestand hopen de luchtzakjes van de longen geleidelijk vloeistof en verschillende ontstekingscellen op, waardoor de uitwisseling van gassen in de longen wordt belemmerd. IP heeft meestal een verraderlijke en geleidelijke aanvang, met langzaam voortschrijdende kortademigheid, hoest en snelle vermoeidheid. Omdat veel mensen die amiodaron gebruiken een voorgeschiedenis van hartproblemen hebben, zijn hun symptomen gemakkelijk te verwarren met hartfalen (of soms met de effecten van veroudering). Om deze reden wordt IP vaak over het hoofd gezien. Het komt waarschijnlijk vaker voor dan algemeen wordt gedacht.
3) Veel minder vaak zijn de "typisch patroon" pneumonieën (ook wel organiserende pneumonie genoemd) soms gezien met amiodaron. In deze toestand vertoont de thoraxfoto een gelokaliseerd congestiegebied dat vrijwel identiek is aan dat van bacteriële pneumonie. Om deze reden wordt deze vorm van amiodaron-longtoxiciteit bijna altijd aangezien voor een bacteriële pneumonie en wordt dienovereenkomstig behandeld. Het is meestal alleen als de pneumonie niet verbetert met antibiotica, dat de diagnose van amiodaron-longtoxiciteit uiteindelijk wordt overwogen.
4) In zeldzame gevallen kan amiodaron a produceren solitaire longmassa dat wordt gedetecteerd door een thoraxfoto. Van de massa wordt meestal gedacht dat het een tumor of een infectie is, en alleen wanneer de biopsie wordt genomen, wordt de toxiciteit van de amiodaron-long uiteindelijk herkend..
Hoe de longtoxiciteit van amiodaronen wordt vastgesteld
Er zijn geen specifieke diagnostische tests die de diagnose stellen, hoewel er sterke aanwijzingen zijn die kunnen worden verkregen door longcellen te onderzoeken die zijn verkregen uit een biopsie of pulmonaire lavage (spoelen van de luchtwegen met vloeistof), meestal door middel van een bronchoscopie.De sleutel tot het diagnosticeren van amioarone-longtoxiciteit is echter alert te zijn op de mogelijkheid. Voor iedereen die amiodaron gebruikt, moet longtoxiciteit sterk worden overwogen bij het eerste teken van een probleem. Onverklaarde pulmonale symptomen waarvoor geen andere waarschijnlijke oorzaak kan worden vastgesteld, moeten worden beoordeeld als waarschijnlijk longvergiftiging van amiodaron, en het stoppen van het geneesmiddel moet sterk worden overwogen. (Als u amiodaron gebruikt en vermoedt dat u mogelijk een probleem met de longen ontwikkelt, raadpleeg dan uw arts voordat u zelf stopt met het medicijn.)
Wie loopt er gevaar?
Iedereen die amiodaron gebruikt, loopt risico op longtoxiciteit. Mensen met hogere doses (400 mg per dag of meer), of die het medicijn 6 maanden of langer hebben gebruikt of ouder dan 60 jaar zijn, lijken een hoger risico te lopen. Er zijn aanwijzingen dat mensen met reeds bestaande longproblemen ook meer kans hebben op longproblemen met amiodaron.Terwijl chronisch toezicht op mensen die amiodaron nemen met röntgenfoto's op de borst en longfunctietesten vaak veranderingen aan het medicijn onthult, ontwikkelen maar weinig van deze mensen een openlijke longtoxiciteit. Hoewel jaarlijkse thoraxfoto's vaak worden uitgevoerd bij mensen die dit medicijn gebruiken, is er weinig bewijs dat dergelijke monitoring nuttig is bij het opsporen van personen die uiteindelijk openlijke longproblemen zullen ontwikkelen, of die moeten stoppen met het nemen van amiodaron vanwege "dreigende" longtoxiciteit..
Behandeling van Amiodarone Longtoxiciteit
Er is geen specifieke therapie waarvan is aangetoond dat deze effectief is. De steunpilaar van de behandeling is het stoppen van amiodaron.Helaas kost het na de laatste dosis vele maanden om het lichaam van amiodaron te verwijderen. Voor de meeste patiënten met de minder ernstige vormen van longtoxiciteit (IP, typische pneumonie of een pulmonaire massa), verbeteren de longen echter vaak uiteindelijk als het medicijn wordt gestopt. Amiodaron dient ook te worden gestopt met ARDS, maar in dit geval wordt de uiteindelijke klinische uitkomst bijna altijd ruimschoots bepaald voordat de amiodaronspiegels aanzienlijk kunnen worden verlaagd.
Hoge doses steroïden worden meestal gegeven aan patiënten met door amiodaron geïnduceerde ARDS, en hoewel er case-reports zijn van voordeel van een dergelijke therapie, is het onbekend of steroïden daadwerkelijk een significant verschil maken. Steroïden worden ook vaak gebruikt voor alle andere vormen van amiodaron-longtoxiciteit, maar nogmaals, bewijs dat ze in deze omstandigheden behulpzaam zijn, is schaars.
