Overzicht van congestief hartfalen (CHF)

Congestief hartfalen (CHF) is de term die wordt gebruikt om te beschrijven wat er gebeurt als het hart niet in staat is voldoende bloed te pompen om aan de behoeften van het lichaam te voldoen. (Het moet niet worden verward met een hartstilstand waarbij het hart helemaal niet meer klopt.) CHF is gewoon de ontoereikende werking van de hartspier. De aandoening kan ofwel acuut zijn, wat betekent dat deze snel optreedt of chronisch is, wat betekent dat het op de lange termijn voorkomt.
Symptomen van CHF kunnen zijn vermoeidheid, zwelling van de benen en kortademigheid (vooral bij inspanning). CHF kan worden vastgesteld op basis van een beoordeling van uw symptomen, bloedonderzoek, een echografie van het hart en röntgenfoto's. De behandeling kan variëren naargelang de onderliggende oorzaak en kan bestaan uit een dieet, lichaamsbeweging, bloeddrukverlagende medicijnen, bloedverdunners en medicijnen zoals Entresto die speciaal zijn ontworpen om hartfalen te behandelen..
In ernstige gevallen kan een implanteerbaar hartapparaat nodig zijn om de kracht of het ritme van het hart te verbeteren. In het ergste geval kan een harttransplantatie nodig zijn.

symptomen

De symptomen van CHF kunnen variëren door de locatie van de hartbeschadiging, in grote lijnen beschreven als linkerzijdige hartfalen, rechtszijdige hartfalen of biventriculaire mislukking.

Linkerkant fout

De linkerkant van het hart is verantwoordelijk voor het ontvangen van zuurstofverrijkt bloed uit de longen en het naar de rest van het lichaam pompen.
Als het hart aan de linkerkant faalt (wordt hartfalen van de linker hartkamer genoemd), zal het een back-up maken in de longen, waardoor de rest van het lichaam de zuurstof krijgt die het nodig heeft.
Hartfalen aan de linkerkant wordt ofwel veroorzaakt door systolische disfunctie, wat betekent dat het hart het bloed niet zoals het zou moeten uitpompen, of diastolische disfunctie, waarbij het hart niet volbloed raakt zoals het hoort.
Linkerzijdig systolisch hartfalen Kenmerkende symptomen van linkszijdig hartfalen zijn onder andere:

Vermoeidheid
Duizeligheid
Kortademigheid, vooral wanneer liggend of tijdens inspanning
Droog hacken of piepen
Rales en knettergeluiden in de longen
Abnormale "galopperende" hartgeluiden (galop ritme)
Nachtelijke kortademigheid (paroxismale nachtelijke dyspneu)
Koele huidtemperatuur
Blauwachtige huidtinten door gebrek aan zuurstof (cyanose)
Verwarring

Rechtszijdig falen

De rechterkant van het hart is verantwoordelijk voor het ontvangen van zuurstofarm bloed uit het lichaam en het naar de longen pompen om te worden geoxygeneerd.
Als de rechterkant van het hart faalt (bekend als rechtsventriculair hartfalen), kan het hart niet voldoende bloed vullen, waardoor het bloed in de aderen terugkeert.
Rechtszijdig hartfalen wordt vaak veroorzaakt door pulmonale hartziekte (cor pulmonale) waarbij de vergroting of het falen van de rechterkamer leidt tot circulatoire congestie in de longen en de rest van het lichaam.
Kenmerkende symptomen van rechtszijdig hartfalen zijn onder meer:

Vermoeidheid
Zwakheid
Kortademigheid, vooral bij inspanning
Accumulatie van vocht, meestal in de onderbenen (perifeer oedeem) of onderrug (sacraal oedeem)
Een opgezwollen halsslagader in de nek
Snelle hartslag (tachycardie)
Pijn op de borst of druk
Duizeligheid
Chronisch hoesten
Frequente nachtelijke urinelozing (nocturie)
De opeenhoping van vocht in de buik (ascites)
Een vergrote lever
Misselijkheid
Verlies van eetlust

Biventriculaire mislukking

Biventriculair hartfalen omvat het falen van zowel de linker- als de rechterventrikel van het hart. Het is het type dat het meest wordt gezien in de klinische praktijk en zal zich manifesteren met symptomen die kenmerkend zijn voor zowel links als rechts hartfalen.
Een van de gemeenschappelijke kenmerken van biventriculair hartfalen is pleurale effusie, de verzameling van vloeistof tussen de long en de borstwand.
Hoewel pleurale effusie kan optreden bij rechtszijdige hartfalen en in mindere mate bij linkerzijdig hartfalen, is het veel karakteristieker wanneer beide kanten betrokken zijn. Symptomen van pleurale effusie omvatten:

Scherpe pijn op de borst
Kortademigheid, vooral met activiteit
Chronisch droge hoest
Koorts
Moeilijk ademhalen tijdens het liggen
Moeite om diep in te ademen
Aanhoudende hikken

complicaties

CHF is een potentiële complicatie van veel verschillende ziekten en stoornissen. De ontwikkeling van CHF kan echter verdere complicaties veroorzaken, waardoor het risico op ziekte, invaliditeit en overlijden toeneemt. Kenmerkende complicaties van CHF omvatten:

Veneuze trombo-embolie, dat is een bloedstolsel dat zich vormt wanneer bloed in een ader begint te borrelen. Als het stolsel afbreekt en naar de longen reist, kan het een longembolie veroorzaken. Als het afbreekt en in de hersenen blijft hangen, kan het een beroerte veroorzaken.
Nierfalen, die kan optreden wanneer een verminderde bloedcirculatie het mogelijk maakt dat afvalproducten zich in het lichaam ophopen. Indien ernstig, kan dialyse of een niertransplantatie vereist zijn.
Lever schade. Dit komt vaak voor bij geavanceerde rechtszijdige hartinsufficiëntie wanneer het hart de lever niet van het bloed voorziet dat het nodig heeft om te functioneren, leidend tot portale hypertensie (hoge bloeddruk in de lever), cirrose en leverfalen..
Longschade, inclusief empyeem (ophoping van pus), pneumothorax (ingeklapte long) en pulmonaire fibrose (longlittekens), wat een veel voorkomende complicatie is van pleurale effusie.
Hartklepschade, wat kan gebeuren als uw hart harder werkt om bloed te pompen, waardoor de kleppen abnormaal worden vergroot. Langdurige ontsteking en hartbeschadiging kunnen leiden tot ernstige aritmie, hartstilstand en plotselinge dood.

Oorzaken

Oorzaken van CHF omvatten coronaire hartziekte, hoge bloeddruk, hartklepaandoening, infectie, overmatig alcoholgebruik of een eerdere hartaanval.
Congestief hartfalen (vaak eenvoudigweg aangeduid als hartfalen) treft ongeveer 6 miljoen Amerikanen en is de belangrijkste oorzaak van ziekenhuisopname bij mensen ouder dan 65 jaar. Meer dan 650.000 nieuwe gevallen worden elk jaar gediagnosticeerd.
Het woord "congestief" verwijst naar de opeenhoping van vocht in de aderen en weefsels van de longen en andere delen van het lichaam. Het is deze congestie die veel van de karakteristieke symptomen van CHF veroorzaakt.
CHF wordt veroorzaakt door een aantal aandoeningen die de hartspier zelf beschadigen, ook wel cardiomyopathie genoemd. Veelvoorkomende oorzaken zijn:

Coronaire hartziekte (CAD), waarbij de bloedvaten die bloed en zuurstof naar het hart leiden versmald of belemmerd worden
Myocardinfarct (MI), ook bekend als een hartaanval, waarbij een kransslagader geblokkeerd raakt, waardoor hartspierweefsels worden uitgehongerd en gedood
Hart overbelasting (inclusief hartfalen met hoge output), waarbij het hart overwerkt is door aandoeningen zoals hypertensie, nierziekte, diabetes, hartklepaandoening, een aangeboren hartafwijking, de ziekte van Paget, cirrose of multipel myeloom
infecties, waaronder virale infecties zoals Duitse mazelen (rubella) of coxsackie B-virus. Een andere oorzaak is systemische virale infecties, zoals HIV, die progressieve schade aan de hartspier kunnen veroorzaken. Niet-virale ziekten zoals de ziekte van Chagas kunnen ook hartfalen veroorzaken.
Alcohol- of drugsmisbruik op lange termijn, inclusief misbruik van methamfetamine of cocaïne
Geneesmiddelen voor kankerchemotherapie zoals daunorubicine, cyclofosfamide en trastuzumab
amyloïdose, een aandoening waarbij amyloïde-eiwitten zich opbouwen in de hartspier, vaak in combinatie met chronische inflammatoire aandoeningen zoals lupus, reumatoïde artritis en inflammatoire darmaandoening (IBD)

Obstructieve slaapapneu, een vorm van slaapapneu beschouwde een onafhankelijke risicofactor voor CHF wanneer deze gepaard ging met obesitas, hypertensie of diabetes
Toxische blootstelling om te leiden of kobalt

Acuut gedecompenseerd hartfalen

Chronisch hartfalen is het stadium waarin de hartaandoening stabiel is. Chronisch hartfalen kan soms overgaan tot acuut gedecompenseerd hartfalen (ADHF), waarbij de symptomen verslechteren en het risico op ademhalingsfalen toeneemt.
ADHF indien vaak geactiveerd door een aanstichtende gebeurtenis zoals:

Hartaanval
Longontsteking
Ongecontroleerde of verergering van hypertensie
Hyperthyreoïdie (overactieve schildklier)
Ernstige bloedarmoede
Aritmie (abnormaal hartritme)

Diagnose

Als congestief hartfalen wordt vermoed, zal uw arts de diagnose stellen op basis van een beoordeling van uw symptomen, een lichamelijk onderzoek, bloedtests, beeldvormende tests en andere diagnostieken die zijn ontworpen om de hartfunctie te meten. Het falen wordt dan ingedeeld in volgorde van ernst om de juiste behandelingskuur te bepalen.

Fysiek onderzoek

Na een beoordeling van uw symptomen en medische geschiedenis, zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren om de symptomen te identificeren die op CHF duiden. Dit omvat onder andere een beoordeling van uw:

Bloeddruk
Hartslag
Hartgeluiden (om te controleren op abnormale ritmes)
Longgeluiden (ter beoordeling van congestie, rales of effusie)
Onderste extremiteiten (om te controleren op tekenen van oedeem)
Halsader in uw nek (om te controleren of deze bobbelig of opgezwollen is)

Laboratorium testen

Er worden een aantal bloedtesten gebruikt om CHF te diagnosticeren, waarvan sommige de onderliggende oorzaak van de disfunctie kunnen identificeren. Deze kunnen een compleet aantal bloedcellen omvatten (om bloedarmoede te controleren), een C-reactief proteïne (om tekenen van infectie te detecteren), en leverfunctie, nierfunctie of schildklierfunctietests (om vast te stellen of andere orgaansystemen betrokken zijn en waarom).
De belangrijkste test is waarschijnlijk de B-type natriuretisch peptide (BNP) test die een specifiek hormoon detecteert dat wordt uitgescheiden door het hart als reactie op veranderingen in de bloeddruk. Wanneer het hart gestrest is en harder werkt om bloed te pompen, zal de concentratie van BNP in het bloed beginnen te stijgen.
De BNP-test is een van de hoekstenen van diagnostiek van hartfalen. Toenames in BNP-waarden komen echter niet noodzakelijk overeen met de ernst van de aandoening.
In de meeste laboratoria kan een BNP van minder dan 100 picogram per milliliter (pg / ml) CHF definitief uitsluiten in 98 procent van de gevallen.
Hoge BNP-waarden zijn veel minder overtuigend, hoewel niveaus van meer dan 900 pg / ml bij volwassenen ouder dan 50 jaar nauwkeurig CHF kunnen diagnosticeren in ongeveer 90 procent van de gevallen.

Imaging-tests

De primaire imaging-tool voor het diagnosticeren van CHF is een echocardiogram. Een echocardiogram is een vorm van echografie die gereflecteerde geluidsgolven gebruikt om real-time beelden van het kloppend hart te maken. Het echocardiogram wordt gebruikt om twee diagnostische waarden te bepalen:

Slagvolume (SV): de hoeveelheid bloed die het hart verlaat bij elke slag
End-diastolic volume (EDV): de hoeveelheid bloed die het hart binnendringt terwijl het ontspant

De vergelijking van de SV met de EDV kan vervolgens worden gebruikt om de ejectiefractie (EF) te berekenen, waarvan de waarde de pompefficiëntie van het hart beschrijft.
Normaal gesproken zou de ejectiefractie tussen 55 procent en 70 procent moeten zijn. Hartfalen kan meestal worden gediagnosticeerd wanneer de EF onder de 40 procent daalt.
Een andere vorm van beeldvorming, bekend als angiografie, wordt gebruikt om de vasculaire structuur van het hart te evalueren. Als een coronaire hartziekte wordt vermoed, wordt een smalle katheter in een kransslagader ingebracht om contrastkleurstoffen voor visualisatie op een röntgenfoto te injecteren. Angiografie is uitermate nuttig bij het opsporen van blokkades die de hartspier kunnen beschadigen.
Alleen een röntgenfoto van de borst kan helpen om cardiomegalie (vergroting van het hart) en tekenen van vasculaire vergroting in het hart te identificeren. Een thoraxfoto en echografie kunnen ook worden gebruikt om pleurale effusie te diagnosticeren.

Andere tests

Naast het BNP en het echocardiogram kunnen andere tests worden gebruikt om de diagnose te ondersteunen of de oorzaak van de disfunctie te karakteriseren. Waaronder:

Elektrocardiogram (ECG), gebruikt om de elektrische activiteit van het hart te meten
Cardiale stresstest, die uw hartfunctie meet wanneer deze onder stress wordt geplaatst (meestal tijdens het hardlopen op een loopband of het trappen van een stationaire cyclus)

CHF-classificatie

Als congestieve hartziekte definitief wordt gediagnosticeerd, zou uw cardioloog de mislukking classificeren op basis van een beoordeling van uw fysieke onderzoek, laboratoriumbevindingen en beeldvormingsonderzoek. Het doel van de classificatie is om de juiste koersbehandeling uit te voeren.
Er zijn verschillende classificatiesystemen waarop een arts kan vertrouwen, inclusief het functionele classificatiesysteem dat is uitgegeven door de New York Heart Association (NYHA) of het CHF-fasesysteem dat is uitgegeven door het American College of Cardiology (ACC) en de American Heart Association (AHA)..
De NYHA functionele classificatie is onderverdeeld in vier klassen op basis van zowel uw fysieke capaciteit voor activiteit als het optreden van symptomen.

Klasse I: geen beperking in activiteiten en geen symptomen van normale activiteiten
Klasse II: milde beperking van activiteit en geen symptomen bij milde inspanning
Klasse III: duidelijke beperking van activiteit en symptomen te allen tijde behalve rust
Klasse IV: ongemak en symptomen in rust en met activiteit

Het ACC / AHA-stadiëringssysteem geeft meer inzicht in welke medische interventies in welke stadia moeten worden geïmplementeerd.

Fase A: het stadium "pre-hartfalen" waarbij er geen functionele of structurele hartstoornis is, maar een duidelijk toekomstig risico in de toekomst
Stadium B: een structurele hartstoornis maar zonder symptomen in rust of activiteit
Stadium C: stabiel hartfalen dat met medische behandeling kan worden behandeld
Stadium D: gevorderd hartfalen waarvoor ziekenhuisopname, een harttransplantatie of palliatieve zorg nodig is

Het ACC / AHA-systeem is bijzonder nuttig: elke fase komt overeen met specifieke medische aanbevelingen en interventies.

Behandeling

De behandeling van congestief hartfalen is gericht op het verminderen van de symptomen en het voorkomen van de progressie van de ziekte. Het vereist ook behandeling van de onderliggende oorzaak van het falen, of het nu gaat om een infectie, een hartaandoening of een chronische ontstekingsziekte.
De behandeling zal grotendeels worden bepaald door de fasering van de CHF en kan betrekking hebben op veranderingen in levensstijl, medicijnen, geïmplanteerde apparaten en hartchirurgie.

Veranderingen in levensstijl

Een van de eerste stappen bij het managen van CHF is het aanbrengen van veranderingen in uw leven om uw dieet en fysieke fitheid te verbeteren en de slechte gewoonten die bijdragen aan uw ziekte te corrigeren. Afhankelijk van het stadium van de CHF, kunnen de interventies relatief gemakkelijk te implementeren zijn of kan een serieuze aanpassing van uw levensstijl vereist zijn.
Natrium Inname verminderen
Dit omvat niet alleen het zout dat u aan voedsel toevoegt, maar ook de soorten voedsel die rijk zijn aan natrium. Hoe minder zout in uw dieet, hoe minder vocht vastgehouden wordt. De meeste artsen bevelen niet meer dan 2000 milligram per dag aan uit alle bronnen.
Beperk de vloeistofinname
Dit kan variëren afhankelijk van de ernst van uw aandoening, maar over het algemeen zou u uw vloeistoffen beperken tot niet meer dan 2 liter (8,5 kopjes) per dag.
Bereik en behoud een gezond gewicht
Als u overgewicht heeft, moet u mogelijk eerst met een voedingsdeskundige werken om eerst uw ideale gewicht en dagelijkse calorie-inname te bepalen en vervolgens een veilig en duurzaam natriumarm dieet te ontwikkelen.
Stop met roken
Er is geen veilige hoeveelheid roken. Roken draagt bij aan de ontwikkeling van atherosclerose (verharding van de slagaders), waardoor uw hart veel harder werkt dan het normaal gesproken zou moeten doen.
Oefen regelmatig
Je moet een oefenplan vinden dat je kunt vasthouden en erop kunt bouwen om sterker te worden. Probeer drie keer per week te beginnen met niet minder dan 30 minuten trainen, inclusief cardio- en krachttraining. Werken met een personal trainer kan helpen de juiste trainingsroutine te garanderen, die je niet te zwaar belast en je niet onbetwist laat.
Verminder de alcoholinname
Hoewel af en toe een drankje u misschien geen kwaad doet, kan matige alcoholinname soms linkerzijdig hartfalen compliceren, vooral bij mensen met alcohol-geïnduceerde cardiomyopathie. Praat met uw arts over de juiste limieten op basis van de aard en de ernst van uw CHF.

medicijnen

Er zijn een aantal medicijnen die vaak worden voorgeschreven om de functie van uw hart te verbeteren. Waaronder:

diuretica (waterpillen) om de hoeveelheid vocht in uw lichaam en daarmee uw bloeddruk te verminderen
angiotensine-converting enzyme (ACE) -remmers die een enzym blokkeren dat de bloeddruk en zoutconcentraties in uw lichaam regelt
angiotensine-receptorblokkers (ARB's) die de bloeddruk verlagen door de bloedvaten te ontspannen en de bloedstroom te verbeteren
Entresto (sacubitril / valsartan), een combinatiegeneesmiddel dat wordt gebruikt in plaats van ARB's en ACE-remmers bij mensen met een verminderde EF (doorgaans minder dan 40%)
Apresoline (hydralazine) en isosorbidedinitraat, die soms worden voorgeschreven in combinatie voor mensen die geen ARB's en ACE-remmers verdragen
Lanoxine (digoxine), dat soms wordt voorgeschreven voor mensen met ernstig hartfalen, maar grotendeels wordt vermeden vanwege de hoge mate van toxiciteit
Vasopressinereceptorantagonisten zoals Vaprisol (conivaptan) die kunnen worden gebruikt voor mensen met ADHF die een abnormaal laag natriumgehalte ontwikkelen (hyponatriëmie)
bètablokkers, die nog steeds een integraal onderdeel vormen bij de behandeling van CHF

Te vermijden medicijnen
Er zijn een aantal medicijnen die u mogelijk moet vermijden als u hartfalen heeft, wat de therapie kan ondermijnen of kan bijdragen aan hartcongestie..

Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) zoals Voltaren (diclofenac), Advil (ibuprofen) of Aleve (naproxen) kunnen vochtretentie stimuleren. Gebruik in plaats daarvan Tylenol (acetaminophen).
Bepaalde anti-aritmie medicijnen (met name natriumkanaal blokkerende geneesmiddelen) kunnen hartritmeproblemen bij mensen met CHF verhogen.
Calciumantagonisten kunnen ook aritmieën induceren, vooral bij mensen met linkszijdige systolische insufficiëntie.
Zoutvervangers bevatten meestal kalium dat aritmie bevordert.
Antacida bevatten vaak grote hoeveelheden natrium en kunnen het best worden vermeden.
Decongestiva zoals pseudo-efedrine kunnen de bloeddruk verhogen en mogen alleen worden gebruikt onder toezicht van uw arts.

Omdat andere geneesmiddelen (waaronder ketamine, salbutamol, tamsulosine en thiazolidinedionen) de werking van het hart kunnen beïnvloeden, is het belangrijk om uw arts te adviseren over alle geneesmiddelen die u gebruikt, waaronder supplementen en kruidenremedies..

Implanteerbare apparaten

Hartfalen wordt beschreven wanneer de EF 40 procent of minder is. Dit betekent dat 40 procent of minder van het bloed in uw linker hartkamer het hart verlaat bij elke hartslag.
Als uw EF onder de 35 procent komt of als u ernstige hartritmestoornissen heeft als gevolg van CHF, kan uw arts een implanteerbaar apparaat aanbevelen om het risico op ziekte of overlijden te verminderen. Verschillende benaderingen worden gebruikt voor verschillende omstandigheden.

Automatische implanteerbare cardioverter-defibrillatoren (AICD's), vergelijkbaar met pacemakers, worden gebruikt om ritmestoornissen te corrigeren wanneer ze zich voordoen.
Cardiale resynchronisatietherapie (CRT) omvat de synchronisatie van de rechter en linker ventrikels, zodat ze effectiever werken.
Cardiac contractility modulation (CCM), goedgekeurd in Europa, maar niet in de Verenigde Staten, wordt gebruikt om de samentrekking van de linker ventrikel te versterken met gesynchroniseerde bursts van elektrische stimulatie.

De implantaten worden meestal onder de huid van de linkerbovenborst geplaatst. Vóór de operatie wordt medicatie gegeven om u slaperig en comfortabel te maken.
De implantatie van een apparaat vereist geen openhartchirurgie en de meeste mensen kunnen binnen 24 uur naar huis.

Chirurgie

Een operatie kan aangewezen zijn om de onderliggende of bijdragende oorzaken van hartfalen te herstellen. Dit kan het repareren of vervangen van lekkende hartkleppen zijn of het uitvoeren van een bypass-transplantaat van de kransslagader (CABG) om de bloedstroom rond één of meer geblokkeerde slagaders om te leiden.
Als er een hartaanval is opgetreden, is een operatie vaak nodig om het bolling en dunner worden van het linkerventrikel, een ventriculair aneurysma, te repareren..
Sommige operaties zijn minimaal invasief: toegang tot het hart door een bloedvat of door de borst zonder de ribbenkast te openen - terwijl anderen openhartig zijn.
Als het risico op overlijden groot is en er geen donorhart beschikbaar is, kan een open operatie worden gebruikt om een ventriculair hulpmiddel (VAD) in de borst te implanteren. De VAD pompt het bloed mechanisch van het linker ventrikel naar de aorta en wordt aangedreven door een externe batterij die over de schouder wordt gedragen. Het is een oplossing voor de korte termijn die artsen gebruiken bij het wachten op een donorhart.
Een harttransplantatie wordt meestal aangegeven als de EF onder de 20 procent is gedaald en / of het risico op overlijden binnen één jaar hoog is. Jaarlijks worden ongeveer 3500 harttransplantaties over de wereld uitgevoerd, waarvan meer dan de helft in de Verenigde Staten.
Mensen die met succes een harttransplantatie ondergaan, kunnen gemiddeld 15 jaar langer leven.

omgaan

Gediagnosticeerd worden met congestief hartfalen betekent niet dat je gaat sterven of dat je hart plotseling stopt. Het betekent gewoon dat je hart niet werkt zoals het hoort.
Hoewel er geen remedie is voor CHF, zijn er maatregelen die u kunt nemen om uw hartfunctie te behouden of te verbeteren.
Weeg jezelf dagelijks
Veranderingen in uw gewicht kunnen een teken zijn dat uw toestand verslechtert. Begin met het kennen van uw "droog gewicht" (uw gewicht als er geen extra vloeistoffen in ons lichaam aanwezig zijn) en bewaar een dagelijkse registratie. Bel uw arts als uw gewicht 4 pond meer of 4 pond minder is dan uw drooggewicht in een week.
Neem dagelijks uw medicijnen
U moet een gestage concentratie van medicijnen in uw bloedbaan behouden om het gewenste effect te behouden. Sommige geneesmiddelen die worden gebruikt om CHF te behandelen, hebben een korte halveringstijd van het geneesmiddel (waaronder Entresto met een halfwaardetijd van 10 uur) en moeten worden ingenomen zoals voorgeschreven zonder dat een dosis ontbreekt. Probeer gemiste herinneringen te programmeren op uw mobiele telefoon om gemiste doses te voorkomen.
Houd uw arts afspraken
Mensen die onder constante medische zorg blijven, doen het altijd beter dan degenen die dat niet doen. Als u uw afspraken vastlegt en houdt, kan uw arts ingrijpen voordat een medisch probleem ernstig of onomkeerbaar wordt.
Controleer voedseletiketten
Natrium zit verborgen in veel voedsel dat we eten. Leer hoe u productlabels kunt lezen en voedsel met weinig zout kunt kiezen, inclusief mager vlees, gevogelte, vis, fruit, groenten, eieren, magere zuivelproducten, rijst, pasta en droge of verse bonen. Vermijd ingeblikt of verpakt voedsel, en wees ervan bewust dat producten met "minder natrium" nog steeds meer kunnen bevatten dan u nodig heeft.
Zoek naar alternatieve smaakmakers
In plaats van zout of natriumrijke kruiden, breng je het eten op smaak met verse kruiden, gedroogde specerijen, citroensap of gearomatiseerde azijn.
Plan vooruit als je buiten eten bent
Controleer het menu online voordat u reserveert en bel vooruit om uw dieetwensen te bespreken, zodat u de juiste keuzes kunt maken.
Hulp bij het schoppen van slechte gewoonten
Stoppen met "cold turkey" met sigaretten of alcohol is zelden effectief. Praat met uw arts over stoppen met roken-hulpmiddelen (waarvan er vele volledig onder de Wet op betaalbare gezondheidszorg vallen). Als u een drankprobleem heeft, vraag dan uw arts naar steungroepen of alcoholbehandelprogramma's.
Probeer te ontspannen
Behandel uw stress niet met alcohol of slaappillen. Onderzoek in plaats daarvan methoden voor stressvermindering, waaronder lichaamsbeweging, yoga of meditatie. Als u niet in staat bent om het hoofd te bieden, vraag dan uw arts om door te verwijzen naar een therapeut die u één-op-één kan helpen of die u kan inschakelen voor groepstherapie..

Een woord van heel goed

Het ervaren van congestief hartfalen verandert meestal je leven op veel verschillende manieren. Door echter gezonde veranderingen aan te brengen, zult u uw hart en alle andere aspecten van uw gezondheid verbeteren. Je kunt vele jaren goed leven met CHF. Vind ondersteuning van familie en vrienden die u kunnen helpen CHF te normaliseren. Hoe meer zij uw toestand begrijpen, hoe beter ze u kunnen helpen uw therapiedoelen te bereiken. Probeer uw arts te vragen om doorverwijzing naar een steungroep in uw omgeving of om online contact te maken met anderen via het American Heart Association Support Network.
6 manieren om congestief hartfalen te voorkomen