Paroxysmale nachtelijke dyspneuoorzaken

Paroxysmale nachtelijke dyspneu, vaak "PND" genoemd door artsen, is een bijzonder schrijnend symptoom dat meestal wordt veroorzaakt door hartfalen. Iemand die PND heeft, zal plotseling ontwaken uit een diepe slaap met ernstige dyspnoe (kortademigheid) en zal merken dat hij naar lucht hoest, hoest en zich gedwongen voelt om uit bed te komen en een rechtopstaande houding aan te nemen. Op zijn minst zal het slachtoffer aan de rand van het bed gaan zitten, en vaak kan het nodig zijn om naar een open raam voor lucht te gaan.
De kortademigheid verbetert over het algemeen enkele minuten. Zelfs nadat de symptomen verdwijnen, is het echter mogelijk nog steeds onmogelijk om terug te gaan naar de slaap na een episode van PND, vanwege de angst dat dit zeer verontrustende en dramatische symptoom vaak.
Soms lost de PND niet snel op en kan deze blijven bestaan. Omdat de symptomen onveranderlijk te ernstig zijn om te negeren, zorgt een persistente PND-aflevering voor een oproep naar 911 of een reis naar de eerste hulpafdeling.
Of het al dan niet vanzelf oplost, PND is altijd een gevaarlijk teken dat meestal aangeeft dat iemands hartfalen aanzienlijk slechter wordt. Dus iedereen die PND ervaart, moet onmiddellijk contact opnemen met zijn arts, zelfs als de symptomen snel verdwijnen.

Oorzaken

Paroxysmale nachtelijke dyspneu wordt meestal veroorzaakt door congestief hartfalen, meestal (maar niet altijd) bij mensen die ook episodes van dyspnoe hebben gehad met inspanning of orthopneu (kortademigheid bij het liggen).
Mensen die PND ervaren, hebben meestal ook op zijn minst wat oedeem (zwelling) in hun voeten en benen, wat bij hartfalen meestal wijst op vochtoverlast.
Bij mensen die hartfalen hebben, kan het liggen om in slaap te vallen grote vloeistofverschuivingen in het lichaam veroorzaken. In de eerste plaats heeft vloeistof de neiging om van de weefsels in het plasma te verschuiven, waardoor het plasmavolume toeneemt.
Verder kan een deel van de overtollige vloeistof, die zwaartekracht gedurende de dag in de benen of de buik is "gepoold", zich van de lagere delen van het lichaam verplaatsen wanneer de persoon gaat liggen. Deze overtollige vloeistof kan zich dan opnieuw verspreiden naar de longen.
Soms zullen deze vloeistofverschuivingen kortademigheid veroorzaken zodra de persoon met hartfalen gaat liggen. Deze onmiddellijke vloeistofverschuiving produceert het symptoom van orthopneu. Mensen die orthopnoe hebben, leren snel het hoofdeinde van hun bed op te heffen, waardoor hun kisten opgeheven blijven. Dit zorgt ervoor dat de vloeistof niet naar hun longen kan bewegen. (Dit is ook de reden waarom artsen hun patiënten gewoonlijk vragen om hartfalen, hoeveel kussens ze 's nachts gebruiken - het is een ruwe schatting van de mate van orthopneu die deze persoon ervaart.)
Maar met PND veroorzaken de vloeistofverschuivingen niet onmiddellijk symptomen. Integendeel, er ontstaat een keten van gebeurtenissen die uiteindelijk (nadat het individu de kans heeft gehad om in slaap te vallen) een vertraagd - en meestal veel ernstiger - begin van kortademigheid veroorzaakt. De reden voor het vertraagde begin van symptomen bij mensen met PND is niet helemaal duidelijk. Er wordt gedacht dat het ademhalingscentrum in de hersenen mogelijk depressief wordt tijdens de slaap bij mensen met hartfalen, of dat verminderde niveaus van adrenaline tijdens de slaap de hartfunctie kunnen verminderen en geleidelijk vocht in de longen kunnen laten accumuleren.

Kan PND worden veroorzaakt door andere aandoeningen dan hartfalen?

De "juiste" manier om de term "PND" te gebruiken, is niet volledig door artsen overeengekomen. Cardiologen beschouwen PND over het algemeen als een kunstvoorwerp en hebben de neiging om het exclusief toe te passen op patiënten met congestief hartfalen. Dit gebruik verleent een bijzondere betekenis aan 'PND'. Mensen met hartfalen die PND ontwikkelen, zullen zeer waarschijnlijk binnenkort ernstiger acuut hartfalen ontwikkelen. Dit betekent dat ze meteen een agressieve therapie zouden moeten hebben om te voorkomen dat die ernstige, mogelijk levensbedreigende episode van hartfalen optreedt.
Dus wanneer cardiologen "PND" zeggen, maken ze zowel een diagnostische als een prognostische verklaring.
Strikt genomen betekent 'paroxismale nachtelijke dyspnoe' echter alleen maar 'plotseling plotseling optredende kortademigheid' en kan het als zodanig worden toegepast op elke medische aandoening die tijdens de slaap dyspnoe kan veroorzaken. Dus, in de medische gemeenschap in het algemeen, is "PND" slechts een beschrijving van een symptoom. U hoort dus "PND" toegepast op verschillende medische aandoeningen die plotselinge dyspneu 's nachts kunnen veroorzaken. Deze aandoeningen zijn talrijk en omvatten slaapapneu, astma en longembolie. Ze omvatten ook andere hartaandoeningen dan congestief hartfalen, zoals diastolisch hartfalen en acute hartischemie (zoals bij acuut coronair syndroom)..

Een woord van heel goed

Het is niet aan jou om uit te zoeken of je acute dyspneu 's nachts het gevolg is van hartfalen of van een andere oorzaak. Het is aan uw arts. Wat je moet weten, is dat PND altijd geeft aan dat er een ernstig medisch probleem aan de gang is. Wat de oorzaak ook is, u moet meteen medische hulp krijgen als u dit symptoom ondervindt.