Hoe Toxoplasmose Is Gediagnosticeerd
Moleculaire technieken kunnen ook worden gebruikt om het DNA van de parasiet in weefsels en lichaamsvloeistoffen te detecteren. Hoewel de parasiet direct onder de microscoop kan worden waargenomen in weefsel- of spinale vloeistofmonsters, wordt deze vorm van testen minder vaak gebruikt vanwege de moeilijkheid om exemplaren te verkrijgen.
Antilichaamtests
Een antilichaamtest is een test die specifieke immunoglobulines in uw bloed meet. Antilichamen zijn eiwitten die door het immuunsysteem worden gemaakt om antigenen zoals bacteriën, virussen en parasieten te bestrijden. Elk is op maat gemaakt om een specifiek antigeen te bestrijden.Als er eenmaal een antilichaam is geproduceerd, blijft het in je bloedbaan om te beschermen tegen toekomstige infecties. De persistentie van antilichamen biedt ons niet alleen een langdurige 'voetafdruk' van de infectie, het kan ons soms zelfs vertellen wanneer de infectie plaatsvond.
Toxoplasmose kan worden gediagnosticeerd met antilichaamtests die twee specifiek detecteren T. gondii immunoglobulinen:
- Immunoglobuline G (IgG) is het type dat voorkomt in alle lichaamsvloeistoffen. Hoewel IgG-antilichamen binnen een maand of twee van de eerste infectie snel afnemen, houden ze over het algemeen een leven lang aan.
- Immunoglobuline M (IgM), voornamelijk te vinden in het bloed en de lymfevocht, is het eerste antilichaam dat door het lichaam wordt aangemaakt om de infectie te bestrijden. Hoewel het vroeg bewijs kan leveren van een infectie, blijft het maximaal 18 maanden bestaan.
De IgG-antilichaamtest is de eerste test die werd gebruikt om te bepalen of u besmet was met T. gondii. Een positief IgG-resultaat betekent eenvoudigweg dat u op een bepaald moment in uw leven bent geïnfecteerd; het kan je niet vertellen wanneer.
De IgM-antilichaamtest kan ons vertellen of de infectie recent was. Een negatief IgM-resultaat betekent meestal dat u in het verleden bent geïnfecteerd en nu immuun voor de parasiet. Hoewel een positief resultaat een recente infectie kan suggereren, zijn de resultaten vaak ontsierd door de lage specificiteit van de test (wat betekent dat het waarschijnlijker is dat het een vals-positief resultaat oplevert).
Hiertoe moeten de IgG- en IgM-resultaten samen worden geïnterpreteerd om een zelfverzekerde diagnose te kunnen leveren. De interpretatie is grotendeels gebaseerd op het niveau (titer) van antilichamen in de test, waarbij hogere waarden over het algemeen overeenkomen met een grotere mate van zekerheid. Als er enige twijfel over de interpretatie bestaat, is gespecialiseerde raadpleging nodig.
| IgG-resultaat | IgM-resultaat | Interpretatie |
| Negatief | Negatief | Je bent niet besmet met T. gondii. |
| Negatief | Dubbelzinnig | Mogelijk hebt u een acute (recente) infectie of een vals-positief IgM-resultaat. Test opnieuw IgG en IgM en als de resultaten hetzelfde blijven, bent u waarschijnlijk niet geïnfecteerd. |
| Negatief | Positief | Mogelijk hebt u een acute infectie of een vals-positief IgM-resultaat. Hersentest IgG en IgM en, als de resultaten hetzelfde blijven, is het IgM-resultaat waarschijnlijk vals-positief. |
| Dubbelzinnig | Negatief | Het resultaat is niet overtuigend. Test IgG opnieuw met een andere testtechnologie. |
| Dubbelzinnig | Dubbelzinnig | Het resultaat is niet overtuigend. Vraag een nieuw IgG- en IgM-monster. |
| Dubbelzinnig | Positief | Misschien ben je acuut besmet. Test opnieuw IgG en IgM. |
| Positief | Negatief | Je bent besmet met T. gondii voor minder dan zes maanden. |
| Positief | Dubbelzinnig | U bent al meer dan een jaar geïnfecteerd of hebt een vals-positief IgM-resultaat. Test IgM opnieuw. |
| Positief | Positief | U bent in de afgelopen 12 maanden geïnfecteerd. |
Testen tijdens de zwangerschap
Als u zwanger bent en positief test voor zowel IgG als IgM, zal uw arts willen vaststellen wanneer de infectie plaatsvond. Hiervoor zou de arts een IgG-aviditeitstest moeten uitvoeren.Avidity verwijst naar de sterkte van de binding tussen een antilichaam en een antigeen. De luchtvochtigheid neemt in de loop van de tijd toe en op basis van de mate van hechting kunnen we een redelijk goed beeld krijgen van de tijd waarop de blootstelling plaatsvond. Als zodanig betekent lage aviditeit dat de infectie onlangs is opgetreden; hoge aviditeit betekent dat de infectie enige tijd geleden heeft plaatsgevonden.
Met betrekking tot toxoplasmose betekent een hoge avidity-aflezing in de eerste 12 tot 16 weken van de zwangerschap dat de infectie niet actueel is en als zodanig weinig risico's voor uw baby oplevert (aangezien de parasiet in een staat van inactiviteit is geraakt die bekend is als latency).
Een lage aviditeitsmeting suggereert daarentegen dat de infectie actueel is en dat aanvullende interventies nodig zijn om overdracht van moeder op kind van beide te voorkomen. T. gondii of om ernstige ziektecomplicaties te behandelen.
Hiertoe moet uw arts uw baby tijdens en na de zwangerschap controleren. Onder de mogelijke onderzoeken:
- Ultrageluid kan worden gebruikt om te controleren op symptomen die wijzen op een aangeboren ziekte, zoals hydrocephalus ("water op de hersenen"). Hoewel nuttig bij het opsporen van foetale afwijkingen, kan een echografie geen diagnose stellen van toxoplasmose noch toxoplasmose uitsluiten als de resultaten negatief zijn.
- amniocentesis kan worden uitgevoerd na 20 tot 24 weken als symptomen worden vermoed. Het fluïdum zou worden getest met een technologie die bekend staat als polymerasekettingreactie (PCR), die de aantallen versterkt T. gondii DNA in een laboratoriummonster. Hoewel een PCR kan worden gebruikt om de infectie te bevestigen, kan het ons niet vertellen hoe vastgesteld of uitgebreid de infectie is.
- Antilichaamtesten kan worden uitgevoerd op navelstrengbloed op het moment van de geboorte om de status van de baby te evalueren. Er kunnen ook vergelijkende bloedtests van moeder op kind worden uitgevoerd.
- EEN lumbale punctie (spinale aftapping) kan worden gebruikt om cerebrospinale vloeistof (CSF) te extraheren voor evaluatie met een PCR.
Toxoplasma Encefalitis
Toxoplasma encefalitis, gekenmerkt door een ontsteking van de hersenen, is een ernstige complicatie die het vaakst wordt gezien bij mensen met gevorderd hiv. Het wordt typisch gediagnosticeerd met het voorstellen van testen of een evaluatie van hersenweefselmonsters.Computertomografie (CT) -scans blijven een van de primaire diagnosemodi. Het is een vorm van röntgenstralen die dwarsdoorsnede-afbeeldingen van de hersenen kan produceren. Toxoplasma encefalitis zal zich meestal manifesteren met meerdere hersenlaesies die aanzienlijk dunner zijn dan het aangrenzende weefsel (wat duidt op een verminderde bloedtoevoer). Intraveneuze contrastkleurstoffen kunnen worden gebruikt om de beelden te verbeteren.
Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) maakt gebruik van magnetische golven om zeer gedetailleerde beelden van de hersenarchitectuur te maken. Bij gebruik met een gadolinium contrastkleurstof kunnen MRI's vaak kleinere laesies oppikken die een CT-scan anders misschien zou missen.
Als de arts niet in staat is om een definitieve diagnose te stellen, kan een hersenbiopsie nodig zijn. De procedure wordt meestal uitgevoerd door een klein gaatje in de schedel te boren en een klein stuk weefsel met een holle naald te extraheren. Microscopisch onderzoek van het biopsie weefsel zal meestal onthullen T. gondii in zijn actieve, replicerende staat.
Hoewel een naaldbiopsie minder invasief is dan andere extractiemethoden, kunnen soms complicaties optreden, waaronder infectie, toevallen en cerebrale bloedingen..
Oculaire toxoplasmose
Oculaire toxoplasmose is een andere complicatie die vooral wordt waargenomen bij mensen met een ernstig immuunsysteem. Het kan de uvea (uveïtis) of de retina en choroidea (retinochoroiditis) beïnvloeden, wat leidt tot de vorming van laesies in één of beide ogen evenals weefselsterfte (necrose).Oculaire toxoplasmose wordt meestal gediagnosticeerd op basis van het klinische uiterlijk van de laesies en de resultaten van IgG- en IgM-antilichaamtests. Negatieve IgG-resultaten kunnen meestal worden uitgesloten T. gondii als de oorzaak. In ernstige gevallen waarbij het risico op verlies van het gezichtsvermogen groot is, kunnen vloeistoffen uit het oog worden gehaald voor evaluatie met een PCR.
Er zijn een aantal niet-invasieve fotografische technieken gebruikt om de omvang van de oogbeschadiging te bepalen. De belangrijkste hiervan is autofluorescentie-beeldvorming waarbij het gebruik van een blauw licht ervoor kan zorgen dat bepaalde delen van het oog "gloeien" zonder het gebruik van kleurstoffen. Het is een waardevol hulpmiddel waarmee zowel actieve laesies als retinale littekens kunnen worden aangetoond.
Differentiële diagnose
Toxoplasmose kan moeilijk te onderscheiden zijn van andere ziekten, vooral bij mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem die vatbaar zijn voor meerdere infecties. Om een definitieve diagnose te stellen, zal de arts vaak andere ziekten met vergelijkbare kenmerken moeten uitsluiten.Deze omvatten ziekten die de hersenen en het centrale zenuwstelsel beïnvloeden, zoals:
- Hersenkanker
- Cryptokokkenmeningoencephalitis
- Cytomegalovirus (CMV) encefalitis
- Tuberculose meningitis
- Lymfoom van de hersenen
- Progressieve multifocale leukoencefalopathie (PML)
- Cytomegalovirus retinitis
- Herpes simplex virus keratitis
- Herpes zoster-virus oftalmicus
- Schimmel-retinitis
- sarcoïdose
- syphilis
