Bigorexia aka Muscle Dysmorphia

De preoccupatie met spierontwikkeling kan een verstoring van het lichaamsbeeld inhouden, vergelijkbaar met anorexia. Bigorexia (musculaire dysmorphia) treft nu honderdduizenden mannen. Voor sommige mannen is spierontwikkeling zo'n volledige preoccupatie dat ze belangrijke gebeurtenissen zullen missen, door pijn of gebroken botten zullen blijven trainen en zelfs hun baan zullen verliezen in plaats van hun schema voor lichamelijke ontwikkeling te onderbreken.

Muscle Dysmorphia

De term 'muscle dysmorphia' werd in 1997 bedacht om deze nieuwe vorm van stoornis te beschrijven. Anderen noemen de aandoening 'omgekeerde anorexia' en nu vaker 'bigorexia'. De oorzaken zijn niet bekend, maar twee belangrijke ideeën draaien rond bigorexia als een vorm van obsessief-compulsief gedrag en ten tweede, het effect van de media die dezelfde soort druk uitoefenen op mannen om zich aan te passen aan een ideale vorm zoals het geval was met vrouwen voor jaar.

Het belangrijkste kenmerk van Bigorexia

Het belangrijkste kenmerk van bigorexia is de gedachte dat het niet uitmaakt hoe hard je lichaam je ook inspant, het is nooit gespierd genoeg. De aandoening wordt herkend als vaker voor bij mannen, hoewel sommige vrouwen bodybuilders ook zijn gemeld met vergelijkbare symptomen. De meeste mannen met bigorexia zijn gewichtheffers, maar dit betekent niet dat de meeste gewichtheffers bigorexisch zijn. In vergelijking met normale gewichtheffers die dagelijks tot wel 40 minuten per dag nadenken over de lichaamsontwikkeling, melden mannen met bigorexia dat ze 5 of meer uren per dag bezig zijn met het denken dat hun lichaam onvoldoende ontwikkeld is.

Met de toename in gymnasiumvoorziening en aanwezigheid, is er enige speculatie dat dit alleen al leidt tot een verhoogd bewustzijn van fysieke imperfectie bij mannen en een zoektocht naar het perfecte lichaam. Volgens conservatieve schattingen zou bigorexia honderdduizenden mannen treffen.

Bigorexia en spiegelcontrole

Bigorexic mannen controleren zichzelf tot 12 keer per dag. Dit is vergelijkbaar met ongeveer 3 keer per dag met andere gewichtheffers. 

Dieet en Bigorexia

Zeer strenge diëten zijn belangrijk. Bigorexics eten zelden in het huis van een ander persoon of in een restaurant, omdat ze niet in staat zijn om de balans in de voeding te beheersen of precies weten wat er in de voedselbereiding is gestopt. Het is bekend dat mannen eetstoornissen ontwikkelen, zoals boulimia.

Bigorexia en meten

Bigorexische mannen vergelijken constant hun eigen lichaam met dat van andere mannen. Steevast zijn hun percepties onjuist. Zelfs bij het observeren van mannen van gelijke lichaamsbouw zullen ze zichzelf als kleiner beoordelen.

Bigorexia en medicijnen

Het gebruik van anabole steroïden is gebruikelijk bij bigorexics. Mannen blijven steroïden gebruiken ondanks het ervaren van bijwerkingen zoals verhoogde agressie, acne, borstvergroting, impotentie, kaalheid, impotentie en krimptest.

Bigorexia en lichaamsvet

Mannen met bigorexia maken zich doorgaans zorgen over het percentage lichaamsvet dat ze dragen in plaats van overgewicht. 

Psychologische factoren en Bigorexia

In tegenstelling tot veel bodybuilders die de mogelijkheid hebben om hun lichaamsbouw in het openbaar te laten zien, doen bigorexics dat niet. Velen zullen zich dagen achtereen verstoppen vanwege verlegenheid over hun lichaamsvorm. Uit onderzoek van Pope en anderen in 2000 bleek dat één man seks met zijn vrouw vermeed in het geval het gebruikte energie die hij voor bodybuilding kon gebruiken.

Typisch, mannen met bigorexia hebben een laag zelfbeeld. Velen melden dat ze op school zijn geplaagd over hun lichaamsbouw, wat leidt tot een focus op 'goedmaken'. De poging om in te halen wordt echter nooit bereikt en resulteert in een slecht zelfgevoel en gevoelens van leegte. Uit onderzoek van Olivardia en anderen in 2000 bleek ook dat 29 procent van de mannen met bigorexia een voorgeschiedenis van angststoornissen had en 59 procent een andere vorm van stemmingsstoornis vertoonde.

Behandelingsopties voor Bigorexia

Op het moment van schrijven zijn er geen systematische onderzoeken uitgevoerd om de effectiviteit van de ene behandeling ten opzichte van de andere te vergelijken, afzonderlijk of in combinatie. Een bijzonder probleem met de aandoening is dat mannen, net als anorexia, zichzelf zelden als een probleem zien en waarschijnlijk niet naar voren zullen komen voor behandeling. De aandoening zelf treedt gedeeltelijk op als reactie op gevoelens van depressie en gebrek aan zelfrespect, dus naar voren komen voor een behandeling is het toegeven aan een nederlaag.

Waar mannen naar voren zijn gekomen, is een combinatie van educatieve en psychotherapeutische technieken begonnen om veelbelovende resultaten te laten zien. Cognitief-gedragstechnieken leggen de nadruk op het identificeren en veranderen van denkpatronen in de richting van meer realistische en haalbare doelen. Toekomstige behandelingspakketten kunnen mogelijk door dergelijke benaderingen worden geïnformeerd, maar meer systematische studies zijn nu vereist.