ACL-tranen komen vaker voor bij vrouwen en meisjes

Van vrouwelijke atleten is bekend dat ze een hoger risico hebben om hun voorste kruisband of ACL te verwonden, terwijl ze deelnemen aan competitieve sporten. De kans op ACL-scheuring bij vrouwelijke atleten is 2 tot 10 keer hoger dan bij mannelijke tegenhangers. Variaties in risico's afhankelijk van de studiepopulatie, inclusief de specifieke sport. Talloze theorieën over waarom vrouwen hun ACL vaker scheuren dan mannen zijn voorgesteld. Het meest recente onderzoek wijst op verschillen in de biomechanica (de manier waarop ons lichaam beweegt) van mannelijke en vrouwelijke atleten. Het goede nieuws, zoals u zult lezen, is dat we de mogelijkheid hebben om de waarschijnlijkheid van ACL-scheuring te veranderen.

Theorieën over de verschillen tussen ACL-letsels tussen mannen en vrouwen

Er zijn talloze onderzoeken gedaan naar ACL-tranen bij vrouwelijke atleten, en wat welbekend is, is dat bij sporten die een aanzienlijke vraag stellen aan de ACL, zoals basketbal, voetbal, cheerleading en anderen, ACL-verwondingen tot tien keer zo hoog zijn veel voor bij vrouwen dan bij mannen.
Het is geen geheim dat mannen en vrouwen anders gebouwd zijn, skeletten met een verschillende vorm hebben en verschillende lichaamstypes hebben. Maar de reden waarom het tarief van ACL-scheur anders is, is een onderwerp van groot debat geweest.
Sommige theorieën zijn:

• Anatomische verschillen
  • Er zijn veel anatomische verschillen tussen mannen en vrouwen, waaronder de breedte van het bekken, de Q-hoek, de grootte van de ACL en de grootte van de intercondylaire inkeping (waarbij de ACL het kniegewricht passeert). Beperkte studies hebben een verschil in deze factoren aangetoond, maar niet een vermogen om personen te voorspellen die een ACL-traan zullen volhouden.
• Hormonale verschillen
  • Het is bekend dat de ACL hormoonreceptoren heeft voor oestrogeen en progesteron en er werd gedacht dat hormoonconcentratie een rol zou kunnen spelen bij ACL-verwondingen. Dit was een populaire theorie, maar de meeste wetenschappers zijn het erover eens dat de menstruatiecyclus weinig of helemaal geen effect heeft op de waarschijnlijkheid van ACL-scheuring.
• Biomechanische verschillen
  • De stabiliteit van de knie is afhankelijk van verschillende factoren. De twee belangrijkste zijn de statische en de dynamische stabilisatoren van de knie. De statische stabilisatoren zijn de belangrijkste ligamenten van de knie, inclusief de ACL. De dynamische stabilisatoren van de knie zijn de spieren en pezen die het gewricht omringen. Er zijn vrouwen gevonden die verschillen vertonen in biomechanische bewegingen van de knie bij het zwenken, springen en landen - activiteiten die vaak leiden tot een ACL-blessure.

Het meest overtuigende bewijs heeft aangetoond dat de ACL-letselpercentages het meest significant worden beïnvloed door deze verschillen in de biomechanica van mannen en vrouwen. Enkele van de verschillen zijn onder meer:

• Landingspositie: Wanneer vrouwen vanuit een springende positie landen, hebben ze de neiging om met de knie in een rechte positie te landen, waarbij de kracht van de impact wordt overgebracht op het kniegewricht. Mannen hebben de neiging meer energie van impact te absorberen door met gebogen knieën te landen.
• Valgus-uitlijning: Vrouwen hebben een verhoogde valgushoek van hun knieën (een knock-kneed uiterlijk) en bewegingen van de extremiteit plaatsen meer druk op de kniebanden als gevolg van deze uitlijning.

ACL-tranen bij vrouwelijke atleten voorkomen

De manier waarop we bewegen (onze biomechanica) kan worden aangepast door middel van trainingsprogramma's. Deze trainingsprogramma's "leren" ons lichaam een ​​veiligere, stabielere beweging, die minder belastend is voor de gewrichten. Deze programma's worden neuromusculaire trainingsprogramma's genoemd.
Neuromusculaire trainingsprogramma's kunnen het risico op ACL-letsel bij vrouwelijke atleten verlagen. Preventie van ACL-tranen is effectief gebleken bij het gebruik van deze neuromusculaire trainingsprogramma's. Deze programma's leren atleten spieren om de stabiliteit van hun gewrichten beter te beheersen. Studies hebben aangetoond dat vrouwen deze neuromusculaire trainingsprogramma's uitvoeren, het risico op ACL-tranen zakt naar het risico dat mannen hun ACL scheuren (ongeveer een achtvoudige risicodaling).