Talus fractuur van de enkel

De talus is een van de belangrijke botten die het enkelgewricht vormen. Het dient als een belangrijke schakel tussen het been en de voet. De talus is ook een uniek bot, aangezien meer dan de helft ervan is bedekt met kraakbeen dat zorgt voor kussen en botten toelaat vrijer tegen elkaar te bewegen. De talus beweegt niet alleen aan het enkelgewricht, maar ook onder de enkel bij het subtalaar gewricht en in de middenvoet bij het talonaviculaire gewricht. Verwondingen aan de talus kunnen een significant effect hebben op de beweging van de enkel- en voetgewrichten en het vermogen om te lopen en gewicht te dragen beperken.
Talusfracturen waren bijna ongehoord honderd jaar geleden. De eerste serie talusfracturen werd beschreven bij mannen die aan het begin van de 20e eeuw gewond raakten bij de Britse Royal Air Force. De term "vliegeniers astragalus" werd gebruikt om deze breuken te beschrijven die plaatsvonden toen oude oorlogsvliegtuigen landingsvluchten maakten. Tegenwoordig worden talusfracturen gezien bij auto- en motorongevallen, snowboardongevallen en ernstige valpartijen.

Tekenen van een Talus fractuur

Patiënten met een talusfractuur hebben aanzienlijke enkelpijn, moeite met het dragen van gewicht aan de enkel en zwelling rond het enkelgewricht. Patiënten moeten onmiddellijk een röntgenonderzoek laten maken om te bepalen of er een talusfractuur is of een andere verwonding aan de enkel.

De meest voorkomende symptomen van talusfracturen zijn onder meer:

• Zwelling rond het enkelgewricht
• Pijn met beweging van de enkel
• Breuk blaren
• Blauwe plekken op de huid
• Onvermogen om gewicht op het gewricht te plaatsen

Behandelingsopties

Behandeling van een talusfractuur is afhankelijk van de ernst van de verwonding. Als de fractuur niet uit positie is, kan een cast voldoende zijn voor de behandeling. Als de fractuur niet goed staat, kan een operatie worden aanbevolen om de gebroken botten opnieuw uit te lijnen en te stabiliseren met schroeven of pinnen.

Complicaties van Talus fractuur

Er zijn drie belangrijke complicaties die vaak voorkomen bij talusfracturen. Deze problemen zijn enkelarthritis, fractuurmalunion en osteonecrose. Andere mogelijke problemen zijn infectie, nonunion, voetmisvorming en chronische pijn.
Artritis komt vaak voor na een talusfractuur omdat er zoveel bot is bedekt met kraakbeen. Artritis kan optreden boven de talus aan het enkelgewricht of onder de talus aan het subtalaar gewricht. Wanneer het kraakbeen gewond raakt, wordt het normaal gladde gewrichtsoppervlak ongelijk. Deze onregelmatigheden kunnen leiden tot versnelde slijtage van het gewricht en uiteindelijk tot artritis. Zelfs bij chirurgische behandeling van een talusfractuur is de ontwikkeling van artritis gebruikelijk.
Malunion betekent dat de pauze is genezen, maar de positie waar het bot is genezen, is niet anatomisch correct. Dit kan tot een aantal verschillende problemen leiden, vooral bij voetfracturen waarbij een gewijzigde uitlijning kan leiden tot problemen op de lange termijn en moeilijkheid om te lopen.
Osteonecrose of avasculaire necrose is een probleem dat veel voorkomt in de talus. Vanwege een ongebruikelijke bloedtoevoer naar het talus-bot kan het worden verstoord wanneer het bot bij een fractuur is gewond. Zonder bloedtoevoer kunnen de botcellen afsterven (osteonecrose) en kan het bot niet genezen (nonunion). Zelfs met een operatie om het bot opnieuw uit te lijnen en de fragmenten in positie te houden, kan een beschadigde bloedtoevoer tot deze problematische complicatie leiden.

Herstel van schade en terugkeer naar sport

Het herstel van een talusfractuur is lang omdat tot het bot is genezen, je geen gewicht op de extremiteit kunt plaatsen. Daarom vereisen de meeste talusfracturen minimaal acht tot twaalf weken bescherming tegen gewichtsbelasting. Bij significantere verwondingen kan de tijd langer zijn. Studies hebben aangetoond dat de uiteindelijke uitkomst van patiënten goed correleert met de mate van de initiële verwonding.
Nadat je enkel goed is gesmolten, kun je een revalidatieprogramma voor fysiotherapie starten om bewegingsbereik, stabiliteit en kracht in het enkelgewricht te herstellen. Het kan zijn dat je een wandelstok moet gebruiken of een speciale laars moet dragen en dat je je volle gewicht misschien niet twee tot drie maanden op je voet kunt zetten.
Alleen de tijd zal uitwijzen of een patiënt artritis of osteonecrose gaat krijgen, daarom zal uw arts periodieke röntgenfoto's maken om de gezondheid van het bot te bepalen, en de adequaatheid van genezing..