Olfactorische referentiekenmerken en behandeling
Gelijkaardig maar niet identiek aan bromidrofobie, of de angst voor lichaamsgeur, en het Japanse Jiko-shu-kyofu, olfactorisch referentiesyndroom verwijst naar een preoccupatie met de eigen natuurlijke geuren. De verschillen tussen de drie stoornissen zijn subtiel en vaak verwarrend.
Overzicht
Als je olfactorisch referentiesyndroom hebt, ben je constant bang voor het verspreiden van een vieze geur. Olfactorisch referentiesyndroom concentreert zich over het algemeen op een van de enkele specifieke obsessies, hoewel sommige mensen meer dan één obsessie tegelijkertijd hebben. Uw specifieke obsessie kan ook in de loop van de tijd veranderen.
- Slechte adem
- Vaginale geur
- Anale geur
- Okselgeur
- Over het algemeen vuile lichamelijke stank
- Chemisch aroma
- Geloof dat anderen op je geur reageren
Hoewel iedereen iets anders reageert, ervaren de meeste mensen met olfactorisch referentiesyndroom op zijn minst enkele van de volgende symptomen:
- Herhaaldelijk douchen en ander hygiënegedrag
- Overmatig gebruik van verzorgingsproducten
- Herhaald controlegedrag
- Vrienden of familieleden vragen naar de ernst van de geur
- Het vermijden van sociale situaties vanwege de angst voor het verspreiden van een geur
- Ontbrekend werk of school vanwege de angst
Olfactorisch referentiesyndroom versus bromidrofobie
Dwangrituelen zijn gebruikelijk bij beide stoornissen. Het belangrijkste verschil is dat mensen met bromidrofobie niet de neiging hebben om een bepaalde obsessie te ontwikkelen. Bij bromidrofobie is de angst meer gegeneraliseerd, terwijl bij olfactorisch referentiesyndroom het meer specifiek is. Bovendien vrezen sommige mensen met bromidofobie lichaamsgeuren bij anderen, evenals bij henzelf.
Olfactorisch referentiesyndroom versus Jiko-shu-kyofu
Jiko-shu-kyofu is een deelverzameling van de cultureel gebonden Japanse vorm van sociale fobie, taijin kyofusho. Hoewel het zich vertaalt als "angst voor lichaamsgeur", is jiko-shu-kyofu niet hetzelfde als olfactorisch referentiesyndroom of bromidrophobia. Het belangrijkste verschil is cultureel. Hoewel de westerse cultuur zich in de eerste plaats bezig houdt met individuele behoeften, is de Japanse cultuur gericht op de behoeften van de groep.
Zowel bromidrofobie als olfactorisch referentiesyndroom richten zich op de schaamte die lichaamsgeuren met zich meebrengen voor de persoon die ze heeft. Jiko-shu-kyofu richt zich op de schaamte die anderen zouden voelen in de aanwezigheid van iemand met een aanstootgevende geur.
Medische omstandigheden
Fobieën en andere psychische stoornissen worden nooit gediagnosticeerd als een medische aandoening de symptomen veroorzaakt. Bovendien wordt een angst als rationeel en passend beschouwd wanneer deze in verhouding staat tot de situatie. Sommige medische aandoeningen veroorzaken uitgesproken lichaamsgeuren, waaronder halitose en bacteriële vaginose. Het is belangrijk om een volledige medische opwerking te krijgen voordat u een definitieve diagnose stelt van het olfactorisch referentiesyndroom, bromidrophobia of jiko-shu-kyofu..
Link naar obsessief-compulsieve stoornis
Olfactorisch referentiesyndroom is sterk verbonden met OCD en veel clinici vinden dat het als een OCS-subtype moet worden beschouwd. Sommigen conceptualiseren ook dit syndroom als gerelateerd aan een lichamelijke dysmorphische stoornis. Zoals bij alle vormen van OCS, hebben de obsessieve gedachten en het dwangmatige gedrag de neiging zelfreplicerende loops te creëren. Hoe harder je de bron van je angst probeert te vermijden, hoe meer je erover denkt te leven, waardoor je een cyclus creëert die moeilijk te doorbreken is.
behandelingen
Net als andere vormen van OCS reageert het olfactorisch referentiesyndroom in het algemeen goed op een aantal korte therapie-technieken, waaronder cognitieve gedragstherapie. Het vervangen van je angstige gedachten door meer positieve gedachten en het opzettelijk veranderen van je repetitieve gedrag kan de cyclus van obsessie doorbreken. Olfactorisch referentiesyndroom is vaak levensbeperkend, maar met hard werken en professionele begeleiding is het niet nodig om te blijven lijden.
