Wat betekent uitsluiting?

De term "uitsluiten" wordt gebruikt door professionals in de geestelijke gezondheidszorg die een nauwkeurige diagnose proberen te stellen. De symptomen van veel psychische aandoeningen zijn vergelijkbaar, dus voordat een duidelijke diagnose kan worden gesteld, moeten clinici een aantal andere aandoeningen uitsluiten.

Als je tiener moeite heeft zich te concentreren, wil een therapeut mogelijk ADHD of PTSS uitsluiten. Of, als je tiener depressief lijkt, wil een professional in de geestelijke gezondheidszorg misschien een bipolaire stoornis uitsluiten voordat hij een depressiediagnose maakt. 

De juiste diagnose bepalen

Het vinden van een juiste diagnose voor probleemgetrilde tieners kan moeilijk zijn en in eerste instantie lijken verschillende mogelijke psychische stoornissen de emotionele of gedragsproblemen van uw tiener te kunnen verklaren..

Daarom wordt het proces voor het vinden van de juiste diagnose op een logische, stapsgewijze manier uitgevoerd, waarbij alle mogelijkheden in overweging worden genomen en vervolgens beperkt worden tot de diagnose of diagnoses (soms meer dan een) die het beste overeenkomen met uw symptomen van de tiener.

De juiste diagnose stellen is uiterst belangrijk om de symptomen van uw tiener met succes te kunnen behandelen. Het is een taak van een psychiater om verschillende methoden te gebruiken om erachter te komen welke stoornis in de diagnostische en statistische handleiding (DSM-5) het best bij uw tiener past. 

Een voorbeeld van de moeilijkheidsgraad van de diagnose

Defiant gedrag kan een symptoom zijn van verschillende aandoeningen, zoals oppositionele opstandige stoornis, depressie of middelenmisbruik. Maar een beetje opstandigheid hoeft niet noodzakelijk een probleem voor de geestelijke gezondheid te zijn.

Oppositie-gedrag kan ook voortkomen uit trauma uit het verleden of geleerd gedrag van een ongezonde groep vrienden. 

De mentale gezondheidswerker die deze tiener evalueert, zal waarschijnlijk zeggen: "Eerst zullen we een depressie uitsluiten, dan zullen we andere mogelijkheden overwegen."

Door dit proces, dat ook wordt gedaan met medische aandoeningen, wordt de meest nauwkeurige diagnose bereikt via een proces van eliminatie, waarbij de beste diagnostische fit wordt bepaald door methodisch weggooien van degenen die niet passen. 

Stappen Mental Health Professionals Gebruiken om diagnoses uit te sluiten

Geestesziekten zijn niet altijd gesneden en droog. Professionals gebruiken niet simpelweg een checklist om tot een diagnose te komen.

In plaats daarvan worden de meeste aandoeningen gediagnosticeerd na een reeks interviews waarbij een clinicus de achtergrond en omgeving van een persoon beschouwt.

Dit is belangrijk omdat de symptomen in de juiste context moeten worden geplaatst. Bijvoorbeeld, een tiener die zich op school misdraagt, kan zich uitleven omdat hij een verstandelijke handicap heeft of omdat hij gepest wordt, niet noodzakelijk omdat hij een gedragsstoornis heeft.

1. De professionele geestelijke gezondheidszorg verzamelt informatie over uw tiener. Een grondige geschiedenis wordt verkregen en de clinicus zal informatie uit verschillende bronnen overwegen, waaronder de tiener, ouders, arts en leerkrachten. Een clinicus kan iedereen interviewen of formulieren invullen om in te vullen.
2. Problemen met middelenmisbruik worden overwogen. Als er sprake is van alcohol- en drugsmisbruik, moet de clinicus uitzoeken of de symptomen van uw tiener te wijten zijn aan het misbruik van de stof of dat hij de stof misbruikt vanwege de psychiatrische symptomen. Depressie en angststoornissen bijvoorbeeld, verhogen vaak het risico van een tiener voor drugsgebruik.
3. Medische problemen worden overwogen. De volgende stap is het uitsluiten van een medische aandoening als oorzaak van de psychiatrische symptomen van uw tiener. Een onbehandelde schildklieraandoening kan bijvoorbeeld depressie veroorzaken. 
4. Milieuproblemen worden beoordeeld. Soms komen psychische problemen voort uit stressvolle gebeurtenissen in het leven. Trauma uit het verleden of een recente verandering, zoals verhuizen naar een nieuwe stad, kan tijdelijk problemen opleveren voor een tiener.

1. Psychiatrische problemen worden overwogen. Geestelijke zorgverleners zullen de DSM-5 gebruiken om potentiële psychische problemen te overwegen. Symptomen worden vergeleken en een arts kan een duidelijke diagnose stellen. 
2. De impact op het leven van je tiener wordt overwogen. Een clinicus zal nagaan in hoeverre het functioneren verstoord is. Een arts zal evalueren of de symptomen van uw tiener haar leven voldoende beïnvloeden om een ​​diagnose te kunnen stellen. Milde angst die geen invloed heeft op het sociale leven, het onderwijs of het werk van een tiener, voldoet mogelijk niet aan de vereiste voor een diagnose van de geestelijke gezondheid.

Hoe u hulp kunt krijgen voor uw tiener

Als u vermoedt dat uw tiener een psychische aandoening heeft, zoek dan professionele hulp. Begin door te praten met de arts van je tiener. Druk alle zorgen uit die u heeft over de gemoedstoestand of het gedrag van uw tiener.

De arts van uw tiener kan een verwijzing indienen naar een therapeut, psychiater of een andere professional in de geestelijke gezondheidszorg. Een grondige beoordeling en evaluatie kan een clinicus helpen specifieke mentale gezondheidsproblemen uit te sluiten en tegelijkertijd tot een juiste diagnose komen, als een diagnose gerechtvaardigd is.