Hurler-syndroom (MPS I-ziekte) Symptomen en behandeling

Als je hebt gehoord dat je kind of een kind van een geliefde het Hurler-syndroom heeft, ben je waarschijnlijk verward en bang. Wat betekent dit?

Definitie

Het syndroom van Hurler is een vorm van opslagziekte in het lichaam die wordt veroorzaakt door het ontbreken van één enzym. Het abnormale enzym, alpha-L-iduronidase (IDUA), wordt veroorzaakt door een genmutatie in het IDUA-gen, een gen op chromosoom 4. De aandoening varieert in ernst, maar is een progressieve aandoening waarbij veel lichaamssystemen betrokken zijn.

Mucopolysaccharidoses (MPS) begrijpen

Mucopolysaccharidoses (MPS) zijn een groep van genetische aandoeningen waarbij essentiële lichaamsenzymen (chemicaliën) ontbreken of in onvoldoende hoeveelheden aanwezig zijn. MPS I-ziekte wordt veroorzaakt door een tekort aan een bepaald enzym dat alfa-L-iduronidase wordt genoemd (IUDA). 
Het enzym alpha-L-iduronidase breekt lange ketens suikermoleculen af, zodat het lichaam deze kan weggooien. Zonder het enzym worden de grote suikermoleculen opgebouwd en raken geleidelijk delen van het lichaam beschadigd.
De opbouw van moleculen (glycosaminoglycanen of GAG's) vindt plaats in de lysosomen (een speciale organel in de cellen die verschillende enzymen bevat). De exacte GAG's die zich in de lysosomen opbouwen, zijn verschillend in elk verschillend type MPS-ziekte.
Het Hurler-syndroom of de ziekte van Hurler is de historische term voor de ernstigste versie van MPS. Hurler was de achternaam van de dokter die de aandoening voor het eerst beschreef.
Een baby zal bij de geboorte maar enkele tekenen van de stoornis vertonen, maar binnen een paar maanden (zodra moleculen zich beginnen te vormen in de cellen) beginnen de symptomen. Botafwijkingen kunnen worden gedetecteerd. Het hart en het ademhalingssysteem worden beïnvloed, evenals andere interne organen, inclusief de hersenen. Het kind groeit, maar blijft achter in zowel fysieke als mentale ontwikkeling voor zijn leeftijd.
Het kind kan problemen hebben met kruipen en lopen, en problemen met zijn gewrichten ontwikkelen, waardoor delen van het lichaam zoals zijn handen niet recht kunnen komen. Kinderen met het syndroom van Hurler lijden meestal aan problemen zoals hartfalen of longontsteking.

Diagnose

Een diagnose van het syndroom van Hurler is gebaseerd op de lichamelijke symptomen van het kind. Over het algemeen zullen de symptomen van ernstige MPS I aanwezig zijn tijdens het eerste levensjaar, terwijl de symptomen van verzwakte MPS I optreden in de kindertijd. Testen kan de verminderde activiteit van het enzym detecteren. Het kan ook mogelijk zijn om de ziekte te identificeren bij moleculair genetische testen

testen

Prenatale tests voor MPS I maken deel uit van het Recommended Uniform Screening Panel dat wordt uitgevoerd op pasgeborenen van 24 uur oud. Carrier-testen voor at-risk familieleden is aanwezig, maar alleen als beide IUDA-genvarianten zijn geïdentificeerd in de familie.
Veel specialisten zijn betrokken bij de zorg voor een persoon met MPS I. Een genetisch adviseur kan met familie en familie praten over de risico's van het doorgeven van het syndroom.

Types

Er zijn 7 subtypes van MPS-ziekte en MPS I is het eerste subtype (de andere zijn MPS II (Hunter-syndroom), MPS III (Sanfilippo-syndroom), MPS IV, MPS VI, MPS VII en MPS IX).

ranges

MPS I wordt geacht te bestaan ​​op een spectrum van mild (verzwakt) tot ernstig: er is een significante overlap tussen deze en er zijn geen significante biochemische verschillen geïdentificeerd tussen deze.

• De milde, of verzwakte vorm van MPS I is ook bekend als Scheiesyndroom of MPS I S: Kinderen die met deze vorm zijn geboren, hebben normale intelligentie en kunnen leven naar volwassenheid.
• De ernstige vorm van MPS I staat bekend als Hurler-syndroom of MPS I H: Kinderen met de ernstige vorm kunnen mentale retardatie, korte gestalte, stijve gewrichten, spraak- en gehoorproblemen, hartaandoeningen en een verkorte levensduur hebben. Deze kinderen lijken vaak normaal bij de geboorte met niet-specifieke symptomen die zich tijdens het eerste levensjaar ontwikkelen. In het eerste levensjaar kunnen ze bijvoorbeeld luchtweginfecties of een navelstrenghernia hebben, aandoeningen die vaker voorkomen bij kinderen zonder het syndroom. Gezichtskenmerken worden duidelijk gedurende het eerste jaar, gevolgd door wijdverspreide skeletproblemen. Tegen de leeftijd van drie groeit de groei meestal aanzienlijk en worden intellectuele en gehoorproblemen duidelijk.
• Sommige kinderen kunnen normale intelligentie en milde tot ernstige lichamelijke symptomen hebben; deze voorwaarde kan worden genoemd Hurler-Scheiesyndroom of MPS I H-S.

Deze symptomen lijken erg op die van MPS II (Hunter-syndroom), maar symptomen van het Hurler-syndroom worden veel sneller slechter dan het Hunter-syndroom type A.

symptomen

Elk van de MPS-aandoeningen kan een verscheidenheid aan verschillende symptomen veroorzaken, maar veel van de ziekten delen dezelfde symptomen, zoals:

• Hoornvliesvertroebeling (oogproblemen)
• Korte gestalte (dwerggroei of onder typische hoogte)
• Gewrichts-stijfheid
• Spraak- en gehoorproblemen
• hernia
• Hart problemen

Veel voorkomende symptomen die specifiek zijn voor het Hurler-syndroom (en het Scheie- en Hurler-Scheiesyndroom) omvatten:

• Abnormaal gezichtsuiterlijk (gezichtsdysmorfisme) beschreven als "koers" -kenmerken
• Uitbreiding van de milt en lever
• Obstructie van de bovenste luchtwegen
• Skeletachtige misvormingen
• Uitbreiding en verstijving van de hartspier (cardiomyopathie)

inval

Wereldwijd treedt ernstige MPS I op bij ongeveer 1 op de 100.000 geboorten en is verdeeld in drie groepen, afhankelijk van het type, de ernst en de manier waarop de symptomen zich ontwikkelen. Verzwakte MPS I komt minder vaak voor, voorkomend bij minder dan 1 op de 500.000 geboorten.

Erfenis

Het Hurler-syndroom wordt geërfd in een autosomaal recessief patroon, wat betekent dat een kind twee exemplaren van het gen voor MPS I moet erven, één van elke ouder, om de ziekte te ontwikkelen. 
Omdat de aandoening erfelijk is, maken veel ouders die een kind hebben met het Hurler-syndroom zorgen dat andere kinderen ook kunnen worden geboren met het ontbrekende enzym. Omdat de aandoening autosomaal recessief is, worden beide ouders meestal beschouwd als 'dragers'. Dit betekent dat ze één kopie hebben van het gen dat het enzym normaal produceert, en één kopie die dat niet doet. Een kind moet de defecte genen van beide ouders erven.
Het risico dat twee ouders die drager zijn een kind krijgen met MPS I is 25 procent. Er is ook een kans van 25 procent dat een kind normale kopieën van beide genen zal erven. De helft van de tijd (50 procent) zal een kind het defecte gen van de ene ouder en het normale gen van de andere erven. Deze kinderen zullen geen symptomen hebben, maar zullen drager zijn van het syndroom zoals zijn of haar ouders.

Behandeling

Er is nog geen remedie voor MPS I, dus de behandeling is gericht op het verlichten van symptomen.

• Medicatie - Aldurazyme (laronidase) vervangt het deficiënte enzym in MPS I. Aldurazyme wordt eenmaal daags via een intraveneuze infusie toegediend aan mensen met MPS I. Aldurazyme helpt symptomen verlichten, maar is geen geneesmiddel.
• Stamceltransplantatie - Een andere beschikbare behandeling voor MPS I is beenmergtransplantatie, die normale cellen in het lichaam plaatst die het ontbrekende enzym zullen produceren. Veel kinderen met het Hurler-syndroom hebben echter hartaandoeningen en zijn niet in staat om de chemotherapie te ondergaan die nodig is voor de transplantatie. Stamceltransplantatie, indien mogelijk, kan de overleving, intellectuele achteruitgang en cardiale en respiratoire complicaties verbeteren, maar is veel minder effectief in het omgaan met skeletale symptomen.