Overzicht van medium-keten acyl-CoA dehydrogenasedeficiëntie
symptomen
Het lichaam gebruikt verschillende soorten vet voor energie. Het vermogen van het lichaam om op vetopslag te putten voor energie is vooral handig tijdens perioden van niet eten (vasten) of wanneer het lichaam onder stress is, zoals wanneer een ziekte optreedt. Mensen met MCADD hebben een genetische mutatie waardoor hun lichaam niet een bepaald type vet-middellange-keten vetzuren omzet in energie.Het lichaam zou in het algemeen proberen om middellange-keten vetzuren te gebruiken tijdens perioden van vasten. De symptomen van MCADD komen vaak naar boven nadat iemand te lang heeft gegeten zonder te eten. Bij pasgeborenen kunnen de symptomen op afstand worden gehouden tijdens regelmatige voedingsschema's. Als ze echter eenmaal langer gaan uitrekken tussen de voedingen of als ze problemen hebben met het geven van borstvoeding, kunnen de symptomen van MCADD opduiken..
De eerste symptomen van MCADD komen meestal voor in de leeftijd van 3 tot 24 maanden.
MCADD-symptomen kunnen zeer ernstig en zelfs fataal zijn. Sommige onderzoekers geloven dat de niet-gediagnosticeerde MCADD de afgelopen decennia een groot aantal onverklaarde kindersterfte heeft veroorzaakt. Anderen hebben voorgesteld dat het een aandoening kan zijn die bijdraagt tot de incidentie van Sudden Infant Death Syndrome (SIDS).
De symptomen van MCADD verschijnen meestal na periodes van vasten of ziekte, vooral ziekten die braken veroorzaken. Symptomen kunnen zijn:
- braken.
- lage energie (lethargie) of overmatig slaperig (somnolent).
- zwakte of lage spierspanning (hypotonie).
- lage bloedsuikerspiegel (hypoglycemie).
- problemen met ademhalen of snelle ademhaling (tachypnea).
- leverafwijkingen (vergroting, hoge leverenzymen).
- toevallen.
Hoewel de eerste symptomen van MCADD meestal aanwezig zijn bij baby's of vroege kinderjaren, zijn er gevallen geweest waarin mensen geen symptomen hadden tot de volwassen leeftijd. Zoals geldt voor baby's en kinderen, werden deze gevallen meestal versneld door ziekte of vasten.
Wanneer mensen geen acute metabole crisis hebben in verband met ziekte of vasten, hebben mensen met MCADD meestal geen symptomen (asymptomatisch).
Oorzaken
MCADD komt voor omdat het lichaam van een persoon niet in staat is vetzuren met middellange ketens af te breken en om te zetten in energie. Dit komt omdat hun lichaam niet het enzym produceert dat nodig is om deze functie uit te voeren, genaamd medium-chain acyl-CoA dehydrogenase (ACADM). Mutaties in het ACADM-gen, die aanwezig zijn vanaf de conceptie, betekent dat het lichaam niet genoeg van het enzym zal hebben om middenketenige vetzuren te metaboliseren als een bron van energie.Als een persoon met MCADD hun lichaam van voldoende energie voorziet (door wat en wanneer ze eten), kunnen ze geen symptomen ervaren omdat hun lichaam niet zal proberen te putten uit vetopslagplaatsen.
Als een persoon zonder eten of ziek wordt, kan het zijn dat zijn of haar lichaam er niet in slaagt om vetzuren in energie om te zetten - dit is wanneer de symptomen van MCADD zich zullen voordoen. Symptomen kunnen zich ook ontwikkelen wanneer zich een opeenhoping van slecht gemetaboliseerde vetzuren in de weefsels van het lichaam bevindt, vooral in de lever en de hersenen..
Wanneer twee mensen die elk een gemuteerd gen hebben (mensen die 'dragers' worden genoemd) samen een kind hebben, kan het gen worden doorgegeven. Als een kind slechts één gemuteerd gen erft, wordt ze drager zoals haar ouders. Dragers hebben meestal geen symptomen van de aandoening, maar ze kunnen de mutatie doorgeven. Het is ook mogelijk dat een kind het gemuteerde gen helemaal niet erven. Als een kind echter een gemuteerd gen van beide ouders krijgt, zal ze MCADD ontwikkelen. Dit is wat bekend staat als een autosomaal recessief overervingspatroon.
Zoals vaak het geval is met genetische aandoeningen, zijn er een aantal mogelijke mutaties die kunnen resulteren in MCADD. Onderzoekers weten echter niet zeker of er een specifieke relatie is tussen de mutatie die een persoon heeft en hoe MCADD zich ontwikkelt - dit staat ook bekend als een genotype-fenotype relatie.
Testen op de mutaties waarvan bekend is dat ze tot MCADD leiden, is een belangrijk onderdeel van het stellen van de diagnose, hoewel dit al dan niet nuttig kan zijn bij het voorspellen van de ernst van iemands symptomen.
Diagnose
MCADD is een zeldzame aandoening. In de Verenigde Staten treft het ongeveer één op de 17.000 mensen. Blanke mensen van Noord-Europese voorouders lijken een hoger risico op MCADD te hebben dan andere rassen. De aandoening komt het meest voor bij zuigelingen of zeer jonge kinderen, hoewel deze bij volwassenen is vastgesteld. Mannen en vrouwen lijken in gelijke mate te zijn getroffen.Testen voor MCADD maakt nu deel uit van standaard pasgeboren screenings in veel delen van de wereld. Het wordt echter niet routinematig getest in elk ziekenhuis. Daarom, als een baby of jong kind symptomen begint te vertonen die een indicatie zijn voor de aandoening, zijn snel testen, diagnose en behandeling van groot belang.
Onbehandeld kan de aandoening ernstige complicaties veroorzaken, waaronder plotseling overlijden.
Het belangrijkste voordeel van het opnemen van testen voor MCADD bij pasgeboren screenings is dat een baby kan worden gediagnosticeerd voordat de symptomen zich ontwikkelen. Dit verkleint de kans dat de aandoening niet gediagnosticeerd en niet behandeld zal worden, wat ernstige (zo niet fatale) gevolgen kan hebben.
Als de screening van pasgeborenen aangeeft dat ze MCADD kunnen hebben, kunnen aanvullende tests meer informatie verschaffen. Ouders van een kind met de diagnose MCADD kunnen ook worden getest, evenals de broers en zussen van het kind.
Andere tests die kunnen worden gebruikt om een diagnose van MCADD te bevestigen, zijn onder andere:
- genetische testen om te zoeken naar mutaties in het ACADM-gen.
- bloedonderzoek om glucose, ammoniak en andere niveaus te meten.
- urinetesten om andere aandoeningen die een lage bloedsuikerspiegel veroorzaken uit te sluiten.
Als een persoon pas op volwassen leeftijd symptomen krijgt, is MCADD misschien niet de eerste diagnose die een medisch professional vermoedt. Na het beschouwen van de medische geschiedenis van de persoon (inclusief familiegeschiedenis), de huidige symptomen, wat de persoon aan het doen was voordat ze ziek werden (bijvoorbeeld als hij een virale ziekte had die braken veroorzaakte of aan het vasten was), kan MCADD, samen met de laboratoriumresultaten, getest worden.
In sommige gevallen, met name bij jonge kinderen, wordt MCADD verward met een andere aandoening die bekend staat als Reye-syndroom.
Hoewel de twee aandoeningen vergelijkbare symptomen kunnen hebben en zich beide kunnen ontwikkelen na een periode van ziekte (met name kinderziekten zoals waterpokken), komt het syndroom van Reye voor bij kinderen die tijdens hun ziekte werden behandeld met aspirine. Hoewel het syndroom van Reye specifiek is gekoppeld aan het gebruik van aspirine bij kinderen, wordt MCADD niet geassocieerd met het gebruik van specifieke medicatie..
Behandeling
De belangrijkste manier om MCADD te behandelen is om te voorkomen dat de symptomen van de aandoening zich ontwikkelen, omdat deze ernstig kunnen zijn. Ouders van een pasgeborene met de diagnose MCADD krijgen strikte instructies over het voeden om lange perioden van vasten te voorkomen.Behalve dat ze ervoor zorgen dat ze niet te lang gaan eten, moeten mensen met MCADD zich meestal houden aan een specifiek dieet dat grotere hoeveelheden koolhydraten en minder vet bevat dan normaal wordt aanbevolen. Als een persoon ziek wordt en niet kan eten, moet ze meestal via een infuus of tube (enterale voeding) in het ziekenhuis voedingsstoffen en vocht krijgen om MCADD-symptomen en -complicaties te voorkomen..
Pasgeborenen met MCADD die moeite hebben om borstvoeding te geven, zijn waarschijnlijk eerder in staat van metabole decompensatie, omdat ze hun metabolische behoeften niet consistent kunnen houden door de voeding die ze innemen. Naast het feit dat ze regelmatig flesvoeding geven, kunnen sommige artsen baby's aanbevelen. men krijgt mengsels van eenvoudige koolhydraten (zoals ongekookt maïszetmeel) om te helpen voorkomen dat MCADD-symptomen zich ontwikkelen.
Naast dat het voedingspatroon voldoende is voor de voeding, moet de strikte naleving van een regelmatig voedingsschema beginnen vanaf het moment dat een kind met MCADD wordt geboren of vanaf het moment dat de diagnose wordt gesteld. Voor zuigelingen betekent dit meestal niet langer dan vier tot vijf uur tussen de voedingen. Oudere kinderen en volwassenen moeten vasten langer dan 10 uur vermijden en geen persoon met MCADD, ongeacht de leeftijd, moet langer dan 12 uur vasten. Als langere perioden van vasten vereist zijn, zoals voor een medische test, is een nauwgezette medische behandeling noodzakelijk.
In het verleden werd supplementaire carnitine (een stof die cellen helpt energie te produceren) onderzocht als een mogelijke managementstrategie voor MCADD, maar het onderzoek naar het voordeel ervan is niet overtuigend.
Bovendien, wanneer een persoon met MCADD ziek wordt, vooral als ze braken, moeten ze mogelijk medische hulp inroepen om MCADD-gerelateerde symptomen en complicaties te voorkomen..
Kinderen met MCADD moeten mogelijk een medische waarschuwingsarmband dragen. Ouders kunnen hun kinderarts ook een brief laten sturen naar de school van een kind en de leerkrachten om hen op de hoogte te stellen van de toestand van het kind en aangeven hoe belangrijk het is om te voldoen aan voedingsbehoeften en eetschema's..
Elke persoon die een interactie heeft met een kind dat MCADD heeft, moet zich bewust zijn van de symptomen en de situaties die hen kunnen bespotten: iemand in de buurt van een kind met MCADD zou moeten weten wat te doen als een metabole crisis wordt vermoed.
Zolang een persoon met MCADD zich houdt aan wat nodig is om de aandoening te behandelen, kunnen ze meestal een anderszins gezond leven leiden. Het is echter niet ongewoon dat de diagnose MCADD na de dood wordt gesteld; het eerste begin van symptomen, en de metabolische crisis die daaruit voortvloeit kan snel vorderen. Daarom blijven vroege diagnose en behandeling van cruciaal belang voor de langetermijnvooruitzichten voor een persoon met MCADD.
Een woord van heel goed
Acyl-CoA-dehydrogenasedeficiëntie met middelmatige keten (MCADD- of MCAD-deficiëntie) is een zeldzame overgeërfde metabole toestand die het vermogen van het lichaam om een bepaald type vet om te zetten in energie beïnvloedt. Als de aandoening niet gediagnosticeerd en onbehandeld is, kan het dodelijk zijn. Veel pasgeboren screenings bevatten testen voor MCADD, maar ze zijn nog niet universeel aanwezig. Als een arts vermoedt dat een baby MCADD heeft, zijn genetische tests nodig. Mensen met MCADD moeten zich meestal houden aan een dieet met veel koolhydraten en weinig vet. Ze moeten er ook voor zorgen dat ze geen lange periodes doorbrengen zonder te eten (vasten). Kinderen met MCADD moeten mogelijk een medische waarschuwingsarmband dragen om ervoor te zorgen dat mensen om hen heen de symptomen van een stofwisselingscrisis kunnen herkennen. Hoewel de gevolgen van onbehandelde of slecht beheerde MCADD verwoestend kunnen zijn, kunnen de meeste mensen met MCADD een anders gezond leven leiden wanneer de aandoening nauwkeurig wordt gediagnosticeerd en een behandelplan wordt opgesteld..Wat zijn aangeboren fouten van het metabolisme?
