Een gids voor regelmatige SOA-screeningen
De waarheid is dat veel mensen waarschijnlijk niet de STD-screeningtests krijgen die door de CDC worden aanbevolen voor seksueel actieve mensen in hun risicocategorieën. Mensen gaan er vaak van uit dat als bloedonderzoeken zijn uitgevoerd, of een uitstrijkje is gemaakt bij een jaarlijkse controle, ze gedekt zijn. Jammer genoeg, doen de meeste artsen STD-testen niet routinematig als onderdeel van een jaarlijkse controle. In feite vinden veel patiënten dat ze hun artsen moeten vragen om soa-tests. Verder moeten ze vragen specifiek testen, of ze zullen niet weten waarvoor ze waren en werden niet getest.
Welke SOA-tests heb je nodig?
Er is geen enkele STD-test die op alle soa's kan testen - laat staan een volledig en accuraat beeld geven van uw seksuele gezondheid. Seksueel actieve individuen moeten regelmatig worden gescreend tenminste chlamydia, gonorroe en baarmoederhalskanker. De CDC beveelt ook universele HIV-tests aan. Afhankelijk van uw individuele risicofactoren, kunnen er ook andere aanbevelingen voor SOA-screening zijn die op u van toepassing zijn. Er zijn echter ook bepaalde soa's die de meeste artsen doen niet regelmatig screenen voor - inclusief herpes en HPV.Wanneer screening niet plaatsvindt, realiseren mensen zich mogelijk niet dat ze al jaren een SOA hebben. Dat kan het heel gemakkelijk maken voor asymptomatische ziekten om uit de hand te spreiden. Als artsen meer proactief waren met routinematige screening, zou de 'verborgen epidemie' misschien beter in de hand zijn.
Belemmeringen voor regelmatige SOA-tests
De schaamte en het stigma van SOA's maken het voor veel mensen moeilijk om hun artsen om testen te vragen. Dit kan met name gelden voor oudere patiënten en patiënten die al lang een relatie hebben met hun arts. Veel artsen zijn net zo ongemakkelijk als het gaat om veilige seks en SOA's als hun patiënten, en dit ongemak kan het voor hen moeilijk maken om de tests te bespreken die moeten worden uitgevoerd.Een ander probleem is dat veel artsen, vooral die in de privépraktijk, misschien niet denken dat hun patiëntenpopulatie het risico loopt om een soa te krijgen. Er is echter geen seksueel actieve populatie met een zo laag risico op chlamydia en andere SOA's dat regelmatige screening geen voordeel zou zijn..
Er zijn enkele plaatsen die relatief goed zijn in het voldoen aan STD-screeningrichtlijnen, zoals Planned Parenthood, en het kan voor sommige mensen gemakkelijker zijn om daarheen te gaan dan om hun reguliere arts om tests te vragen. Toch is er geen reden om STD-testen niet deel te laten uitmaken van uw jaarlijkse examen. De tests kunnen mogelijk worden gedekt door uw verzekering en als u ze deel gaat uitmaken van uw jaarlijkse bezoek, zorgen ze ervoor dat ze op een goed schema worden uitgevoerd.
Veelvoorkomende misvattingen over SOA-screening
Voel je niet gek als je een aantal van de onjuiste aannames over specifieke SOA-tests gelooft. Hier zijn de feiten over verschillende soorten testen voor SOA's:- Veel vrouwen gaan ervan uit dat het uitstrijkje dat ze tijdens hun jaarlijkse examen krijgen ook een SOA-test is. Het is niet (hoewel het ook een HPV-test kan omvatten). Veel gynaecologen screenen hun patiënten niet routinematig op SOA's. Dat geldt in het bijzonder voor patiënten die ouder zijn dan 24. Dit betekent dat veel vrouwen zich jarenlang niet bewust zijn van asymptomatische SOA-infecties. Dat is iets dat ernstige gevolgen kan hebben, zoals een verhoogd risico op onvruchtbaarheid.
- Een VDRL-test is slechts een test voor syfilis. Het test niet op andere SOA's, met name niet op virale SOA's. De VDRL-test zal geen HIV, HPV, herpes of hepatitis B detecteren. Het staat voor onderzoeklaboratorium voor geslachtsziekten in plaats van te verwijzen naar een virus. In feite wordt syfilis veroorzaakt door een bacterie en geen virus.
- Een HIV-test zoekt alleen naar HIV. Artsen zullen niet altijd een positief HIV-testresultaat opvolgen met routinematige SOA-screening.
- Als een arts je vertelt dat je gonorroe of chlamydia hebt, ga er dan niet vanuit dat je soa-vrij bent na een antibioticakuur.Sommige artsen en klinieken screenen routinematig jonge mensen op deze twee, extreem veel voorkomende, bacteriële SOA's, maar testen ze niet voor iets anders. Helaas, wanneer patiënten horen dat ze gonorroe of chlamydia hebben en dat het kan worden behandeld, nemen ze vaak aan dat het ook betekent dat ze vrij zijn en vrij van andere SOA's. Dat is niet noodzakelijk het geval en zonder aanvullende tests kunnen andere SOA's onopgemerkt blijven.
Neem de leiding over uw seksuele gezondheid
Mensen verwachten dat hun artsen weten hoe ze ze op de juiste manier moeten testen en dat doen zonder dat ze het vragen. Maar niet alle artsen kennen of volgen de richtlijnen. Het beste wat u kunt doen, is uw arts benaderen met een lijst met specifieke ziekten waarvoor u wilt worden gescreend. Of zeg dat u uitgebreid getest wilt worden en vraag wat dat betekent voor uw arts. Als de arts in de definitie van "uitgebreid" geen ziekte heeft waar u zich zorgen over maakt (zoals herpes), kan die test worden toegevoegd.Als u bent getest op SOA's en een positief of negatief resultaat van uw arts hebt ontvangen, is het belangrijk dat u precies vraagt waarop u werd getest. Het kan blijken dat je alleen bent gescreend op hiv of chlamydia. Kortom, als je wilt weten of je vrij bent van SOA's, moet je de tests vragen die je wilt. Als je denkt dat je bent getest, maar niet weet waarvoor je bent getest, is de kans groot dat je helemaal niet bent getest.
