Hoe herpes wordt gediagnosticeerd

Herpes-simplex-virus (HSV) type 1- en 2-infecties kunnen worden gediagnosticeerd op basis van het uiterlijk van laesies (indien aanwezig), evenals met laboratoriumtests. Over het algemeen is het echter niet nodig om diagnostische tests uit te voeren voor HSV type 1, dat koortsblaasjes veroorzaakt, als u geen symptomen heeft. Als u mogelijk bent blootgesteld aan HSV type 2, een seksueel overdraagbare aandoening die genitale zweertjes veroorzaakt, moet u mogelijk worden getest, ook als u geen laesies heeft..

Self-Checks

Zowel HSV-1 en HSV-2 kunnen zichtbare huidlaesies veroorzaken. Omdat dergelijke laesies ook het gevolg kunnen zijn van andere ziekten, is het erg belangrijk dat u een arts bezoekt, vooral als u nog nooit eerder een uitbraak heeft gehad. Zodra u herpes heeft gehad, kunt u leren de laesies te herkennen voor het geval u recidieven tegenkomt. Maar als u slechtere recidieven heeft of als de laesies er anders uitzien dan normaal, moet u een arts raadplegen.
Herpes-uitbraken verschijnen meestal als een of meer blaren in clusters. De blaren kunnen openbreken en zweren worden.
Koortsblaasjes worden meestal veroorzaakt door HSV 1 en genitale herpesinfecties worden meestal veroorzaakt door HSV 2. Beide virussen kunnen beide locaties infecteren.
Als u of uw kind pijn of tintelingen rond of in de mond of op de tong ervaart, kunt u bultjes en blaren rond de pijnlijke plek voelen en opzoeken, wat kan duiden op HSV-1.
Als u pijn hebt in of rond het genitale gebied of als u pijn hebt bij het plassen of seksuele activiteit, kijk dan naar roodheid, zwelling, zweertjes of blaren in of rond het getroffen gebied, wat kan duiden op HSV-2. Weet echter dat genitale herpesinfecties vaak asymptomatisch zijn. U moet op laesies controleren als u denkt dat u mogelijk aan de infectie bent blootgesteld.

Labs en tests

Als u symptomen van HSV type 1 of 2 heeft, kan uw arts een herpesinfectie diagnosticeren door naar uw huid te kijken en / of de zweren af te nemen om te testen op tekenen van het herpesvirus. Als je geen duidelijke symptomen hebt, kan een bloedtest helpen bepalen of je een infectie hebt.
Zwabbertesten
De gouden standaard voor herpesdiagnostiek is een virale kweektest of nucleïnezuuramplificatietest (NAT) van een monster van huid, korst of vloeistof uit de laesie, die gewoonlijk wordt verkregen met een zachte swab van het gebied.
Een virale cultuur is een test waarmee het virus kan groeien in een laboratoriumomgeving. De NAT test voor het genetisch materiaal van het virus in het monster. Deze tests zouden alleen positief moeten zijn als je het virus in de laesie hebt. Over het algemeen zijn de resultaten van de test betrouwbaar (geen grote kans op valse positieven of foutnegatieven) en als u actieve laesies heeft, hoeft u niet te wachten op een specifieke periode om de test te laten uitvoeren.
Herpes Blood Testen
Het is mogelijk om asymptomatische herpesinfecties te screenen met een bloedtest. Herpes bloedtesten zijn op zoek naar antilichamen tegen het herpesvirus.
U vormt antilichamen wanneer u een infectie moet bestrijden en antilichamen kunnen jaren of zelfs een heel leven meegaan. Over het algemeen duurt het ongeveer één tot twee weken voordat uw lichaam detecteerbare antilichamen tegen een herpesvirusinfectie produceert. De aanwezigheid van antilichamen is een bewijs dat uw lichaam onlangs of in het verleden met een infectie is geconfronteerd.
Als u een herinfectie heeft, zijn antilichaamtesten niet zinvol, want als u eenmaal de antilichamen heeft, blijven ze in uw bloed, ook als het virus slapend wordt.
Er zijn twee soorten bloedtesten voor herpes:

Typespecifieke herpes bloedtesten zoek niet alleen of u antilichamen tegen een herpesvirus hebt, maar ook of de antilichamen tegen HSV-1 of HSV-2 zijn. Typespecifieke tests zullen u niet vertellen waar uw herpes-infectie zich in uw lichaam bevindt.
Algemene herpes bloedtesten kijk alleen of u antilichamen hebt tegen elk type herpes en ze geven niet aan of u antilichamen tegen HSV-1 of HSV-2 hebt.

Er zijn verschillende merken bloedtesten die worden gebruikt om virale eiwitten te detecteren, en er zijn voor- en nadelen van elk. Het is moeilijk om te weten hoe lang het duurt voordat bloedonderzoek positief wordt na infectie met HSV-1. De mediane tijd tussen het begin van de symptomen en een positieve HSV-2-bloedtest is als volgt:

HerpeSelect ELISA: 3 tot 4 weken
Western blot: 3 tot 6 maanden
Kalon ELISA: 120 dagen
Focus ELISA: 21 dagen

Over het algemeen duurt het meestal ongeveer twee weken voordat de symptomen verschijnen nadat u bent geïnfecteerd met HSV type 1 of 2. Als u geen laesies heeft die kunnen worden onderzocht met zwabber, is het een goed idee om minstens een maand of twee te wachten voordat een HSV-2-test krijgen na een potentiële blootstelling. Dit komt omdat het tijd kost voor je lichaam om antilichamen aan te maken die in het bloed kunnen worden gedetecteerd. Testen voordat deze antilichamen aanwezig zijn, kan leiden tot een vals-negatief resultaat.
Er is ook een mogelijkheid dat herpesbloedonderzoek antilichamen tegen soortgelijke virussen kan detecteren door middel van kruisreactie. Dit resultaat zou leiden tot een vals-positief resultaat, wat erop wijst dat u de infectie hebt wanneer u dat niet doet.
Als u een sterke reden hebt om te geloven dat u bent geïnfecteerd, kunt u overwegen om na zes maanden opnieuw te worden getest, omdat sommige tests langer duren om positief te worden.

In pasgeborenen

De diagnose neonatale herpes is een uitdaging. Over het algemeen worden baby's niet gescreend op herpesinfectie. Symptomen zoals laesies rond de mond of ogen kunnen zorgverleners waarschuwen dat er een probleem is. Dit zou diagnostische tests moeten uitlokken, wat kan worden gedaan met een staafje monster. Complexere neonatale herpesinfecties, zoals encefalitis (infectie van de hersenen), vereisen echter meer specifieke tests, zoals een lumbale punctie.

Differentiële diagnoses

Er zijn een paar andere voorwaarden die kunnen worden verward met koortslippen of genitale herpes. Sommige van deze aandoeningen zijn vrij ernstig en het is niet veilig voor u om zelf een diagnose te stellen. Typisch, deze voorwaarden kunnen worden onderscheiden van herpes met een medisch onderzoek of met laboratoriumtests.

Zere haren: Borsteluitslagen zijn meestal rode, opgeheven zweren met een pijnlijke, rauwe, witachtige put in het midden. Ze kunnen aanwezig zijn in de mond en ze hebben de neiging om te voorkomen als gevolg van een oraal trauma. Het aanvankelijke pijnlijke gevoel van aften en koortsblaasjes is vergelijkbaar, maar de laesies zien er anders uit, en de aften van de aften testen niet positief voor het herpes simplex-virus.
syfilis: Een seksueel overdraagbare aandoening die pijnloze zweertjes veroorzaakt, syfilis kan worden verward met herpes. Uw arts kan het verschil misschien herkennen door de laesies visueel te inspecteren. Als u syfilis heeft, moeten uw bloedtesten positief zijn Treponema pallidum, de bacteriën die syfilisbesmetting veroorzaken; ze zouden positief zijn voor HSV als herpes de oorzaak is van je genitale laesies.
Medicatiereactie: Medicijnen kunnen allergieën en gevoeligheidsreacties veroorzaken, die zich kunnen uiten als uitslag. Dit komt niet vaak voor in het genitale gebied, maar een medicatie-geïnduceerde uitslag is niet ongewoon rond de lippen en mond.
Cancer / pre-kanker: Laesies in en rond het genitale gebied kunnen tekenen van kanker zijn. Het verschijnen van kankerachtige of prekankerachtige laesies zou niet de blaren moeten hebben die vaak aanwezig zijn met door HSV geïnduceerde laesies. Maar als uw arts onderscheid moet maken tussen kanker en herpes, kan een uitstrijkje of een naaldbiopsie (een voorbeeld van de laesie) de twee zorgen onderscheiden.

Gelijktijdige HSV-1 en HSV-2: Als je HSV-1 of HSV-2 hebt, kun je ook besmet raken met de ander. Dit zijn verschillende virussen en het hebben van een van de andere veroorzaakt of voorkomt de andere. Het is belangrijk om dat in gedachten te houden en uw arts te raadplegen als u zweren ontwikkelt op een nieuwe locatie omdat het herpes of een andere aandoening zou kunnen zijn..

Effectieve behandelingen voor herpes