Huidinfectie rond vingernagels en teennagels

Paronychia is een infectie van de huidlaag rondom de nagel (bekend als het perionychium). Het is de meest voorkomende handinfectie in de Verenigde Staten en wordt vaak gezien bij kinderen als gevolg van nagelbijten en zuigen aan de vingers.
De aandoening kan worden geclassificeerd als acuut (snel vorderend met een korte duur) of chronisch (doorlopend en persistent), afhankelijk van de hoeveelheid tijd dat de infectie aanwezig was.

Oorzaken

Zowel acute als chronische paronychia beginnen met de penetratie van de buitenste huidlaag, de epidermis.
Acute paronychia is meestal het gevolg van een direct trauma aan de huid, zoals een snee, een nijnagel of ingegroeide nagel. Bacteriën zijn de meest voorkomende oorzaak van de infectie, voornamelijk Staphylococcus aureus maar ook bepaalde soorten van de Streptococcus en Pseudomonas bacterie.
Daarentegen wordt chronische paronychia het meest vaak veroorzaakt door herhaalde blootstelling aan water dat detergentia, alkali of andere irriterende stoffen bevat. Dit kan leiden tot de zwelling en geleidelijke verslechtering van de epidermale laag. In tegenstelling tot acute paronychia worden de meeste chronische infecties veroorzaakt door de schimmel Candida albicans en andere schimmelmiddelen.

Hoe ziet Paronychia eruit

Acute paronychia begint als een rode, warme, pijnlijke zwelling van de huid rond de nagel. Dit kan overgaan tot de vorming van pus die de huid van de nagel scheidt. Gezwollen lymfeklieren kunnen zich ook ontwikkelen in de elleboog en de oksel in meer ernstige gevallen; nagelverkleuring kan ook voorkomen.
Bij chronische paronychia zijn de roodheid en gevoeligheid meestal minder opvallend. De huid rond de nagel ziet er vaak baggy uit, vaak met de scheiding van de nagelriem van het nagelbed. De nagel zelf wordt dikwijls verdikt en verkleurd met uitgesproken horizontale groeven op het nageloppervlak. Er kan zelfs een groene verkleuring zijn in gevallen van Pseudomonas infectie.

Diagnose

Acute paronychia wordt typisch gediagnosticeerd op basis van een beoordeling van de klinische symptomen. Als er een pusontlading is, kan uw arts een bacteriecultuur uitvoeren voor een definitieve diagnose. (In alle, behalve de meest ernstige gevallen, kan dit niet als noodzakelijk worden beschouwd, omdat de bacteriën meestal een van beide zijn Staphylococcus of Streptococcus type, die beide op dezelfde manier worden behandeld.)
Chronische paronychia is meestal moeilijker te diagnosticeren. Een kaliumhydroxide (KOH) -test, waarbij een uitstrijkje uit de nagelplooi wordt geëxtraheerd, kan soms een schimmelinfectie bevestigen. Als pus een rol speelt, is een kweek meestal de beste manier om de aanwezigheid van schimmel of andere, minder vaak voorkomende infectieuze agentia te bevestigen.

Behandeling

In het geval van een acute infectie, kan het drie tot vier keer per dag weken in warm water de drainage bevorderen en een deel van de pijn verlichten. Sommige artsen zullen zelfs suggereren een azijnzuur te laten weken, met gebruik van een deel warm water en een deel azijn. Als er pus of een abces is, moet de infectie mogelijk worden ingesneden en uitgelekt. In sommige gevallen moet een deel van de nagel mogelijk worden verwijderd.
Bacteriën-geassocieerde paronychia wordt meestal behandeld met antibiotica zoals cephalexin of dicloxacilline. Topische antibiotica of antibacteriële zalven worden niet als een effectieve behandeling beschouwd.
Chronische paronychia daarentegen worden gewoonlijk behandeld met een lokaal antischimmelmedicijn zoals ketoconazolcrème. Een mild actueel steroïde kan ook worden gebruikt naast het antischimmelmiddel om ontstekingen te helpen verminderen. (Steroïden mogen echter nooit alleen worden gebruikt omdat ze de onderliggende schimmelinfectie niet kunnen behandelen.)
Mensen met de volgende aandoeningen hebben meestal meer uitgebreide paronychiale infecties en moeten mogelijk worden behandeld met een langere antibioticakuur:

• Een gecompromitteerd immuunsysteem, zoals met mensen die leven met HIV
• Gebruik op lange termijn corticosteroïden
• suikerziekte
• Auto-immuunziekte, waaronder psoriasis en lupus
• Slechte circulatie in de armen of benen

het voorkomen

Er zijn een aantal voorzorgsmaatregelen die u kunt nemen om het risico of de ernst van een paronychiale infectie te verminderen:

• Bijt niet in en knip ze niet te nauw.
• Nooit in de nagelriemen bijten of snijden.
• Zorg ervoor dat uw manicure altijd steriele instrumenten gebruikt.
• Probeer geen vingers te zuigen.
• Draag waterdichte handschoenen bij het onderdompelen van uw handen in reinigingsmiddelen, reinigingsvloeistoffen of sterke chemicaliën.
• Vermijd handen in water onderdompelen voor langere tijd (of, nogmaals, gebruik waterdichte handschoenen).
• Was uw handen met een antibacterieel reinigingsmiddel als u snijwonden of krassen krijgt, en verband, indien nodig.
• Droog je voeten grondig af als ze voor langere tijd ondergedompeld zijn in onrein water of in water met detergent of chemicaliën.
• Verander regelmatig je sokken en gebruik een over-the-counter-voetpoeder als je voeten gevoelig zijn voor zweet of overmatig vocht.