Oorzaken van obesitas hypoventilatie syndroom
Hoe Obesitas Hypoventilation Syndroom optreedt
Obesitas hypoventilatiesyndroom (OHS) treedt op wanneer de ademhaling onvoldoende is om het lichaam van kooldioxide te ontdoen van iemand die zwaarlijvig is. Er kunnen een handvol onderliggende redenen zijn die bijdragen aan dit resultaat. Uiteindelijk is het resultaat hetzelfde, en deze ademhalingsproblemen kunnen leiden tot complete respiratoire insufficiëntie. Dit kan worden vastgesteld door het meten van de niveaus van koolstofdioxide in het bloed, die verhoogd worden tijdens het waken bij mensen met obesitas hypoventilatie syndroom.Koolstofdioxide is een afvalproduct dat normaal wordt afgevuurd uit onze longen in ruil voor zuurstof. Wanneer ademhalen ontoereikend wordt vanwege verschillende oorzaken, kan dit niet voorkomen. In plaats daarvan blijft de koolstofdioxide in onze bloedcirculatie en bouwt deze langzaam op. Het wordt een gif met toxische effecten, wat leidt tot slaperigheid en (uiteindelijk) bewusteloosheid of zelfs de dood.
De term hypoventilatie verwijst naar onvoldoende ademhaling. Dit kan het geval zijn als de ademhalingen niet voldoende volume hebben of als ze niet vaak genoeg voorkomen. Stel je voor dat je je longen maar half vol kunt vullen. Deze oppervlakkige ademhalingen zouden het moeilijk maken om de kooldioxide te elimineren en de zuurstof op te nemen die je nodig hebt om te leven. Bovendien, als u minder vaak ademt dan nodig is, krijgt u snel een kortademig gevoel. De hypoventilatie die deze aandoening kenmerkt, kan te wijten zijn aan een combinatie van deze factoren. Helaas zijn degenen die getroffen zijn, van mening dat deze beperkingen buiten hun bewuste beheersing om te overwinnen zijn.
De belangrijke rol van obstructieve slaapapneu
Het kan niet worden overschat hoe een centrale rol obstructieve slaapapneu in deze toestand heeft. In feite komt slaapapneu voor bij 85 tot 92% van de mensen met obesitas-hypoventilatiesyndroom. Deze overlapping kan te wijten zijn aan een vergelijkbaar onderliggende mechanisme en een predisponerende anatomie. Het is ook mogelijk dat OHS een extreme vorm van slaapapneu is waarbij de ademhaling zo wordt aangetast dat het andere gevolgen overdag begint te krijgen, met name kortademigheid (of dyspnoe) bij inspanning.Ter herinnering, slaapapneu treedt op wanneer de bovenste luchtweg tijdens de slaap gedeeltelijk of volledig geblokkeerd raakt. Deze obstructie leidt tot hoorbare pauzes in de ademhaling. Deze verstoring heeft twee gevolgen: de zuurstofniveaus dalen terwijl het koolstofdioxidegehalte stijgt. Als deze gebeurtenissen van apneu zeldzaam zijn, kan uw lichaam herstellen en kunnen er geen merkbare gevolgen zijn. Wanneer er echter vaker apneu optreedt, is er geen tijd om dingen recht te zetten. De processen die normaal gesproken zouden worden gecompenseerd, inclusief veranderingen om de chemische balans van uw bloed te corrigeren, kunnen niet optreden.
Ademen wordt moeilijker bij obesitas
Over het algemeen wordt de inspanning om te ademen moeilijker onder mensen die zwaarlijvig zijn. Het is moeilijk om de longen uit te zetten tegen de extra druk die het overmatige gewicht oplegt. Stel je voor dat je een ballon probeert op te blazen met een rietje. Het is hard werken. Plaats nu een zwaar boek bovenop de ballon en probeer hetzelfde. Het wordt een hele klus. Op dezelfde manier maakt het extra gewicht van een zwaarlijvig persoon het een uitdaging voor de longen om vol te lopen.De longen worden normaal gesproken gevuld met behulp van het diafragma en de ademhalingsspieren langs de ribbenkast. Wanneer deze spieren trekken, vullen de longen zich als een balg. Zwaarlijvige mensen hebben een bescheiden vermindering van de kracht van de spieren. Ze vechten niet alleen tegen de hierboven beschreven weerstand, maar de gebruikte spieren zijn ook niet zo sterk als ze zouden moeten zijn.
Deze factoren in combinatie leiden tot een verhoogd ademhalingswerk. Dit zal een persoon vermoeien, zodat uiteindelijk ondieper of minder frequent ademhalingen worden genomen. Dit resulteert in de hypoventilatie die dit syndroom zo kenmerkt.
De aanpassing van het lichaam gaat hypoventilatie aan
Als gevolg van de ademhalingsmoeilijkheden probeert het lichaam zich aan de situatie aan te passen. Helaas maken sommige van deze veranderingen de hypoventilatie zelfs erger.De hersenen negeren de signalen van lage zuurstofgehaltes en hoge koolstofdioxide in het bloed. Deze signalen zouden normaal de hersenen activeren om het lichaam ertoe aan te zetten sneller te ademen in een poging om de afwijkingen te corrigeren. Wanneer de toestand chronisch wordt, wordt het alarm genegeerd. Gelukkig corrigeert de behandeling dit ingebouwde reactiesysteem snel.
Het is ook bekend dat obese mensen een abnormaal niveau van het hormoon leptine hebben. Het is echter niet duidelijk welke rol leptine kan spelen in het veranderen van ademhalingspatronen. Het onderzoek hierover heeft tot nu toe tot tegenstrijdig bewijs geleid.
Ten slotte, omdat de longen niet volledig zijn opgeblazen, kunnen de onderste lobben ingeklapt blijven. Dit maakt het moeilijk het bloed te beluchten dat naar deze delen van de longen circuleert. Dientengevolge worden de problemen met zuurstof en koolstofdioxide-uitwisseling verergerd.
De onderliggende oorzaken van obesitas-hypoventilatiesyndroom zijn multifactorieel. Uiteindelijk komt het voor wanneer er een onvoldoende uitwisseling van zuurstof en koolstofdioxide is. Dit kan gedeeltelijk het gevolg zijn van de fysieke beperkingen die door overgewicht aan de longen worden opgelegd. Er is ook duidelijk een rol weggelegd voor obstructieve slaapapneu, omdat deze verstoorde nachtelijke ademhaling de zaken erger maakt. Zelfs de natuurlijke aanpassingen van het lichaam beginnen te falen. Gelukkig zijn er effectieve behandelingsopties beschikbaar die deze situatie kunnen corrigeren, waaronder positieve luchtwegdruktherapie.
