Veel voorkomende medicatie vóór, tijdens en na een operatie

De geneesmiddelen die vaak worden gebruikt vóór, tijdens en na chirurgische ingrepen variëren sterk van patiënt tot patiënt. Dit komt omdat de specifieke medicijnen die u krijgt, zijn gebaseerd op het type operatie dat u ondergaat, de anesthesie die u ondergaat en eventuele onderliggende gezondheidsproblemen die u heeft..

Pre-operatieve of voorafgaande chirurgische medicatie

Vóór de operatie zult u uw anesthesist ontmoeten. Tijdens dit bezoek bekijkt u al uw medische en tandheelkundige problemen en allergieën, evenals alle geneesmiddelen die u gebruikt, waaronder kruidensupplementen, vitamines en andere vrij verkrijgbare geneesmiddelen zoals aspirine..
Zorg er daarnaast voor dat u uw anesthesist vertelt of u illegale drugs gebruikt, rookt of alcohol drinkt, omdat al deze stoffen van invloed kunnen zijn op hoe goed u geneest van uw operatie en hoe goed de anesthesiegeneesmiddelen werken..
Overigens is het belangrijk op te merken dat stoppen met roken ideaal is voorafgaand aan een operatie, omdat het het risico op longcomplicaties na een operatie, met name longontsteking, verlaagt. Uw anesthesist zal ook nagaan of u of een familielid ooit een slechte reactie heeft gehad vóór de anesthesie.
In termen van medicijnen kan voorafgaand aan de operatie een antibioticum worden gegeven om infecties op de operatieplaats te voorkomen. Antibiotica zijn een categorie geneesmiddelen die worden gebruikt om bacteriën te bestrijden, en ze worden meestal oraal toegediend (in pilvorm) of intraveneus (via een IV).
De selectie van het antibioticum is afhankelijk van het type operatie dat een persoon heeft en het doel ervan is om een infectie op de operatieplaats te voorkomen. Een persoon die een bypassoperatie van de kransslagader ondergaat, kan bijvoorbeeld binnen één uur voordat de incisie (chirurgische coupe) wordt gemaakt, een antibioticum genaamd Ancef (cefazolin) ontvangen. Ancef wordt toegediend via de ader (IV) en het is een cefalosporine van de eerste generatie met een vergelijkbare structuur als penicilline..
Tekenen van een infectie na een operatie

Medicijnen gegeven tijdens chirurgie

Er zijn drie verschillende soorten anesthesie:

Plaatselijke verdoving: Je bent wakker en er wordt een medicijn in de huid geïnjecteerd om de pijn in een specifieke plaats van het lichaam te verdoven of te blokkeren (bijvoorbeeld het verwijderen van een mol op iemands rug).
Regionale anesthesie: Je bent wakker en een medicijn wordt geïnjecteerd in een gebied van zenuwen om het deel van het lichaam dat een operatie ondergaat te verdoven (bijvoorbeeld een ruggenprik tijdens bevalling en bevalling).
Narcose: Je slaapt en er wordt een medicijn gegeven om te voorkomen dat de pijn ergens in het lichaam wordt gevoeld (bijvoorbeeld een operatie om iemands galblaas of appendix te verwijderen).

De meeste grote chirurgische ingrepen vereisen algemene anesthesie. Bij algemene anesthesie wordt een medicijn, een verdoving genaamd, gebruikt om bewusteloosheid te induceren en ervoor te zorgen dat u geen pijn voelt. Het kan worden toegediend via de ader (intraveneus) of via een beademingsmasker of -buis.
Een voorbeeld van een anestheticum dat vaak wordt gebruikt om anesthesie te induceren, is propofol.
Soms wordt een beademingsbuis door een anesthesist in de luchtpijp van een persoon geplaatst om ervoor te zorgen dat een persoon tijdens de operatie goed ademt. Bovendien, een medicijn genaamd een verlamde kan samen met een verdovingsmiddel worden gebruikt om de spieren van iemands lichaam tijdens de operatie diep te ontspannen.
Waarom intubatie vereist is voor de meeste operaties barbituraten en benzodiazepines, algemeen bekend als "downers" of sedativa, zijn twee gerelateerde klassen van voorgeschreven medicijnen die worden gebruikt om het centrale zenuwstelsel te onderdrukken. Ze worden soms gebruikt met anesthesie om een patiënt te kalmeren vlak voor de operatie of tijdens het herstel.
Drie voorbeelden van benzodiazepinen die soms worden gebruikt voor sedatie zijn:

Ativan (lorazepam)
Valium (diazepam)
Versed (midazolam)

Typen anesthesie gebruikt tijdens chirurgie

Medicijnen na operatie Post-operatief

Nadat een persoon in een operatiekamer is geopereerd, gaat hij naar een verkoeverkamer waar verpleegkundigen vitale functies (bijvoorbeeld hartslag, ademhalingssnelheid en bloeddruk) nauwlettend in de gaten houden en zorgen voor adequate pijnbeheersing wanneer de persoon volledig begint te ontwaken uit de anesthesie.
Als u overnacht, zal een persoon uiteindelijk verhuizen naar een ziekenhuiskamer voor meer rust, herstel en pijnbestrijding. Eenmaal in de ziekenhuiskamer zullen verpleegkundigen en artsen vitale functies blijven volgen, evenals de urineproductie en de snelheid van intraveneuze vloeistoffen.
Chirurgen kunnen ook specifieke instructies voor de plaats van de chirurgische incisie hebben, zoals hoe ze de juiste wondverzorging kunnen bieden en bloedonderzoeken kunnen doen om te controleren op tekenen van bloeding of infectie.
Naast deze instructies voor de nazorg, zullen medicijnen zoals pijnstillers worden gegeven om pijn op afstand te houden terwijl het lichaam heelt.

pijnstillers

Analgetica of pijnstillers worden gebruikt om de pijn na de operatie onder controle te houden. Ze zijn verkrijgbaar in een groot aantal verschillende vormen en kunnen op verschillende manieren worden toegediend, bijvoorbeeld via een IV, pilvorm, zuigtablet, zetpil, vloeistof en zelfs als een pleister, waar het medicijn door de huid wordt opgenomen..
De sterkte van individuele pijnstillers varieert sterk, net zoals de door een arts voorgeschreven dosering van patiënt tot patiënt kan verschillen. Om deze reden zal de voorgeschreven medicatie sterk afhangen van de aandoening waarvoor het is voorgeschreven.
Veel post-operatieve analgetica bevatten opioïden, hetzij puur of in combinatie met paracetamol of NSAID's.
Algemeen voorgeschreven pijnverlagende medicijnen die in het ziekenhuis worden gegeven na een operatie via de ader van een persoon, zijn Duramorph (morfine) en Dilaudid (hydromorphone), opiaten.
Bij ontslag uit de operatie worden opioïde pijnstillers gegeven in de vorm van Lortab of Vicodin (acetaminophen / hydrocodon) en Percocet (acetaminophen / oxycodon).
Andere post-operatieve pijnstillende medicijnen die uw arts kan aanbevelen zijn onder andere:

Ultram (tramadol)
NSAID's (bijvoorbeeld ibuprofen)
Tylenol (paracetamol)

anticoagulantia

Een ander zeer belangrijk medicijn dat vaak na een operatie wordt gegeven, is een anticoagulans, een medicijn dat de stolling van het bloed vertraagt. Dit is van cruciaal belang aangezien een van de risico's van een operatie bloedstolsels is, met name diepe veneuze trombose, die vaak voorkomt in de benen..
Om te voorkomen dat bloedstolsels zich vormen en complicaties veroorzaken zoals een beroerte of een longembolie (een stolsel in de longen), worden anticoagulantia toegediend via een IV-, een injectie- of een pilvorm.
Voorbeelden van anticoagulantia zijn onder andere:

argatroban
Coumadin (Warfarin)
heparine
Lovenox (Enoxaparin)

Symptoom-verlagende medicatie

Tot slot kan uw arts andere symptoombestrijdende medicijnen voorschrijven om eventuele ongemakken die u mogelijk heeft opgelopen bij het ondergaan van de operatie of met de pijnstillers die u gebruikt, te verlichten (misselijkheid en obstipatie komen vaak voor bij opioïden). Voorbeelden kunnen zijn:

Zure reductiemiddelen zoals de H-2 Blocker Pepcid (famotidine)
Ontlasting verzachtende en stimulerende laxeermiddelen zoals Peri-Colace (docusate sodium / sennosides)
Anti-misselijkheid medicijnen zoals Zofran (ondansetron)

Een woord van heel goed

Als het gaat om chirurgie, is het een onmiskenbaar feit dat medicijnen de procedures draaglijker maken, het herstel sneller en de pijn minder intens. Dat betekent niet dat medicatie voor alles kan zorgen omdat drugs alleen zoveel kunnen doen om het herstel te verbeteren.
Een patiënt met een bereidheid om op te staan en te bewegen na een operatie, heeft een betere kans om longontsteking te vermijden dan de patiënt die niet uit bed komt. De patiënt die actief deelneemt aan revalidatie zal vaak sterker zijn en een betere terugkeer naar normale activiteiten hebben dan degene die moet worden overgehaald en omgekocht om hun oefeningen te doen..