Verschillende soorten vaginoplastiek
Voor een vrouw die een vaginoplastiek nodig heeft, kunnen er verschillende soorten worden aangeboden. Het type vaginoplastiek dat het meest geschikt is, hangt van een aantal factoren af. In het bijzonder kan het type vaginoplastie worden beperkt door de leeftijd van de vrouw en de indicatie voor de vaginoplastie. De voor een volwassen transgender geschikte operatie zou niet dezelfde zijn als die voor een jong cisgendermeisje. De belangrijkste soorten vaginoplasty zijn intestinale, peritoneale, McIndoe, buccale mucosa en penis-inversie.
Intestinale of Sigmoid Vaginoplastiek
Intestinale vaginoplastiek maakt gebruik van een gedeelte van de sigmoïd colon om de neovagina te creëren. Dit wordt meestal gedaan als een laproscopische operatie. Laproscopische chirurgie wordt ook vaak aangeduid als minimaal invasieve of kijkoperaties, omdat er slechts een kleine incisie door de huid is. Voor deze operatie wordt een klein stukje colon losgemaakt en vervolgens naar beneden gedraaid om de voering van de vagina te worden. Vervolgens wordt het omliggende colon aan elkaar gestikt om de functie te herstellen.Er is enige kritiek dat intestinale vaginoplastie kan leiden tot overtollig slijm in de vagina en slijm met een onaangename geur. Deze bijwerkingen zijn echter niet consequent gemeld.
Sommige mensen zien de slijmproductie door het darmweefsel als een voordeel. De gezonde vaginale voering is ook slijmproducerend en zelfsmerend. Het dikke darmsegment is ook rekbaar op een manier die meer lijkt op de reguliere vaginale voering dan andere weefselopties die worden gebruikt om de neovagina te lijnen.
Peritoneale vaginoplastiek
Peritoneale vaginoplastiek wordt ook wel de Luohu-operatie genoemd. Het gebruikt de voering van de buikholte, het peritoneum, om de vagina te creëren. Net als vaginale vaginoplastiek is peritoneale vaginoplastie meestal een laproscopische procedure.Vrouwen die deze procedure hebben, hoeven niet noodzakelijk dilatatie te gebruiken om hun vaginale opening te behouden. Dat is vooral waar als ze regelmatig geslachtsgemeenschap hebben.
Er is een risico op rectovaginale fistels bij deze procedure en bij andere typen vaginoplastiek. Een rectovaginale fistel is wanneer het rectum en de vagina een gat ertussen hebben. Fistels zijn meestal te behandelen met een operatie.
McIndoe Vaginoplasty
De McIndoe-techniek, de McIndoe-procedure of de McIndoe-vaginoplastie verschillen nogal van de procedures voor peritoneale en intestinale vaginoplastiek. In tegenstelling tot peritoneale en intestinale vaginoplastieën vereist de McIndoe-techniek geen abdominale chirurgie om de voering te creëren.In plaats daarvan bekleedt McIndoe vaginoplastie de vagina met een huidtransplantatie. Dat huidtransplantaat wordt geplaatst op een vaginale mal en vervolgens geplaatst in de ruimte die is geopend om de vagina te worden. Bij peritoneale en intestinale vaginoplastiek wordt geen dergelijke mal gebruikt. De mal wordt consequent gebruikt gedurende de eerste paar maanden na de operatie (het verwijderen voor regelmatige reiniging) om genezing van de vagina te bevorderen in een open holte die geschikt is voor geslachtsgemeenschap.
In tegenstelling tot het peritoneum en de darm is de huid geen mucosaal weefsel. Daarom smeert het niet zelf. Dit verhoogt ook het risico dat de vaginale opening zal sluiten. Daarom zullen vrouwen die een McIndoe-procedure hebben en geen regelmatige geslachtsgemeenschap hebben, zich moeten committeren om hun vagina's voor de rest van hun leven uit te breiden..
Buccale slijmvlies Vaginoplastie
Buccale mucosa is het weefsel dat de mond bekleed. Het is vrij gelijkaardig aan de voering van de vagina. Beide weefsels zijn haarloos en creëren slijm. Daarom is het in sommige opzichten een ideale voering voor een neovagina gemaakt tijdens vaginoplastiek.Buccale vaginoplastieën zijn echter om verschillende redenen niet zo gewoon als andere vaginoplastiekprocedures. Er is slechts een relatief klein weefselgebied beschikbaar. Mensen kunnen bezorgd zijn over bijwerkingen in de mond en de wang. Bovendien is de binnenkant van de mond geen gebied waar gynecologen gewoon aan werken. Daarom moeten ze wellicht samenwerken met gezichtchirurgen om het juiste weefsel te oogsten.
Penile Inversion Vaginoplasty
Vagina-inversie vaginoplasty wordt alleen gebruikt bij transgender vrouwen. In deze procedure wordt de huid van de buitenkant van de penis verwijderd en omgekeerd om de voering van de vagina te creëren. Het hoofd van de penis is ook opnieuw gevormd om een clitoris te creëren. Ten slotte wordt de scrotale huid gebruikt om de grote schaamlippen en minora te maken.De nadelen van deze procedure zijn vergelijkbaar met die wanneer de huid wordt gebruikt voor een McIndoe-vaginoplastie. Het haar moet volledig worden verwijderd om zeker te zijn dat er geen haar groeit aan de binnenkant van de vagina. De vagina heeft een levensduur van uitzetting nodig voor onderhoud. Het is ook niet zelfsmerend.
Hoewel alleen transgendervrouwen vaginoplastiek voor de inversie van de penis kunnen krijgen, is dat niet het enige type vaginoplastie dat ze kunnen krijgen. Transgendervrouwen kunnen ook een intestinale vaginoplastie aangeboden krijgen als primaire operatie of als ze een chirurgische revisie nodig hebben. Ten minste één transgendervrouw heeft ook een peritoneale vaginoplastie gehad, maar deze populatie is niet overal verkrijgbaar.
Dilatatie na Vaginoplasty
Afhankelijk van de gebruikte techniek, kunnen vrouwen hun neovagina al dan niet voor de rest van hun leven uitzetten. Dilatatie omvat het inbrengen van een siliconen dilator - een staaf met een gebogen uiteinde - in de vagina en deze gedurende een korte periode op zijn plaats laten (meestal rond de 10-15 minuten).Dilatatie kan worden gebruikt om de diepte en breedte van de vagina te vergroten door zachtjes uit te rekken. Dit kan vrouwen helpen die moeite hebben met geslachtsgemeenschap na vaginoplastiek. Dilatatie is ook noodzakelijk om de vaginale opening te behouden wanneer de huid wordt gebruikt om de neovagina te bekleden, zoals bij penisinversie of McIndoe vaginoplastie. De benodigde frequentie van dilatatie hangt af van het type procedure en hoe lang het is geweest sinds de operatie was voltooid.
