Co-voorkomende stoornissen Geestelijke gezondheidsproblemen & verslaving

De cijfers liegen niet. Geestesziekte en verslaving overlappen elkaar vaak. In feite hebben bijna 9 miljoen mensen een co-voorkomende stoornis volgens de Drugsmisbruik en de Mental Health Services Administration. Toch krijgt slechts 7 procent van deze personen behandeling voor beide aandoeningen. En bijna 60 procent krijgt helemaal geen behandeling.

Begrip van co-morbiditeit

Comorbiditeit verwijst naar het feit dat twee aandoeningen, zoals geestesziekte en middelenmisbruik, vaak naast elkaar bestaan. Wat dit betekent is dat er bij veel mensen met verslavingen ook een onderliggende geestelijke gezondheidskwestie is. Hoewel beide condities de ander eigenlijk niet veroorzaakt, bestaan ​​ze vaak samen. Bovendien kan een aandoening de symptomen van de ander verergeren.

Om beter te begrijpen hoe comorbiditeit mogelijk is, helpt het om te herkennen dat beide chronische hersenziekten zijn. Met andere woorden, wanneer iemand worstelt met een verslaving, zijn hun hersenen permanent opnieuw bedraad door de stof die ze hebben misbruikt. Dit op zijn beurt zorgt ervoor dat de hersenen anders functioneren dan voorheen. Net als bij diabetes of hartaandoeningen moet een persoon met een verslaving zijn toestand voor de rest van zijn leven beheersen. Het is niet zo eenvoudig als het stoppen met het drugsgebruik of de alcoholconditie. Dit is vaak niet mogelijk.

Evenzo komen de veranderingen die plaatsvinden in de hersenen als gevolg van drugsmisbruik voor in dezelfde hersengebieden die worden beïnvloed door depressie, angst, schizofrenie en bipolaire stoornis. Het zou daarom niet moeten verbazen dat er een hoge mate van comorbiditeit is tussen verslaving en andere psychische aandoeningen. Hoewel wetenschappers nog geen directe link moeten leggen, verhogen sommige psychische problemen de risicofactoren voor middelenmisbruik. Wat dit betekent is dat sommige mensen met psychische aandoeningen zich tot alcohol of drugs zullen wenden om de pijn van hun geestelijke gezondheidsproblemen het hoofd te bieden.

Waarom verslaving en geestesziekten samen voorkomen

Hoewel er een hoge mate van co-morbiditeit is tussen verslaving en geestesziekten, betekent dit niet dat de een de ander heeft veroorzaakt, zelfs als één voorwaarde het eerst voorkomt. In plaats daarvan zijn er nog steeds een aantal factoren die moeten worden overwogen, volgens het National Institute on Drug Abuse. Bijvoorbeeld:

• Door drugsmisbruik kunnen mensen een of meerdere symptomen van een andere psychische aandoening ervaren. Er is bijvoorbeeld een verhoogd risico op psychose bij sommige marihuanagebruikers.
• Psychische stoornissen kunnen leiden tot drugs- of alcoholmisbruik omdat sommige mensen de stoffen gebruiken voor zelfmedicatie. Bijvoorbeeld, tabaksproducten verminderen soms de symptomen van schizofrenie en kunnen de cognitie verbeteren.

Er zijn ook aanwijzingen dat verslavingen en psychische aandoeningen worden veroorzaakt door onderliggende hersenkortingen, genetische invloeden en / of blootstelling aan trauma's in het begin van hun leven. Zo schat men dat 40 tot 60 procent van iemands kwetsbaarheid voor verslaving kan worden toegeschreven aan genetica. Er zijn ook verschillende regio's van het menselijk genoom die in verband worden gebracht met een verhoogd risico voor zowel drugsmisbruik als geestesziekten.

Een andere gemeenschappelijke factor tussen geestelijke gezondheidsproblemen en verslaving is de leeftijd waarop de symptomen verschijnen. Tijdens de tienerjaren zijn mensen nog steeds aan het ontwikkelen, volwassen worden en groeien. Dientengevolge treden significante veranderingen in de hersenen op tijdens de adolescentie. Tieners zijn bijvoorbeeld meer geneigd risico's te nemen en impulsief te handelen. Dit gedrag, hoewel gebruikelijk bij tieners, kan het risico op verslaving en andere psychische stoornissen beïnvloeden.

Ten slotte lopen mensen die fysiek of emotioneel getraumatiseerd zijn een veel hoger risico op drugsgebruik en mogelijk zelfs verslaving. Deze connectie is vooral zorgwekkend voor veteranen die terugkeren naar het land. In feite heeft een op de vijf militaire militairen en vrouwen die terugkomen uit Irak en Afghanistan, symptomen van posttraumatische stressstoornis (PTSS) of ernstige depressie gemeld. Wat meer is, sommige studies suggereren dat de helft van alle veteranen met de diagnose PTSS ook een co-voorkomend probleem met verslavende middelen hebben.

Waarom het moeilijk is om beide condities te diagnosticeren

Co-voorkomende stoornissen zijn soms moeilijk te diagnosticeren. Eén reden is dat de symptomen vaak complex zijn en in ernst kunnen variëren. Als gevolg hiervan is het niet ongebruikelijk dat mensen de behandeling voor één aandoening ontvangen, terwijl de andere stoornis onbehandeld blijft. Soms gebeurt dit omdat de symptomen zo veel op elkaar lijken of elkaar overlappen. Met andere woorden, zowel psychische gezondheidsproblemen als verslaving kunnen vergelijkbare biologische, psychologische en sociale componenten hebben.

Een andere reden voor het niet diagnosticeren van beide aandoeningen kan een ontoereikende training of screening zijn. In elk geval kunnen de gevolgen van niet-gediagnosticeerde, onbehandelde of onderbehandelde co-voorkomende aandoeningen leiden tot een hogere kans op thuisloosheid, gevangenisstraf, medische aandoeningen en zelfs zelfmoord.

Bovendien lopen mensen met psychische problemen die ook drugs of alcohol misbruiken een verhoogd risico op impulsieve of gewelddadige acties. Ze zijn ook meer geneigd om een ​​verslaving te ontwikkelen en eindigen in juridische problemen. En het bereiken van blijvende soberheid wordt steeds moeilijker voor hen.

Behandeling wanneer comorbiditeit bestaat

Onderzoek suggereert dat tegelijkertijd voorkomende aandoeningen moeten worden behandeld. Voor het beste resultaat helpt het zelfs als mensen met zowel een verslavings- als een geestelijkegezondheidsprobleem een ​​geïntegreerde behandeling krijgen. Met een geïntegreerde behandeling kunnen artsen en counselors beide stoornissen tegelijkertijd aanpakken en behandelen. Dit verlaagt op zijn beurt vaak de behandelingskosten en zorgt voor betere resultaten voor patiënten.

Bovendien kunnen vroege detectie en behandeling van beide aandoeningen het herstel en de levenskwaliteit van de persoon aanzienlijk verbeteren. Het is echter belangrijk op te merken dat mensen die zowel een verslaving als een andere psychische aandoening hebben vaak symptomen hebben die persistenter, ernstiger en resistenter zijn tegen behandeling in vergelijking met patiënten die beide aandoeningen alleen hebben. Om deze reden kan het handhaven van nuchterheid voor hen erg moeilijk zijn.

Een woord van heel goed

Een juiste diagnose stellen van zowel een verslaving als een psychisch probleem is van vitaal belang voor het succes van een patiënt. Wanneer dit gebeurt, neemt zijn kans op herstel toe. Maar er moet meer bewustzijn van comorbiditeit zijn om dit te laten gebeuren. Te vaak wordt een van de voorwaarden niet gediagnosticeerd en niet behandeld. Als de behandeling van al bestaande aandoeningen echter verbetert, zal dit het sociale stigma verminderen dat mensen zo terughoudend maakt om de behandeling na te streven die ze nodig hebben.