Ken je de geschiedenis van zuur of LSD?
Wat is zuur precies? Zuur, of lyserginezuur diethylamide (LSD), is een illegale recreatieve drug afgeleid van een parasitaire schimmel die groeit op rogge, bekend als moederkoren. Zuur is het meest bekende hallucinogene medicijn, en vanwege de verlengde effecten van het medicijn, is de ervaring van het nemen of "laten vallen" van zuur bekend als een "trip" of "acid trip".
De geschiedenis van LSD
De psychoactieve eigenschappen van zuur zijn bijna per ongeluk ontdekt door dr. Albert Hofmann, een chemicus in het onderzoek die werkzaam was bij Sandoz Company in 1943. Dr. Hofmann synthetiseerde LSD-25 en sommige kristallen van de substantie hadden contact gemaakt met zijn vingertoppen en werden opgenomen door zijn huid. Midden in de middag begon Hofmann op zijn werk duizelig en rusteloos te worden. Hij ging naar huis en ervoer "een niet onplezierige bedwelmde toestand, gekenmerkt door een extreem gestimuleerde verbeelding."
Hofmann besloot om op zichzelf te experimenteren en nam een kleine hoeveelheid van het medicijn in. Na 40 minuten begon hij zich duizelig, angstig, opmerkende visuele verstoringen, de symptomen van verlamming en de wens om te lachen te voelen. Een uur later ging hij met de fiets naar huis, wat moeilijk was, gezien de effecten van LSD. Hij vroeg om melk van een buurman, die 'een kwaadwillige, verraderlijke heks met een gekleurd masker' leek te zijn. Hij ervoer ook onplezierige gevoelens over zichzelf.
Omdat hij geloofde dat lyserginezuur mogelijk in de neurologie en de psychiatrie kon worden gebruikt, ging hij verder met dierproeven en verder onderzoek door mensen. Het bleek dat zowel bij mensen als bij dieren er een vermogen leek te zijn om het ego te breken, en het bleek potentieel te zijn voor mensen 'die vastzitten in een egocentrische probleemcyclus [die] daardoor kan worden geholpen zichzelf te bevrijden. van hun fixatie en isolatie. " LSD bracht ook lang vergeten herinneringen en trauma's uit in het bewustzijn, die vervolgens therapeutisch konden worden bewerkt.
LSD gebruiken en misbruiken
LSD werd in Europese psychotherapieklinieken gebruikt in een benadering die psycholytische therapie wordt genoemd - wat betekent "het oplossen van spanningen of conflicten in de menselijke psyche - waarin patiënten zichzelf uitdrukten door middel van tekenen en schilderen terwijl ze onder invloed waren van gematigd sterke doses LSD, in een reeks Een andere aanpak, bekend als psychedelische therapie - wat betekent 'mind-manifesting' of 'mind-expanding' - betrof patiënten die een enkele hoge dosis LSD namen, na een periode van intensieve psychologische voorbereiding, om te proberen de patiënt te herstructureren en te genezen persoonlijkheidsproblemen LSD werd ook verkend als een model voor psychose en het als een behandeling voor ernstige pijn geassocieerd met kanker.
LSD begon recreatief te worden gebruikt en was enorm populair in de jaren zestig toen het nog legaal was. Het werd gepromoot door Drs. Timothy Leary en Richard Alpert aan de universiteit van Harvard. Veel goedwillende mensen moedigden het gebruik van LSD aan, in de overtuiging dat het liefde en vrede verspreidde en achterhaalde en onderdrukkende sociale hiërarchieën verbrak. Maar dit bleek niet het geval te zijn en tegen het einde van de jaren zestig werd de gevaarlijke kant van LSD onthuld. Meldingen van ongevallen, psychische inzinkingen, criminele handelingen, moorden en zelfmoord werden gemeld, evenals psychotische reacties op het medicijn, resulterend in sociale hysterie over LSD. Sandoz erkende de gevaren van het middel en stopte de productie en distributie van LSD in 1965, en psychotherapeuten staakten het gebruik ervan in therapie..
Hoewel LSD in populariteit is afgenomen en afgenomen, is het nog steeds een nietje in de illegale drugsscene. Het herwon populariteit tijdens de Acid House-beweging van de jaren tachtig, maar dit werd sterk vervangen door de opkomst van de eerste extase en vervolgens crystal meth..
