Hulp en ondersteuning voor post-acuut ontwenningssyndroom (PAWS)
Post-acuut ontwenningssyndroom, of PAWS, is de voorwaarde om door te gaan met ontwenningsverschijnselen van ontwenningsverschijnselen, weken, maanden of jaren, hoewel u een programma voor de behandeling van drugsverslaving hebt voltooid en niet langer 'gebruikt'.
Andere namen voor post-acuut ontwenningssyndroom zijn post-ontwenningssyndroom, verlengd ontwenningssyndroom en langdurig onthoudingssyndroom.
Welke drugsverslavingen kunnen leiden tot deze aandoening?
Post-acuut ontwenningssyndroom begint meestal nadat iemand zich heeft teruggetrokken uit alcohol, een benzodiazepine-kalmeringsmiddel of een narcotische drug (opioïde), zoals heroïne. Ongeveer 90 procent van de mensen die verslaafd waren aan opioïden ervoeren een graad van postacute onthoudingssyndroom, wat voorkomt bij ongeveer 75% van de herstelde alcoholisten. Het kan echter ook optreden na het stoppen met andere verslavende middelen.
Mensen die herstellende zijn van het misbruiken van benzodiazepines lijken het meest acuut ontwenningsverschijnsel te ervaren en dit voor de langste perioden, vaak jarenlang.
Oorzaken
De exacte oorzaak of oorzaken zijn nog niet bekend, maar ze worden nog steeds onderzocht. Veel wetenschappers geloven momenteel dat de fysieke veranderingen in de hersenen, met name de veranderingen die verband houden met het verhogen van iemands tolerantie voor het medicijn, nog steeds ontwenningsverschijnselen veroorzaken, zelfs nadat zijn of haar herstel is voltooid.
Wetenschappers onderzoeken ook het vermogen van de hersenen van een druggebruiker om met stress om te gaan, wat kan afnemen tijdens langdurig drugsmisbruik en tijdens ontwenning. Dit kan de kansen van de herstelde gebruiker om terugkerende ontwenningsverschijnselen te ervaren, vergroten.
symptomen
Over het algemeen zijn de symptomen van post-acuut ontwenningssyndroom vergelijkbaar met de symptomen van angst- en stemmingsstoornissen. Ze kunnen variëren van mild tot ernstig bij één persoon; ze kunnen ook een hele tijd weggaan en dan weer verschijnen.
Enkele van de meest voorkomende symptomen van post-acuut ontwenningssyndroom zijn onder meer:
- Problemen met denkende (cognitieve) taken, zoals het oplossen van problemen, leren of het herinneren van herinneringen
- Prikkelbaarheid
- Angst of paniek
- Depressie
Minder vaak kan een persoon ervaren:
- Obsessief-compulsief gedrag
- Problemen met sociale relaties
- Hunkeren naar het verslavende medicijn dat ze gebruikten
- Pessimisme of gebrek aan interesse (apathie)
- Slaapstoornissen
- Verhoogde gevoeligheid voor stress
Stress kan een van deze symptomen van een post-acuut ontwenningssyndroom verergeren, maar dit kan ook zonder duidelijke oorzaak gebeuren.
Behandeling
Een medicijn dat vaak wordt gebruikt om alcohol te helpen herstellen, acamprosaat, kan soms effectief zijn bij het beheersen van symptomen van post-acuut ontwenningssyndroom. De behandeling moet mogelijk worden verlengd, afhankelijk van hoe lang de symptomen duren, en kan ook andere medicijnen en counseling omvatten met behulp van gedragstherapeutische methoden..
Tips voor coping
Als je worstelt met het post-acute ontwenningssyndroom, kan het volgende helpen:
- Sommige van de methoden die je hebt gebruikt om acute ontwenning te doorstaan, kunnen ook in deze situatie helpen. Probeer ze eens.
- Praat eerlijk over uw symptomen en gevoelens met een begripvolle (niet-gebruikende) vriend of therapeut.
- Meer informatie over uw verslaving. Als u meer weet over wat er is gebeurd, kunt u meer inzicht krijgen in uw huidige probleem.
- Verkennen spiritualiteit. De meeste mensen hebben een spirituele kant waar ze wel of niet veel over weten. Je zult misschien merken dat je spiritualiteit in deze moeilijke tijd zinvolle troost biedt.
- Werk aan matiging en evenwicht op elk gebied van uw leven.
De uitdaging aan
Mensen die door de pijnlijke en moeilijke ervaringen van drugsverslaving, ontgifting en ontwenningsbehandeling gaan, hebben waarschijnlijk het gevoel gerechtvaardigd te denken dat ze genoeg hebben doorstaan om hun hersteldoel te bereiken. Toch kan het post-acute ontwenningssyndroom voor de hand liggen. Ja, het is een uitdaging om te gaan met een herhaling van symptomen, maar ze kunnen worden beheerd met de combinatie van effectieve medicatie en ondersteunende therapie.
