Risico's verbonden aan het voorschrijven van Opioïden

Er is een breed scala aan medicijnen beschikbaar om pijn te bestrijden van mildere, niet-verslavende middelen zoals Tylenol (paracetamol) of NSAID's tegen mogelijk verslavende middelen zoals opioïden. Veelvoorkomende voorbeelden van recept-opioïden zijn Oxycontin (oxycodon), Vicodin (hydrocodon), morfine en methadon.

Medicijnen voor mildere pijn zijn meestal zonder voorschrift beschikbaar voor iedereen die ze wil kopen en kunnen vaak lichte pijn als hoofdpijn of spierpijn onder controle houden..

Maar sterkere medicijnen, medicijnen die hoge niveaus van pijn beheersen, waaronder chronische pijn, kunnen ook afhankelijkheid of verslaving veroorzaken. Deze medicijnen worden gecontroleerd door de overheid, die ons vertelt of ze beschikbaar zijn voor aankoop, of we in aanmerking komen om ze te kopen, hoe we ze kunnen kopen en wat de gevolgen zijn als we ze buiten de wet verkrijgen of gebruiken.

Wat is de wet op gereguleerde stoffen??

In 1970 heeft het Congres van de Verenigde Staten de Controlled Substances Act aangenomen. Deze handeling beschrijft welke medicijnen en stoffen worden gecontroleerd en plaatst die gereguleerde stoffen in categorieën, roosters genoemd, op basis van hun neiging om te worden misbruikt. Het Department of Drug Enforcement is belast met de handhaving van de wetten en onderscheidt ook welke geneesmiddelen een medische toepassing hebben en welke niet.

Individuele staten stellen verdere wetten en straffen op (regels die voortdurend evolueren) en hebben de afgelopen jaren enkele federale wetten overtreden. Cannabis, beter bekend als marihuana, wordt bijvoorbeeld nog steeds beschouwd als een illegale drug door federale wetgeving maar is legaal bezeten in verschillende staten in de Verenigde Staten.

Hier is een lijst van de vijf schema's die zijn opgenomen in de Controlled Substances Act, samen met enkele van de medicijnen die in elk schema zijn opgenomen:

Schema I: Dit zijn medicijnen die het gemakkelijkst te misbruiken zijn, maar geen bekende, onderzochte, medische toepassing hebben. Ze omvatten heroïne, LSD, marihuana en extase. Volgens de federale wetgeving mogen deze medicijnen om welke reden dan ook niet worden voorgeschreven. Hoewel de federale wetten het gebruik ervan onwettig kunnen maken, hebben enkele van de staten de afgelopen jaren wetten over marihuana (cannabis) herzien en opgeheven, voornamelijk voor medicinaal gebruik maar ook voor recreatief gebruik. Veel mensen geloven dat marihuana hun pijn verlicht.
Schema II: Deze medicijnen hebben ook veel kans op misbruik en worden vaak gebruikt voor pijnbeheersing. Het gebruik ervan kan leiden tot afhankelijkheid, zowel fysiek als psychologisch. Ze omvatten morfine, opium en opioïden, methadon, oxycodon en fentanyl.
Schema III: Minder geneigd om tot afhankelijkheid te leiden dan stoffen uit lijst II zijn deze geneesmiddelen die kunnen leiden tot een hoge psychologische afhankelijkheid, maar tot een lager niveau van feitelijke fysieke afhankelijkheid. Opgenomen in schema III zijn veel van de combinatie pijnbestrijdingsgeneesmiddelen zoals die welke hydrocodon of codeïne combineren (Vicodin, Tylenol met Codeïne).

Schema IV: Programma IV-medicijnen hebben een laag potentieel voor misbruik in vergelijking met schema III en kunnen Xanax, Valium en Restoril omvatten.
Schema V: Deze medicijnen kunnen beperkte hoeveelheden narcotica bevatten en worden beschouwd als een zeer laag risico op misbruik. Veel geneesmiddelen tegen hoest en antidiarrhelen worden vermeld in bijlage V, zoals Robitussin en Phenergan met Codeine..

Aarzeling van artsen om gereguleerde pijnmedicijnen voor te schrijven

Het Institute of Medicine meldt dat 100 miljoen Amerikanen lijden aan chronische, mogelijk slopende pijn. Ze schatten ook dat de verloren productiviteit van werknemers met chronische pijn 61 miljard dollar per jaar bedraagt. Het is duidelijk dat pijn en de controle ervan een enorme impact hebben op individuen en ook op de economie.

Artsen kunnen herkennen dat hun patiënten pijn hebben, maar vanwege de manier waarop de wetten zijn geschreven, zijn ze aarzelend, mogelijk zelfs angstig, van het voorschrijven van bepaalde medicijnen (meestal opioïden). Handhaving van de wet kan betekenen dat de arts wordt gearresteerd, een boete krijgt opgelegd, zijn of haar vergunning of alle drie kan verliezen.

Bovendien, en meer in het algemeen, zijn veel artsen bezorgd over de mogelijkheid van opioïdengebruiksstoornis, fysieke afhankelijkheid (waarbij een persoon onttrekkingsverschijnselen ontwikkelt wanneer het medicijn wordt gestopt) of zelfs een opioïdoverdosis en sterfte door voorgeschreven opioïden. Dit is een legitieme zorg, gezien het feit dat bijna 2 miljoen mensen in de Verenigde Staten in 2014 misbruikten of afhankelijk waren van recept-opioïden, volgens de Centers for Disease Control and Prevention.

Er zijn ook mensen, algemeen bekend als drug-zoekers, die opdagen in dokterspraktijken en ziekenhuizen die doen alsof ze een medische behoefte hebben aan recept-opioïden. Het wordt aan de medische professionals overgelaten om te bepalen welke patiënten echt een medische noodzaak hebben versus degenen die dat niet doen. Dit kan lastig zijn, en sommige artsen zijn meer ervaren dan anderen bij het bepalen wie drugs zoekt.

Hoe Pijn Drugswetten uw arts beïnvloeden

Als uw arts betrapt wordt op het voorschrijven van gereguleerde stoffen aan patiënten die geen chronische patiënt zijn, en die schendingen flagrant worden, riskeert hij of zij arrestaties te ondernemen, boetes op te leggen en mogelijk zijn of haar vergunning te verliezen. De straffen verschillen per staatswet, maar er gaat geen week voorbij dat er geen medische professional is gearresteerd ergens in de Verenigde Staten wegens slechte voorschrijfpraktijken, voor de dood van een patiënt die een overdosis heeft gegeven of voor regelrechte receptfraude.

Als uw arts betrapt wordt op het voorschrijven van te veel gereguleerde substantie, plaatst hij hem of haar in dezelfde positie. Als u een overdosis heeft, kan hij of zij in rekening worden gebracht bij uw overlijden.

Als u pijnstillers nodig hebt omdat uw recept is opgebruikt, of omdat u uw eerdere recept te snel hebt gebruikt, staat uw arts voor de keuze: voorschrijven dat u tijdelijk uw pijn verlicht, of zijn baan behoudt. Is het een wonder dat recepten voor pijnstillers moeilijker te verkrijgen zijn? Of dat uw arts terughoudend is om ze voor u voor te schrijven.

Pijn Drugswetten om de veiligheid van patiënten te bevorderen

Dientengevolge bestaan er een aantal wettelijke vereisten en controles in de vorm van papierwerk, contracten en administratie, om de patiënten die pijnstillers nodig hebben te helpen deze te krijgen en om te voorkomen dat degenen die ze niet nodig hebben deze krijgen.

In 2016 hebben de Centers for Disease Control and Prevention bijvoorbeeld aanbevelingen gedaan voor artsen in de eerstelijnsgezondheidszorg voor het voorschrijven van opioïden aan volwassenen met chronische pijn - mensen met pijn langer dan drie maanden die niet te wijten zijn aan kanker of zorg aan het levenseinde. Het doel van deze richtlijn is om de veiligheid van de patiënt en het medicatievoordeel te optimaliseren, terwijl het risico op misbruik van opioïden of overdosis wordt geminimaliseerd.

Het komt neer op

Hoewel opioïden die op recept worden voorgeschreven uw pijn op korte termijn kunnen verlichten, dragen ze wel een aantal potentiële risico's, zoals verdraagzaamheid of fysieke afhankelijkheid. Als uw arts opioïden voorschrijft, is het belangrijk dat u deze risico's beoordeelt, tijdig follow-ups neemt, behandelingsdoelen vaststelt en niet-opioïde pijnverlichtingstechnieken waar mogelijk in overweging neemt.