Wanneer een kleinkind met een drugsmisbruiker leeft

Wanneer een ouder van een kleinkind drugs of alcohol misbruikt, worden grootouders in een vreselijke positie geplaatst. Natuurlijk is het eerste instinct van een grootouder om dingen te proberen op te lossen, maar drugsmisbruik kan een onoverkomelijk probleem zijn. Vaak moeten grootouders genoegen nemen met al het mogelijke voor hun kleinkinderen, maar zelfs die handelwijze brengt risico's met zich mee.

Maakt drugsmisbruik kindermisbruik aan?

Grootouders die van hun kleinkinderen houden, denken dat ze niet-verslaafde ouders verdienen, en dat klopt. Alle kinderen verdienen ouders die er volledig voor hen zijn. Ouders zijn echter niet perfect en kunnen worstelen met verschillende problemen. Tenzij een kind gewond raakt of verwaarloosd wordt, is het waarschijnlijk dat het drugs- of alcoholmisbruik van een ouder niet kwalificeert als kindermishandeling. Dit is vooral waarschijnlijk als er een andere ouder in de familie is die ervoor zorgt dat kinderen de juiste zorg krijgen of als het drugsgebruik van een ouder niet plaatsvindt wanneer hij of zij de leiding heeft over de kinderen..

Basisstappen voor grootouders

Sommige stappen die grootouders kunnen nemen zijn voor de hand liggende. Ze kunnen ervoor zorgen dat de kleinkinderen weten dat ze mensen in hun leven hebben die van ze houden en zullen zien dat ze worden opgevangen. Ze kunnen hun relatie met hun kleinkinderen voeden, zodat als ze ooit hun zorg moeten overnemen, de kinderen niet het gevoel zullen hebben dat ze worden overgedragen aan vreemden. Ze kunnen kansen creëren voor de kleinkinderen om bij familie te zijn, om tantes, ooms en neven te leren kennen. Die familieleden treden ook vaak op tijdens gezinscrises.

Wat je niet moet doen

Het wijzen op de fouten van een ouder is zelden productief. Zelfs kinderen die weten dat een ouder een probleem heeft met het alcoholmisbruik, willen het beste van hun ouders geloven. Het horen van een grootouder die een ouder verbaal aanvalt, veroorzaakt waarschijnlijk problemen in de relatie tussen grootouders en kleinkinderen. Daarnaast kunnen ouders snel grootouders afsnijden die worden gezien als tegen hen in te werken. Het belangrijkste dat grootouders moeten doen, is het contact met de kleinkinderen bewaren.

Soms worstelen grootouders met stil blijven, het gevoel dat ze moeten opstaan als ouders zich bezighouden met het onverstandige en destructieve gedrag. Anders doen voelt zich onecht en verkeerd. Over iemand's drugs- of alcoholgebruik spreken, verandert echter zelden iets. Was het maar zo eenvoudig! En stil blijven betekent niet dat ze hun gedrag onderschrijven.

Als kleinkinderen het onderwerp naar voren brengen, kunnen grootouders echter van de opening profiteren om de gevaren van drugsmisbruik te bespreken op een manier die geschikt is voor de leeftijd. Het is echter nog steeds het beste om de schuld niet te schuiven.

Effecten van middelenmisbruik op het dagelijks leven

Drugsmisbruik door ouders kan een groot effect hebben op gezinnen. Vaak zijn er economische gevolgen, omdat de verslaafde ouder moeite kan hebben met een baan of het werk kan missen. Soms krijgen kinderen basiszorg maar geen hulp bij huiswerk, routines voor de gezondheid, verzorging of andere niet-essentiële maar belangrijke items.

In het geval van economische strijd worden grootouders in een situatie zonder winstoogmerk geplaatst. Als ze gemakkelijk economische hulp gebruiken, kunnen ze de gewoonte van een ouder mogelijk maken door het mogelijk te maken dat ze nog meer geld kunnen uitgeven aan alcohol of drugs. De gebruikelijke geldfouten die grootouders soms maken met volwassen kinderen, kunnen een grotere impact hebben wanneer drugsmisbruik in beeld is. Over het algemeen is het misschien het beste als grootouders de ouders alleen redden als ze dat niet doen, dit heeft directe en schadelijke gevolgen voor de kleinkinderen.

Grenzen zijn belangrijk

Zelfs wanneer ouders worstelen met misbruik, zien ze zichzelf meestal nog steeds als liefhebbende ouders en willen ze de ouderlijke rol vervullen. Het is dus belangrijk voor grootouders om grenzen niet te overschrijden. Een grootouder die bang is dat er geen geld voor schoolkleren is, kan bijvoorbeeld aanbieden om de kleinkinderen te laten winkelen en kan zelfs de ouder meenemen in de excursie. Dit is een veel betere oplossing dan alleen kleding kopen voor de kinderen zonder de ouders te vragen of hen toestemming te geven.

Emotionele impact

Kinderen van wie de ouders drugs of alcohol gebruiken, kunnen verschillende emotionele effecten hebben. Waaronder:

ambivalentie: Kinderen houden meestal van hun ouders, zelfs als ze een hekel hebben aan de manier waarop alcohol of drugs ervoor zorgen dat ze zich gedragen.
Verwarring: Kinderen van verslaafden weten nooit wat ze kunnen verwachten, omdat ze nooit weten wanneer een ouder onder invloed zal zijn.
Gebrek aan vertrouwen: Omdat alcoholisten en drugsverslaafden vaak beloven en nalaten te leveren, groeien kinderen soms op met het gevoel dat ze niemand kunnen vertrouwen.
Schuld: Drugsmisbruikers geven hun gedrag vaak de schuld van andere familieleden. Het is normaal dat kinderen zich afvragen of ze schuldig zijn, zelfs als ze geen naam hebben.
Schaamte: Omdat het natuurlijk is om zich met familieleden te identificeren, kunnen kinderen de schande van verslaving op zich nemen.
Zich zorgen maken: Zodra kinderen een bepaalde leeftijd hebben bereikt, realiseren ze zich dat drugsmisbruik gevolgen heeft, waaronder ongelukken en inleveringen met de wet. Ze maken zich misschien zorgen dat hun ouder in de gevangenis zit of sterft. Ze weten misschien ook dat misbruikers soms hun ouderlijke rechten verliezen en dat ze zich misschien zorgen maken over het verlies van hun familie.

Uiteraard laten statistieken ook zien dat kinderen van middelenmisbruikers deze problemen vaker zelf hebben. Toch belandt het merendeel van deze kinderen niet als middelenmisbruikers en kan de aanwezigheid van liefhebbende grootouders een positieve kracht zijn die tegen de herhaling van de cyclus werkt.

Psycho-sociale effecten

Drugsmisbruik in een gezin heeft ook invloed op het psychologisch en sociaal functioneren van een kind. Kinderen voelen zich schuldig of vinden dat ze moeten proberen dingen op te lossen. Wanneer kinderen op deze manier reageren, voelen ze vaak veel druk. Ze kunnen het gevoel hebben dat ze op elke manier perfect moeten zijn. Grootouders kunnen helpen door elke gelegenheid aan te grijpen om erop te wijzen dat de situatie niet hun schuld is en dat ze niet de macht hebben om het te repareren. Ze kunnen hun kleinkinderen aanmoedigen hun best te doen, maar laten ze weten dat het ook goed is om af en toe een foutje te maken.

Op andere momenten presteren kinderen slecht of presteren ze. Dit is een moeilijker syndroom voor grootouders om aan te pakken. Ze kunnen proberen om academische problemen te voorkomen. Er zijn veel manieren waarop grootouders hun kleinkinderen op school kunnen ondersteunen. Een echt verontrust kind heeft echter behoefte aan counseling of therapie. Grootouders kunnen ouders soms zover krijgen dat ze instemmen met dergelijke maatregelen als ze nalaten het gedrag van het kind te koppelen aan het alcoholmisbruik van een ouder.

Kinderen van wie de ouders alcohol of drugs gebruiken zijn vaak terughoudend om vrienden mee naar huis te nemen. Deze terughoudendheid kan hun sociale ontwikkeling beïnvloeden. Grootouders kunnen helpen door soms de vrienden van hun kleinkinderen mee te nemen in uitstapjes en bezoeken. Dit is een praktijk die echter al vroeg moet worden ontwikkeld. Als grootouders geen vrienden opnemen als hun kleinkinderen jong zijn, is het onwaarschijnlijk dat ze werken wanneer ze de vrienden van tween- of tienerkleinkinderen proberen te betrekken. Ja, veel grootouders geven er de voorkeur aan hun kleinkinderen helemaal voor zichzelf te hebben in plaats van tijd met hun vrienden door te brengen. Maar wat het beste is voor de kleinkinderen, moet de controlerende factor zijn.

In geval van misbruik of verwaarlozing

Hoewel drugsmisbruik door een ouder niet automatisch als kindermishandeling kwalificeert, kan misbruik optreden wanneer een ouder onder invloed is. Kinderen kunnen ook verwaarlozing ervaren, meestal gedefinieerd als een gebrek aan voedsel, kleding, onderdak of medische zorg. Verwaarlozing kan ook voorkomen wanneer ouders kinderen niet beschermen tegen risico's.

Grootouders die weten dat kleinkinderen worden misbruikt of verwaarloosd, zijn wettelijk en moreel verplicht om de situatie te melden, ook al is het het schuldigste kind van de grootouder. Soms weten grootouders echter niet zeker of een situatie echt kwalificeert als misbruik of verwaarlozing. Elke staat heeft een hotline voor misbruik en mensen die de telefoonlijnen manoeuvreren, kunnen vaak verduidelijking bieden. Soms kunnen rapporten ook online worden gemaakt.

Hoewel rapporten anoniem kunnen worden gemaakt, is het het beste wanneer bellers hun naam en contactgegevens opgeven, zodat ze om verdere informatie of verificatie kunnen worden gevraagd. Iemands identiteit kan vertrouwelijk worden behandeld.

In het geval dat kinderen moeten worden verwijderd van het huis, zullen de meeste grootouders willen worden gecontacteerd, zodat ze kunnen worden betrokken bij beslissingen over de zorg. In feite zorgt een wet uit 2008 ervoor dat grootouders dat recht hebben. Veel grootouders in deze situatie worden kleinkinderen grootgebracht, als officiële pleegouders of in een meer informele bewaringsplaatsing.

Natuurlijk lopen grootouders die misbruik melden het risico om van kleinkinderen te worden afgesneden, vooral als het agentschap beslist dat de kinderen geen risico lopen. Zelfs als een rapport anoniem of vertrouwelijk is, kunnen ouders de identiteit van de melder correct afleiden. Ouders trekken soms ook eenvoudigweg terug van contact met externe partijen. Ze kunnen zelfs verhuizen om contact met beschermende diensten te vermijden. Maar als kleinkinderen echt gevaar lopen, hebben grootouders geen keus.

Grootouders en zelfzorg

Als kleinkinderen zich in een slechte situatie bevinden, lijden grootouders ook. Wanneer kleinkinderen met een drugsverslager leven, kunnen grootouders het gevoel hebben dat het hun schuld is. Als de misbruiker zijn eigen kind is, kunnen ze zich op een of andere manier verantwoordelijk voelen. Als de misbruiker de echtgeno (o) t (e) is, kunnen ze het gevoel hebben dat ze de relatie hadden moeten afwijzen.

De waarheid is dat individuen verantwoordelijk zijn voor hun eigen beslissingen. Het op de tweede plaats gissen van elke beslissing die iemand als ouder heeft genomen, is onproductief en zal alleen maar bijkomende problemen veroorzaken.

Een van de beste strategieën voor grootouders die te maken hebben met een misbruiker in het gezin is om het beste leven te leiden dat ze kunnen. Door fysiek en emotioneel voor zichzelf te zorgen, zullen grootouders hun kleinkinderen positieve rolmodellen bieden. Ze zullen uitwijzen dat het leven vol mogelijkheden is. Ze zullen fysiek en emotioneel in staat zijn om hun kleinkinderen een veilige plek te bieden wanneer het hard nodig is.