ADHD-diagnose
De aanwezigheid van Attention Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD) kan niet worden geïdentificeerd door een fysieke test, zoals een bloedtest of een röntgenfoto. In plaats daarvan gebruikt een gezondheidswerker een evaluatieproces om ADHD te diagnosticeren. Tijdens de evaluatie verzamelt de clinicus informatie over u of uw kind om te bepalen of aan de criteria voor ADHD is voldaan. De criteria zijn afkomstig van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), de officiële diagnostische handleiding die wordt gebruikt in de Verenigde Staten.
Wat er gebeurt tijdens een ADHD-evaluatie?
Het evaluatieproces is gedetailleerd en kan zelfs een ervaren clinicus een aantal uren kosten. Deze tijd is vaak verdeeld over verschillende afspraken. Dit helpt je om mentaal vers te zijn voor elke afspraak.
Een groot deel van de evaluatie is een diepgaand interview met de patiënt. Hier zal de clinicus uitvinden welke problemen u momenteel tegenkomt. De clinicus zal ook vragen stellen over uw medische geschiedenis, inclusief fysieke en mentale aspecten. De medische geschiedenis van de familie is ook relevant, evenals informatie over uw geboorte en eventuele problemen die uw moeder tijdens de zwangerschap had.
Ontwikkelingsgeschiedenis, zoals de leeftijd waarop je begon te lopen en praten en leren lezen, zal ook worden gedocumenteerd. Als een kind wordt geëvalueerd, kan een ouder deze vragen meestal beantwoorden. Als volwassene kun je deze informatie mogelijk krijgen van je ouders of records.
Sommige screening kan nodig zijn om lichamelijke aandoeningen zoals een schildklierstoornis, nier- of leveraandoening of epilepsie uit te sluiten. Gezichtsvermogen en gehoortests kunnen worden gevraagd, vooral als er problemen zijn met lezen. Verdere screening op omstandigheden die u / uw kind mogelijk heeft naast de ADHD kan noodzakelijk zijn. Voorbeelden van andere aandoeningen zijn leerstoornissen, angst, depressie, stemmingsstoornissen en autistische spectrumstoornis.
Interviews met ouders of een partner maken vaak deel uit van de evaluatie, omdat ze aanvullende informatie en inzichten kunnen bieden. Vragenlijsten of interviews met andere belangrijke personen, zoals de leerkrachten van een kind of broers en zussen van een volwassene, kunnen ook nuttig zijn.
Intellectuele screening, maatregelen voor aanhoudende aandacht en distractibility, en geheugentests kunnen allemaal deel uitmaken van de evaluatie.
Wat zijn de criteria om ADHD te diagnosticeren?
De DSM-5, gepubliceerd in mei 2013, schetst de volgende criteria voor professionals bij het beoordelen van ADHD. Deze diagnostische norm is waardevol, omdat iedereen op dezelfde manier wordt beoordeeld, ongeacht waar ze wonen of wie de evaluatie doet.
1) Presentatie van symptomen
De DSM geeft een opsomming van negen symptomen voor onoplettende ADHD en negen symptomen voor hyperactieve / impulsieve presentatie (hieronder vermelden we de aanpassingen van elk).
EEN kind moet zes of meer symptomen van een van de onderstaande lijsten ervaren gedurende zes maanden of langer.
EEN persoon die 17 jaar of ouder is moet vijf of meer symptomen van een van de onderstaande lijsten ervaren gedurende zes maanden of langer.
Onoplettende ADHD
- Maakt vaak onzorgvuldige fouten in schoolwerk of werk; aandacht besteden aan detail is moeilijk
- Heeft problemen bij het houden van aandacht voor taken of leuke activiteiten
- Lijkt niet te luisteren wanneer iemand rechtstreeks met hen spreekt
- Het doornemen van instructies is moeilijk. Het voltooien van een taak, huiswerk of klusjes van begin tot einde is zeldzaam vanwege verlies van focus of afgeleid raken.
- Heeft moeite met het organiseren van taken en activiteiten
- Tracht taken te vermijden die mentale inspanningen vergen voor langere perioden, zoals schoolwerk of werkprojecten
- Verliest vaak bezittingen
- Zeer snel afgeleid
- Vergeetachtig in dagelijkse activiteiten
Hyperactief / Impulsieve ADHD
- Zitten is erg moeilijk; meestal trilt en kronkelt in de stoel of tikt handen en voeten
- Regelmatig staat op en beweegt zich rond in plaats van zittend te blijven, zelfs als het zitplaatsen sociaal wordt verwacht
- Loopt of klimt op ongepaste tijden; adolescenten of volwassenen zijn misschien minder lichamelijk maar voelen zich intern rusteloos.
- Stil deelnemen aan spel- of vrijetijdsactiviteiten is bijna onmogelijk.
- Vaak beschreven als altijd 'onderweg' of 'aangedreven door een motor'
- Overtreft overdreven
- Zal een vraag beantwoorden voordat de spreker het heeft afgevraagd
- Heeft problemen bij het wachten op hun beurt
- Onderbreekt vaak mensen die aan het woord zijn of die zich bezighouden met een activiteit
2) De symptomen van ADHD zijn aanwezig sinds de kindertijd
Er moet bewijs zijn dat er problemen waren met aandacht en zelfbeheersing vóór de leeftijd van 12 jaar. Als u een volwassene bent die voor de eerste keer wordt getest, kan de clinicus deze informatie krijgen van uw oude schoolrecords, uw eigen herinneringen en informatie uit interviews met uw ouders of broers en zussen.
3) De symptomen zijn aanwezig in meer dan één omgeving
Zijn er significante problemen met onoplettende en / of hyperactieve impulsieve symptomen in twee of meer belangrijke instellingen? Dit kan thuis zijn, in de klas, op de speelplaats, op school, op het werk, in de gemeenschap en in sociale omgevingen.
4) De symptomen beïnvloeden de prestaties
Er zijn aanwijzingen dat de symptomen uw vermogen om naar uw vermogen te presteren verminderen. Voorbeelden van waar dit kan gebeuren zijn op school, op het werk en sociaal.
De diagnose stellen: presentaties en ernst van ADHD
Voordat een diagnose van ADHD kan worden bereikt, is het belangrijk dat een arts controleert op andere mogelijke oorzaken van de ADHD-achtige symptomen. Voorbeelden zijn slaapstoornissen, bipolaire stoornis en autisme. Als die zijn uitgesloten en aan alle punten van de DSM-criteria is voldaan, kan een ADHD-diagnose worden gesteld.
Afhankelijk van de aanwezige symptomen, krijgt u of uw kind de diagnose van een van de drie ADHD-presentaties:
- Overwegend onoplettende presentatie: Er zijn voldoende symptomen van onoplettendheid aanwezig en zijn al zes maanden of langer aanwezig.
- Voornamelijk hyperactief-impulsieve presentatie: Voldoende symptomen van hyperactiviteit-impulsiviteit zijn aanwezig en zijn de afgelopen zes maanden of langer geweest.
- Gecombineerde presentatie: Voldoende symptomen van zowel onoplettendheid als hyperactiviteit-impulsiviteit zijn aanwezig en zijn de afgelopen zes maanden of langer geweest.
De clinicus geeft ook de ernstniveau van de ADHD:
- mild: Er zijn voldoende symptomen om aan de ADHD-diagnosecriteria te voldoen en u / uw kind ervaart een kleine beperking in het functioneren.
- Matig: De ernst van de symptomen valt tussen de categorieën 'mild' en 'ernstig'.
- Erge, ernstige: Er zijn veel meer symptomen aanwezig dan de minimale vereiste voor diagnose, sommige van de symptomen zijn bijzonder ernstig, of er is een aanzienlijke beperking als gevolg van de symptomen.
Wie is gekwalificeerd om ADHD te diagnosticeren?
Kinderen kunnen worden gediagnosticeerd door een kinder- en jeugdpsychiater, een kinderarts of een psycholoog. Een neuroloog of huisarts die goed geïnformeerd is over ADHD kan ook ADHD diagnosticeren.
Een psychiater, psycholoog, neuroloog en sommige huisartsen kunnen ADHD diagnosticeren bij volwassenen. Vraag voordat u een afspraak maakt specifiek of de hulpverlener ervaring heeft met het diagnosticeren van volwassen ADHD.
Als u een gekwalificeerde professional bij u in de buurt zoekt, is het spreken met uw huisarts een goed startpunt. Hoewel uw arts de gedetailleerde evaluatie mogelijk niet uitvoert, kan hij of zij u gewoonlijk een verwijzing doorverwijzen naar een professional die dit kan.
Andere mensen kunnen ook clinici kennen die gekwalificeerd zijn om ADHD te diagnosticeren. Deze andere bronnen kunnen een leraar zijn op de school van uw kind, een andere ouder, vrienden, leden van de ondersteuningsgroep of misschien een andere professional die u ziet, zoals een therapeut. (Merk op dat mensen die een vergunning hebben en gekwalificeerd zijn om een ADHD-diagnose te stellen, afhankelijk zijn van de staat waarin u woont.)
Het hebben van deze discussie met een professionele zorgverlener is een proactieve stap om te bepalen of u of uw kind ADHD heeft.
ADHD Discussiegids
Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.
Download PDF Wat triggert mensen om getest te worden op ADHD?
Meestal is er een specifieke gebeurtenis die mensen ertoe aanzet om hulp te zoeken. Voor een kind kan dat een test zijn. Als ouder weet u dat uw kind slim is, maar de academische resultaten weerspiegelen niet de intelligentie of inspanning van uw kind. Misschien is uw kind in de tiende keer dat semester in de problemen gekomen vanwege storend gedrag, of heeft een leraar de mogelijkheid van ADHD genoemd tijdens een ouder-leraar avond.
Bij volwassenen kan het evenement het einde zijn van een relatie die belangrijk was, een baan verloor of een slechte prestatiebeoordeling kreeg. Of misschien ging u door het proces om uw kind te laten diagnosticeren en realiseerde u zich dat u ook alle symptomen van ADHD heeft.
Als alternatief is er misschien niet één bepaalde gebeurtenis, maar eerder een opeenstapeling van frustraties en teleurstellingen.
Is het belangrijk om een ADHD-diagnose te krijgen?
Het verkrijgen van een officiële ADHD-diagnose heeft veel voordelen. Wanneer u precies weet wat de problemen van uw kind of uw kind veroorzaakt, kunt u dit behandelen en verlichting krijgen van de symptomen die angst veroorzaken. Er is ook een emotioneel voordeel. ADHD resulteert in veel schuldgevoelens en schaamte over onderpresteren. Een diagnose helpt om die negatieve emoties los te laten.
Het lijkt misschien verleidelijk om uzelf of uw kind met ADHD te diagnosticeren met behulp van informatie die u online vindt. Er zijn echter nadelen en mogelijke gevaren. De meest gebruikelijke manier om ADHD te behandelen is bijvoorbeeld met medicatie. Omdat stimulantia echter een gecontroleerd medicijn zijn, hebben de meeste artsen bewijs van een officiële diagnose nodig voordat ze ADHD-medicatie voorschrijven. Bovendien kan huisvesting op school of op de werkplek alleen worden verleend als u schriftelijk bewijs van een diagnose laat zien.
Als u zelf een diagnose stelt, kunt u dit ook verkeerd doen. Dit zou kunnen betekenen dat een gezondheidstoestand met ADHD-achtige systemen onopgemerkt en onbehandeld kan blijven.
Een woord van heel goed
Nadat ADHD is gediagnosticeerd, kan de behandeling beginnen. U of uw kind kan beginnen met het aanpakken van de ADHD-symptomen die de kwaliteit van leven hebben beïnvloed.
Vergeet niet dat de behandeling van ADHD divers en veel breder is dan voorgeschreven medicatie. Het vinden van de juiste behandeling kan in het begin overweldigend zijn. Doe het stap voor stap. Meer informatie over de verschillende opties. Werk nauw samen met de arts van je kind totdat je de juiste combinatie van effectieve behandelingen vindt.
