ADHD bij jonge kinderen

Het is zo belangrijk om te leren over de vroege symptomen van ADHD bij kinderen in de voorschoolse leeftijd - en over de manieren waarop ADHD het gedrag en het leren van een kind kan schaden. Wanneer ouders, verzorgers en leraren op de hoogte zijn van en zich bewust zijn van ADHD, kunnen ze proactiever zijn in het verkrijgen van positieve strategieën en ingrijpen voordat het kind een patroon van negatief gedrag of beschadigd zelfbeeld ontwikkelt. Vroegtijdige interventie kan mogelijk ook de opkomst van verdere symptomen en secundaire aandoeningen zoals angst of oppositioneel uitdagend gedrag voorkomen. Wanneer ouders en leraren deze tekenen en beperkingen kunnen herkennen, zijn ze waarschijnlijk toleranter en begrijpen ze deze kleuters en zijn ze meer geneigd om nuttige interventies te gebruiken en een effectief plan te krijgen om de problemen aan te pakken, in tegenstelling tot reageren op manieren die de symptomen kunnen verergeren.

Symptomen bij het begin

Het is belangrijk op te merken dat het erg moeilijk kan zijn om de normale ontwikkeling van regulatie van aandacht en impulsen en het vermogen om hyperactiviteit te focussen en beheersen te onderscheiden van abnormale ADHD-symptomen. Diagnose van ADHD in een voorschoolse leeftijd kind vereist grote klinische expertise. Op deze jonge leeftijd is het veel moeilijker om de gedragskenmerken van ADHD te onderscheiden van gedragingen die optreden bij kinderen die zich normaal ontwikkelen. Dit artikel gaat in op enkele van de mogelijke vroege gedragskenmerken die op jonge leeftijd waarschijnlijk met ADHD in verband worden gebracht, te beginnen met impulsiviteit..

Tekenen van impulsiviteit

• Moeilijkheden om te wachten
• Onderbreekt anderen
• Invaders ruimte of grenzen
• Blurts uit verbaal
• Reageert zonder na te denken - of is ongevalsgevoelig
• Moeilijkheden met vertraagde bevrediging
• Moeilijkheden om ongelukkige gevoelens te beheersen

Kinderen die impulsief zijn, hebben moeite hun gedrag en reacties te remmen. Ze hebben de neiging om snel te reageren zonder rekening te houden met de gevolgen. Ze gaan vol in situaties, zijn vaak ongevallengevoelig en neigen ertoe zichzelf in potentieel risicovolle situaties te plaatsen zonder erover na te denken - op straat rennen om een ​​bal te krijgen, uit het raam op de tweede verdieping klimmen om het uitzicht te zien, gebeten door honden wiens ruimte die ze binnengevallen zijn en wiens neus ze hebben gepord! De hoeveelheid constant toezicht die deze kleintjes nodig hebben, kan vermoeiend zijn voor een ouder en een leerkracht.

Als ouders of leerkracht helpt het om in gedachten te houden dat gedrag een probleem is, maar het kind is niet noodzakelijk een gedragsprobleem. Dus het punt is dat kinderen met ADHD het probleem gewoon niet denken, ze reageren eenvoudig en daarna voelen ze zich misschien vreselijk over wat er is gebeurd. Meestal zijn hun bedoelingen goed, maar de uitkomst van hun gedrag kan nogal wat chaos veroorzaken omdat ze zo gedreven worden door het moment.

Wachten op beurten en geduldig zijn is buitengewoon moeilijk. Het vermogen om een ​​reactie uit te stellen, evenals uitgestelde bevrediging of het wachten op grotere beloningen is erg moeilijk voor een kind dat impulsief is. Ze hebben de neiging om de ruimte te onderbreken, binnen te dringen en binnen te dringen. Hun leven kan soms zo uit de hand lopen dat ze, om deze gevoelens tegen te gaan, reageren door te proberen meer controle te krijgen, bazig te worden en de touwtjes in handen nemen met leeftijdsgenoten of in interacties met volwassenen. Hun gedrag kan zeer onaangenaam zijn en ze kunnen zeker agressief en destructief worden, omdat ze impulsief reageren op frustratie met het slaan, vernietigen of gooien van dingen. Interacties kunnen snel confronterend worden.

Impulsieve kinderen hebben het vaak moeilijk om hun gevoelens te reguleren, met name moeilijke gevoelens zoals woede en frustratie. Ze kunnen frequente meltdowns of driftbuien hebben - die niet alleen frequenter zijn dan een kind zonder ADHD, maar ook intenser en vol emoties zijn. Hun gemoedstoestand kan onvoorspelbaar zijn. Misschien weet u nooit wat u van dag tot dag, van uur tot uur of zelfs van minuut tot minuut zult krijgen. Het ene moment kunnen ze exploderen, en het volgende moment kunnen ze verder gaan en zijn ze onzeker waar het allemaal om draait. Aan de andere kant kunnen ze exploderen, en het duurt lang om zich te vestigen en te kalmeren.

Deze kinderen kunnen ook heel gevoelig zijn - ze voelen dingen heel diep - met hun hart op de borst. Ze kunnen erg kwetsbaar zijn en de overgang naar de kleuterschool kan behoorlijk uitdagend zijn. Kleuterschool is een tijd waarin kinderen beginnen te socialiseren en leren over interactie en samenwerking met anderen. Ze moeten leren hoe te communiceren in een groepsomgeving (samenwerken, wachten op draaien, delen, uitstel van bevrediging), maar voor kinderen met ADHD kan dit een zeer moeilijke overgang zijn.

Het impulsieve gedrag kan als veeleisend of zelfzuchtig worden beschouwd en kan anderen vervreemden, vooral wanneer het kind weinig spijt heeft van zijn of haar gedrag en niet lijkt te leren van fouten. Overmatige humeurigheid, snelheid van woede, gemakkelijk overstuur raken door dingen, weinig aanpassingsvermogen, problemen aanpassen aan verandering - deze kwesties maken dagelijkse taken en interacties des te moeilijker.

Tekenen van hyperactiviteit

• Beweegt te veel
• Fidgety, squirmy, wiggly
• Voortdurend onderweg
• Rusteloos
• Luid en storend
• Als een chatterbox, overdreven praten

Hyperactiviteit is niet alleen een hoge mate van motoriek, maar ook ongeorganiseerde en schijnbaar doelloze activiteit - chronische motorische rusteloosheid, overmatig bewegen, kronkelen, wiebelen, friemelen, uit de stoel vallen, klimmen, rennen en springen - en dit op ongepaste tijden doen op manieren die storend of hinderlijk zijn als het kind geacht wordt te luisteren of stil te zitten. Deze kinderen lijken vaak alsof ze worden aangedreven door een motor - ze zijn voortdurend onderweg en voortdurend rusteloos. Vaak zijn ze misschien zo kronkelig dat ze niet eens geknuffeld kunnen worden omdat ze niet lang genoeg stil kunnen blijven. Ze zijn misschien zo actief dat het lang duren om te eten of naar de badkamer te gaan, is ook een uitdaging.

Deze kleintjes kunnen heel hard en storend zijn. Ze praten onophoudelijk, maken geluiden en geluiden, stellen vragen en babbelen voortdurend aan met een hardloopcommentaar. Ze hebben extreme problemen bij het reguleren van hun activiteitsniveau en kunnen zichzelf niet stoppen, en vereisen bijna constante doorverwijzing en interventies van ouders en leraren.

Slaap is vaak een probleem. Het kan voor deze kinderen moeilijk zijn om zich voldoende te settelen om te gaan slapen, en dan wanneer ze slapen is het vaak erg onrustig. Ze zijn vaak in de vroege uren van de ochtend op pad. Dit is opnieuw erg vermoeiend voor ouders ... om nog te zwijgen van de symptomen van ADHD kan verergeren als het kind niet krijgt de slaap die hij of zij nodig heeft. Ze zijn dus nog prikkelbaarder, sneller te frustreren, overactief en afgeleid.

Natuurlijk vertonen niet alle kinderen met ADHD deze hyperactiviteit en impulsiviteit; er zijn eigenlijk drie verschillende soorten ADHD - de Voornamelijk Hyperactief-Impulsief Type, de Overwegend onoplettend type, en de Gecombineerd Type - waarin het kind zowel de onoplettende als de hyperactieve / impulsieve symptomen vertoont.

De hyperactiviteit en impulsiviteit worden echter meestal als de belangrijkste problemen bij deze jongere kinderen genoteerd. Aandachtskwesties worden meestal meer merkbaar wanneer een kind ouder wordt, naar de lagere school gaat en te maken krijgt met hogere eisen voor aanhoudende aandacht. Ook zijn de hyperactieve en impulsieve gedragingen vaak eerder opgemerkt omdat ze zo veel meer storend zijn.

Tekenen van onoplettendheid

• Moeilijkheden houden bij het houden van taken of het spelen van activiteiten
• Gemakkelijk afgeleid
• Verschuift van de ene onvoltooide activiteit naar de volgende
• Lijkt niet te luisteren wanneer er gesproken wordt
• Moeilijkheden om de aanwijzingen op te volgen
• Vaak vergeetachtig in dagelijkse activiteiten
• Speelt alleen, "in zijn of haar eigen wereld"
• dagdromerig

De term aandachtstekort is een beetje misleidend. Kinderen met ADHD hebben eigenlijk moeite om hun aandacht te reguleren. Er kunnen een aantal dingen zijn, vooral activiteiten die stimulerend en interessant zijn waar ze aandachtig op kunnen focussen, en in feite grote moeite hebben met het verschuiven van hun aandacht. Hoewel er andere taken zijn waar ze moeite mee hebben om zich op te concentreren of de focus op te houden. Ze kunnen ook moeite hebben zich op slechts één ding te concentreren, omdat ze vaak aandacht besteden aan alles wat er om hen heen gebeurt - beelden, geluiden of zelfs gedachten in hun hoofd. Dus het kind wordt afgeleid door alles, verschuift van het ene naar het andere.

Een kind met ADHD kan veel problemen hebben met luisteren, onthouden en het volgen van aanwijzingen. Het kan lijken dat ze oppositioneel zijn wanneer ze geen aanwijzingen volgen, terwijl ze in werkelijkheid eenvoudigweg enkele van de richtingen misten. Ze zijn de taak gestart zonder de volledige instructies te horen of ze hebben zich aan het begin op de tuner ingesteld en vervolgens afgesteld aan het einde van de aanwijzingen, zodat ze alleen gedeeltelijke aanwijzingen verwerken en in verwarring raken als anderen gefrustreerd raken over hen.

Een ander ding dat kan gebeuren is dat deze jonge kinderen leemtes in het leren kunnen ontwikkelen omdat ze vaak zoveel informatie missen die hen wordt aangeboden. Kinderen met ADHD zijn in de regel minder volgroeid dan hun leeftijdsgenoten, dus dit bovenop de leemtes in het leren kan leiden tot vertragingen in ontwikkelingsdoelen zoals zindelijkheidstraining en motorische of taalontwikkeling..

Een kind met onoplettende symptomen kan worden omschreven als daydreamy of bestemmingsplan of spacey. Ze kunnen veel alleen spelen. Ze raken snel verveeld, dus ga van de ene onvoltooide activiteit naar de volgende. Ze kunnen zelfs een nogal inconsistent patroon in hun gedrag hebben, zich de ene dag herinneren, maar de volgende afleiden ... maar opnieuw wordt de onoplettendheid meestal niet als een probleem in de jongere jaren genoteerd. Het is niet zo storend als het hyperactieve / impulsieve gedrag en wordt meestal niet zo duidelijk als een kind naar de lagere school gaat. Dat wil niet zeggen dat deze onoplettende symptomen niet aanwezig zijn en problemen veroorzaken, ze worden misschien niet zo gemakkelijk opgemerkt en geïdentificeerd.

Geassocieerde ouderlijke stress

.