Zijn adhd en adhd in dezelfde toestand?
Je hebt misschien gehoord dat de termen ADD en ADHD door elkaar worden gebruikt. Attention-deficit disorder (ADD) en attention-deficit / hyperactivity disorder (ADHD) zijn inderdaad dezelfde aandoening, het is alleen dat ADHD in de afgelopen drie decennia verschillende naamsveranderingen heeft gehad. Dit komt omdat naarmate er meer onderzoek wordt uitgevoerd, het begrip groeit en de naam is veranderd om die kennis weer te geven.
ADHD is de officiële naam
ADHD is nu de officiële naam van deze aandoening. Veel mensen gebruiken echter nog steeds de term ADD, wat de formele naam was van 1980 tot 1987.
Sommige mensen worden boos of gefrustreerd als ze horen dat ADD en ADHD hetzelfde zijn. Ze hebben het gevoel dat de 'H', die staat voor hyperactiviteit, hen of hun kind niet nauwkeurig beschrijft. Het begrijpen van de evolutie van de veranderingen in de naam kan helpen.
Een korte tijdlijn van de veranderende naam van ADHD
Het diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen (DSM) wordt uitgegeven door de American Psychiatric Association. Het is de standaardrichtlijn die artsen, professionals in de geestelijke gezondheidszorg en clinici gebruiken bij het beoordelen en diagnosticeren van ADHD en andere psychische problemen. Elke nieuwe update en herziening van de DSM wordt gretig verwacht, omdat het een grote of kleine verandering kan betekenen in hoe elke aandoening wordt genoemd, en in de criteria voor het diagnosticeren ervan, waaronder ADHD..
1980
De derde editie van de DSM (DSM-III) werd uitgebracht en de officiële naam voor de aandoening werd attention-deficit disorder (ADD). Op dit moment werd hyperactiviteit niet als een frequent symptoom beschouwd. Twee subtypes van ADD werden geïdentificeerd:
- VOEG met hyperactiviteit toe
- VOEG toe zonder hyperactiviteit
1987
Een herziene versie van de DSM-III is uitgebracht. De officiële naam werd attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD). Dit betekende dat hyperactiviteit werd beschouwd als een belangrijk kenmerk van ADHD.
1994
De DSM-IV werd gepubliceerd, met een lichte grammaticale verandering in de naam. De officiële naam was nu attention-deficit / hyperactivity disorder. De schuine streep tussen aandachtstekort en hyperactiviteitsstoornis gaf iets betekenisvols aan. Je zou een of beide subtypes kunnen hebben. U hoefde niet hyperactief te zijn om ADHD te kunnen diagnosticeren. De drie subtypen werden genoemd:
- Attention-deficit / hyperactivity disorder, gecombineerd type
- Attention-deficit / hyperactivity disorder, overwegend onoplettend
- Attention-deficit / hyperactivity disorder, overwegend hyperactief-impulsief type
2013
De vijfde editie van de DSM werd uitgebracht (DSM-5). De drie subtypes van ADHD blijven hetzelfde, maar nu worden ze presentaties genoemd in plaats van subtypen. Ze bevatten:
- Attention-deficit / hyperactivity disorder, gecombineerde presentatie
- Attention-deficit / hyperactivity disorder, voornamelijk onoplettende presentatie
- Attention-deficit / hyperactivity disorder, voornamelijk hyperactief-impulsieve presentatie.
DSM-5 houdt rekening met de symptomen van zowel kinderen als volwassenen. Dit is goed nieuws, omdat men dacht dat volwassen ADHD over het hoofd werd gezien in de vorige DSM's.
De term ADD gebruiken
Je kunt nog steeds de term ADD gebruiken en mensen zullen je bijna zeker begrijpen. Veel artsen, clinici en schrijvers gebruiken adhd om onoplettendheid te betekenen en ADHD te gebruiken om iemand met hyperactiviteit te beschrijven. Sommige mensen gebruiken ADD en ADHD onderling uitwisselbaar. Als u echter de mentale omschakeling van ADD naar ADHD kunt maken, helpt dit potentiële verwarring voorkomen en blijft u up-to-date met de meest recente termen.
De hyperactiviteitcomponent
Veel mensen met onoplettende ADHD zijn van mening dat het gebruik van hyperactiviteit in de naam van de aandoening die ze verkeerd voorstellen, hun strijd is. Vaak als mensen ADHD horen, denken ze automatisch aan "hyperactiviteit" en begrijpen ze de subtiliteiten van de verschillende presentaties niet. Natuurlijk hoef je je diagnose met niemand te delen, maar als je dat wilt, kun je een beetje uitleggen en uitleggen dat het onoplettende ADHD is, wat meteen duidelijkheid helpt.
Veel volwassenen met hyperactief-impulsieve ADHD vinden niet dat de "H" ze ook nauwkeurig beschrijft. Wanneer we denken aan hyperactiviteit, komt een kind dat heel lichamelijk actief is en niet in staat is om stil te zitten in de klas, voor de geest. Als volwassene zou hyperactiviteit zich op minder voor de hand liggende manieren kunnen manifesteren. Je hebt bijvoorbeeld workaholic-neigingen, praat veel, fietst constant, of rijd heel snel. Het kan ook zijn dat je niet zo hyperactief bent als je ooit was. De vijfde editie van de DSM erkent dat iemands ADHD-presentatie tijdens zijn of haar leven kan veranderen.
