Startpagina » ADHD » Sociale vaardigheden bij kinderen verbeteren met ADHD

    Sociale vaardigheden bij kinderen verbeteren met ADHD

    Het hebben van positieve relaties met vrienden en vriendschappen is belangrijk voor alle kinderen. Helaas hebben veel kinderen met Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) het moeilijk om vrienden te maken en te houden en geaccepteerd te worden binnen de grotere groep. De impulsiviteit, hyperactiviteit en onoplettendheid geassocieerd met ADHD kunnen grote schade aanrichten in de pogingen van een kind om op een positieve manier contact te maken met anderen.

    Niet geaccepteerd worden door de eigen groep, zich geïsoleerd, anders, onwaarschijnlijk en alleen voelen - dit is misschien wel het meest pijnlijke aspect van ADHD-gerelateerde stoornissen en deze ervaringen hebben langdurige effecten. Positieve verbindingen met anderen zijn zo belangrijk. Hoewel kinderen met ADHD wanhopig vrienden willen worden en graag door de groep worden geliefd, weten ze vaak niet hoe. Het goede nieuws is dat je je kind kunt helpen deze sociale vaardigheden en competenties te ontwikkelen.

    Het sociale bewustzijn van uw kind vergroten

    Uit onderzoek blijkt dat kinderen met ADHD over het algemeen zeer slechte monitors zijn van hun eigen sociale gedrag. Ze hebben vaak geen duidelijk begrip of bewustzijn van sociale situaties en de reacties die ze bij anderen oproepen. Ze kunnen het gevoel hebben dat de interactie met een peer goed verliep, bijvoorbeeld toen dat duidelijk niet het geval was. ADHD-gerelateerde problemen kunnen leiden tot zwakke punten in dit vermogen om een ​​sociale situatie nauwkeurig te beoordelen of te "lezen", zichzelf te evalueren, zelf te controleren en aan te passen waar nodig. Deze vaardigheden moeten rechtstreeks aan uw kind worden aangeleerd.

    Vaardigheden direct onderwijzen en oefenen, oefenen, oefenen

    Kinderen met ADHD hebben de neiging moeilijk te leren van ervaringen uit het verleden. Ze reageren vaak zonder consequenties na te denken. Een manier om deze kinderen te helpen is om directe en frequente feedback te geven over ongepast gedrag of sociale misstanden. Rollenspel kan erg nuttig zijn om positieve sociale vaardigheden te leren, te modelleren en te oefenen, evenals manieren om te reageren op uitdagende situaties zoals plagen.

    Concentreer u op een of twee gebieden die het moeilijkst zijn voor uw kind, zodat het leerproces niet al te overweldigend wordt en uw kind meer kans heeft om successen te ervaren. Houd in gedachten dat veel kinderen met ADHD moeite hebben met de basis, zoals het starten en onderhouden van een gesprek of op een wederzijdse manier omgaan met een andere persoon (bijvoorbeeld luisteren, vragen stellen over de ideeën of gevoelens van het andere kind, om de beurt in het gesprek, of interesse tonen in het andere kind), onderhandelen over en oplossen van conflicten als ze zich voordoen, delen, persoonlijke ruimte in stand houden en zelfs spreken op een normale toon die niet te hard is.

    Zorg dat u uw kind duidelijk identificeert en informatie geeft over sociale regels en het gedrag dat u wilt zien. Oefen deze prosociale vaardigheden keer op keer en opnieuw. Vorm positief gedrag met directe beloningen.

    Creëer kansen voor vriendschapsontwikkeling

    Voor peuter- en basisschoolleeftijdskinderen bieden speeldatums een prachtige gelegenheid voor ouders om positieve peer-interacties voor hun kind te coachen en te modelleren en voor het kind om deze nieuwe vaardigheden te oefenen. Stel deze afspeeltijden in tussen uw kind en een of twee vrienden tegelijk - in plaats van een groep vrienden. Structureer de speeltijd zodat uw kind het meest succesvol kan zijn. Denk goed na over hoe lang de speeldatum zal duren en de activiteiten die uw kind het meest interesseren. Zie jezelf als de 'vriendschapscoach van je kind'.

    Naarmate een kind ouder wordt, zijn peerrelaties en vriendschappen vaak ingewikkelder, maar het is net zo belangrijk voor u om betrokken te blijven en om positieve interacties tussen leerlingen te faciliteren. De middelbare school en middelbare schooljaren kunnen brutaal zijn voor een kind dat sociaal worstelt. Zelfs als een kind onaanvaardbaar blijft door de peergroup in het algemeen, kan het hebben van ten minste één goede vriend gedurende deze jaren het kind vaak beschermen tegen de volledige negatieve effecten van ostracisme door de peergroep.

    Onderzoek en word betrokken bij groepen in uw gemeenschap die positieve relaties met leeftijdsgenoten en ontwikkeling van sociale vaardigheden bevorderen - padvinders, Indiase gidsen, meisjesscouts, meiden op de vlucht, sportteams enz. Zorg ervoor dat de groepsleiders of coaches bekend zijn met ADHD en kan een ondersteunende en positieve omgeving creëren voor het leren van prosociale vaardigheden.

    Communiceer met de school, coaches en buurtouders, zodat u weet wat er gaande is met uw kind en met wie uw kind tijd doorbrengt. De peer-group van een kind en de kenmerken van deze groep hebben een sterke invloed op de individuen binnen de groep. Een kind van middelbare of middelbare leeftijd dat sociaal isolement en herhaalde afwijzing heeft ervaren en eenvoudig ergens wil "bijhoren", is vaak kwetsbaarder om naar een gelijkwaardige groep te gaan die accepteert - zelfs als die groep een negatieve invloed heeft.

    Werk samen met de school om de peer-status te verbeteren

    Zodra een kind door zijn of haar leeftijdsgroep negatief wordt geëtiketteerd vanwege sociale vaardigheidstekorten, kan het heel moeilijk zijn om deze reputatie te verdrijven. In feite is een negatieve reputatie misschien een van de grootste obstakels die uw kind misschien sociaal moet overwinnen. Studies hebben aangetoond dat de negatieve leeftijdsstatus van kinderen met ADHD vaak al wordt vastgesteld door vroege tot middelbare schooljaren en deze reputatie kan bij het kind blijven hangen, zelfs wanneer hij of zij positieve veranderingen in sociale vaardigheden begint aan te brengen. Om deze reden kan het nuttig zijn voor ouders om te werken met de leraren, coaches, etc. van hun kind om te proberen deze reputatieseffecten aan te pakken.

    Jonge kinderen kijken vaak naar hun leraar bij het vormen van sociale voorkeuren over hun leeftijdsgenoten. De warmte, geduld, acceptatie en zachte omleiding van een leraar kunnen dienen als een model voor de leeftijdsgroep en hebben enig effect op de sociale status van een kind. Vestig een positieve werkrelatie met de leraar van uw kind. Deel informatie over de sterke en interessegebieden van uw kind, en over zwakke punten en strategieën die u het nuttigst vindt om deze zwakke punten te minimaliseren.

    Wanneer een kind fouten in het klaslokaal heeft ervaren, wordt het voor de kinderleraar steeds belangrijker om bewust manieren te vinden om positieve aandacht op dat kind te vestigen. Een manier om dit te doen is door het kind speciale taken en verantwoordelijkheden toe te wijzen in aanwezigheid van de andere kinderen in de klas. Zorg ervoor dat dit verantwoordelijkheden zijn waarin uw kind succes kan ervaren en een beter gevoel van eigenwaarde en acceptatie binnen de klas kan ontwikkelen. Dit biedt ook kansen voor de peergroep om uw kind in een positief daglicht te zien en kan helpen het groepsproces van peer-afwijzing te stoppen. Het koppelen van het kind aan een "buddy" met medeleven in het klaslokaal kan ook bijdragen aan sociale acceptatie.

    Vergeet de basisprincipes niet. Werk samen met de leerkracht van uw kind om ervoor te zorgen dat de klasomgeving zo "ADHD-vriendelijk" mogelijk is, zodat uw kind beter in staat is om ADHD-symptomen te beheersen. Werk samen met de leraar (en coach of een andere verzorger) aan effectieve benaderingen van gedragsbeheersing, evenals training van sociale vaardigheden.

    Medicatie, indien van toepassing, is vaak nuttig om het negatieve gedrag dat leeftijdgenoten tegenvallen te verminderen. Als uw kind medicijnen gebruikt om de symptomen van ADHD te beheersen, zorg er dan voor dat u nauw samenwerkt en samenwerkt met de arts van uw kind. Om de medicatie optimaal te laten profiteren van de belangrijkste ADHD-symptomen, is er vaak een voortdurende behoefte om te controleren, bij te regelen en onderweg aanpassingen te doen..