Crepitus en de knettergeluiden in je gewrichten

Crepitus is het abnormale ploffende of knettergeluid in een gewricht of de longen, dat vaag of luid genoeg kan zijn voor mensen om te horen. Het gaat vaak gepaard met een ploffend of knarsend gevoel dat soms ongemakkelijk of pijnlijk kan zijn. Crepitus in de gewrichten is meestal gerelateerd aan gewrichtsschade of de vorming van kleine luchtbellen in de vloeistoffen rond het gewricht. Crepitus in de longen wordt veroorzaakt wanneer de luchtzakken abrupt in elkaar klappen terwijl de longen zich vullen met vloeistof.
Crepitus is niet zozeer een aandoening, maar eerder een beschrijvend kenmerk dat artsen gebruiken om de oorzaak van het probleem aan te wijzen. De term 'crepitus' is afgeleid van het Latijn voor 'rammelen' of 'kraken'.

Crepitus van de gewrichten

Crepuscus kan optreden naast een gewrichtsaandoening of geheel zelfstandig. Als een symptoom is het niet inherent problematisch. Je knokkels laten kraken is bijvoorbeeld een vorm van crepitus waarbij kleine stikstofbelletjes in een joint plotseling opdoemen met zware beweging.
Het is over het algemeen alleen een probleem als het ploffen progressief is of gepaard gaat met symptomen van gewrichtsschade, letsel of infectie.
Gezamenlijke schade
Crepitatie kan optreden wanneer de opgeruwde oppervlakken van twee gewrichten tegen elkaar wrijven, waardoor het fysieke raster van kraakbeen en / of bot wordt aangetast. Dit kan gebeuren wanneer de meniscus (het fibreuze kraakbeen tussen de oppervlakken van de gewrichten) geleidelijk wordt versleten of beschadigd. Herhaalde stress kan kraakbeenvezels doen rafelen of kleine spleten vormen. Terwijl het gewricht beweegt, kunnen deze spleten "vangen" en knallende geluiden creëren, vaak zonder pijn te veroorzaken.
Als de pijn wordt gevoeld, is deze meestal gerelateerd aan voortgeschreden gewrichtsschade en / of de compressie van zenuwen tussen versmalde gewrichtsruimten. In deze fase kan het gewricht beginnen tekenen van letsel te vertonen, waaronder zwelling, roodheid, verminderd bewegingsbereik en misvormingen..
Artrose ("slijtage artritis") is de meest voorkomende oorzaak hiervan, hoewel crepitus kan voorkomen bij andere vormen van artritis, waaronder reumatoïde artritis, arthritis psoriatica, jicht en juveniele idiopathische artritis. Het kan elk gewricht van het lichaam beïnvloeden, maar komt het meest voor in de knieën, handen, voeten, onderrug, heupen en schouders.
Gewrichtsontsteking of letsel
Crepitus kan ook optreden wanneer een facet van het gewricht ontstoken of gewond is, wat kan gebeuren met aandoeningen zoals de volgende. Deze soorten stoornissen gaan meestal gepaard met pijn en de duidelijke beperking van beweging.

bursitis: Dit is een ontsteking van de met vocht gevulde zakjes in de gezamenlijke ruimte genaamd slijmbeurs. Het kan worden veroorzaakt door een infectie, auto-immuunziekte, trauma of een blessure bij herhaald gebruik. Crepitus wordt vaak gedetecteerd wanneer de ontsteking begint af te nemen en delen van de opgezwollen zak bekneld raken tijdens beweging, waardoor een ploffend geluid ontstaat.
tenosynovitis: Hiermee bouwt zich een ontsteking op in het met vloeistof gevulde omhulsel dat het synovium wordt genoemd en dat een gewrichtspees omringt. Er kunnen zich kleine bellen vormen in de synoviale vloeistof, die opduikt wanneer het gewricht wordt verplaatst.
Patellofemoraal pijnsyndroom (PFPS): Ook bekend als runner's knee, dit wordt veroorzaakt wanneer het kraakbeen onder de knieschijf (patella) is beschadigd. Crepitus is een veel voorkomend kenmerk van PFPS, omdat fragmenten van gescheurd kraakbeen bij beweging samen schrapen.
Temporomandibulaire gewrichtsaandoeningen (TMJ), die worden gekenmerkt door ernstige aanvallen van uitstralende zenuwpijn in de kaak (onderkaak), veroorzaken vaak crepitus vanwege verplaatsing van de kraakbeenschijf in de holte (fossa) waar de kaak wordt gearticuleerd. Dit kan resulteren in zowel een klikgeluid als een knallend gevoel wanneer u uw mond opent.

Bijna elke verwonding van het gewrichtskraakbeen kan klikkende of ploffende geluiden veroorzaken als de oneffen oppervlakken tegen elkaar wrijven. Rotatorcuff-scheuren en driehoekig fibrokraakbeencomplex (TFCC) van de pols zijn twee van dergelijke voorbeelden. Zelfs abnormaal gevormd kraakbeen, zoals met schijfvormige laterale meniscus (misvormde schijf in de knie), kan dit effect activeren.
Een minder vaak voorkomende oorzaak van crepitus is sclerodermie, een zeldzame aandoening die wordt gekenmerkt door de verharding en aanscherping van de huid en bindweefsels. Wanneer dit gebeurt, kan het ruwe krakende geluiden en sensaties veroorzaken, omdat de verkorte pezen schuren tegen bot en kraakbeen.

Crepitus van de Longen

Hoewel we meestal de term "crepitus" op de gewrichten toepassen, kan het ook worden gebruikt om hoorbare knettergeluiden in de longen te beschrijven. Ook bekend als bibasilar knetter of rales, de geluiden zijn gerelateerd aan de overmatige ophoping van vloeistoffen in de longen, meestal als gevolg van een infectie, slechte bloedsomloop of longziekte.
De oorzaken van rales blijven min of meer hetzelfde, ongeacht de onderliggende conditie. Naarmate vloeistoffen zich ophopen, zorgen ze ervoor dat de kleine luchtzakjes in de longen (de zogenaamde alveoli) instorten. Terwijl je inademt, zullen de longblaasjes zich uitbreiden, zij het met moeite. Terwijl je uitademt, zakken de zakjes terug in hun ingeklapte toestand, waardoor het kenmerkende krakende geluid ontstaat.
Onder sommige van de condities waarvoor rales gebruikelijk zijn:

Longoedeem, meestal geassocieerd met congestief hartfalen (CHF)
Longontsteking
Bronchitis, ofwel veroorzaakt door infectie of geassocieerd met chronische obstructieve longziekte (COPD)
Interstitiële longziekten invloed op het interstitium (het weefsel rondom de longblaasjes)

Crepitus van de longen kan meestal worden opgespoord met een stethoscoop, maar kan soms luid genoeg zijn om zonder hulp te worden gehoord.

Diagnose en behandeling

Als crepitus wordt gedetecteerd, kan het diagnostische proces variëren afhankelijk van de locatie waar de geluiden vandaan komen, de ernst en de bijbehorende symptomen.
Gezamenlijke aandoeningen
In sommige gevallen kan het ploppen van een joint irritanter zijn dan problematisch en als zodanig geen onderzoek of behandeling rechtvaardigen. Als er pijn, ontsteking of bewegingsbeperking is, kan uw arts tests bestellen om de oorzaak op te sporen. Deze kunnen zijn:

Beeldvormingstests zoals ultrageluid, röntgen of computertomografie (CT) om bot- of gewrichtsblessures of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) te detecteren om beschadiging van zacht weefsel te detecteren
Bloedonderzoek om te controleren op infectie of ontsteking
Antilichamen testen om auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis te bevestigen
Arthrocentesis waarin vloeistof wordt geëxtraheerd uit de gezamenlijke ruimte met een naald voor analyse in het laboratorium

De behandeling kan betrekking hebben op het aanbrengen van ijs en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) om lichte tot matige ontsteking en pijn te verlichten. Ernstige gevallen kunnen spalken of intra-articulaire steroïde-injecties vereisen om ontsteking verder te helpen verminderen.
Infectieuze oorzaken van gewrichtsontsteking zijn meestal bacterieel en vereisen mogelijk een korte antibioticakuur. Immuun-onderdrukkende medicijnen worden soms gebruikt voor de behandeling van inflammatoire auto-immuunziekten.
Ernstige letsels (zoals gescheurde pezen, ligamenten of kraakbeen) kunnen chirurgie vereisen, meestal arthroscopisch uitgevoerd met sleutelgatincisies. Als uw mobiliteit of kwaliteit van leven aanzienlijk verminderd is, kan gewrichtsvervangende operatie worden overwogen, vergezeld van uitgebreide revalidatie en fysiotherapie.
Wanneer u terugkeert naar routineoefeningen, kunnen wijzigingen zoals het kiezen voor activiteiten met een lage impact en het gebruik van lichtere gewichten de crepitus onder controle houden.
Longaandoeningen
Crepitus van de longen wordt nooit als normaal beschouwd. Afhankelijk van uw medische geschiedenis en de bijbehorende symptomen, kunnen de volgende tests worden besteld:

Borströntgenfoto of CT-scan om uw longen te bekijken
Bloed of sputum testen om de oorzaak van een infectie te identificeren
Pulsoximetrie om uw bloedzuurstofniveau te meten
Elektrocardiogram (ECG) of echocardiogram (EKG) om hartonregelmatigheden te controleren

De behandeling kan variëren op basis van de vraag of de aandoening acuut of chronisch is.
Artsen behandelen bacteriële pneumonie of bronchitis meestal met antibiotica. Virale infecties kunnen worden behandeld met antivirale middelen, maar worden vaker toegestaan om hun gang te gaan met bedrust en veel vocht.
Chronische aandoeningen vereisen meestal veranderingen in levensstijl, waaronder stoppen met roken, lichaamsbeweging en het vermijden van irriterende stoffen in de lucht. Voor aandoeningen zoals COPD zijn in het algemeen orale of inhalatiecorticosteroïden en bronchodilatatoren nodig. Longrevalidatie en zuurstoftherapie kunnen ziekteprogressie helpen voorkomen en een kwaliteit van leven handhaven.
Longoedeem kan de agressieve behandeling van het onderliggende hartfalen vereisen, variërend van chronische medicijnen tot bypass-operaties. Chirurgie kan een optie zijn voor mensen met een vergevorderde longziekte als alle andere behandelingen falen. Een longtransplantatie is een laatste redmiddel voor degenen die niet langer functioneel zijn.

Een woord van heel goed

Crepitus kan een teken zijn van een ernstige ziekte of helemaal niets betekenen. Als u niet zeker weet of een klik- of knettergeluid problematisch is, twijfel dan altijd aan de voorzichtigheid en laat u controleren. Als er pijn, zwelling, roodheid of u bent plotseling minder in staat om een gewricht te verplaatsen, aarzel dan niet om een afspraak te maken met een arts of orthopedist.
Als u echter ooit knettergeluiden hoort wanneer u ademt, moet u uw arts dringend vragen of er nog andere symptomen zijn. Hoe eerder u dit doet, hoe groter de kans dat u de aandoening gaat identificeren en behandelen voordat deze ernstig wordt.