Virale artritis Kenmerken en diagnose
Hoe virale artritis ontstaat
Virussen kunnen direct een gewricht binnendringen dat leidt tot een infectie van het synovium of de omliggende gewrichtsweefsels. Virale deeltjes (hele virionen of virale antigenen) kunnen werken als het antigeen in immuuncomplexen die zich vormen in reactie op een virale infectie. In dergelijke gevallen kunnen de immuuncomplexen in de gewrichten worden afgezet. Het andere werkingsmechanisme omvat persistente virale infecties die leiden tot immuundysregulatie en chronische ontstekingsreacties.Kenmerken
Typische symptomen geassocieerd met virale artritis omvatten symmetrische gewrichtsaandoening die zich kan ontwikkelen als artralgie (gewrichtspijn) of artritis (gewrichtsontsteking) die reumatische ziekte nabootst, vaak met een kenmerkende uitslag. De gewrichtssymptomen kunnen voorafgaan aan of samenvallen met de klinische symptomen en symptomen van een virale infectie.Doorgaans heeft gezamenlijke betrokkenheid geassocieerd met virale artritis de neiging om:
- Ontwikkel plotseling
- Van korte duur zijn (d.w.z. het houdt niet aan)
- Niet terugkeren
Diagnose
Diagnose van virale artritis kan een beetje lastig zijn, omdat er geen enkele presentatie van symptomen is die als typisch zou worden beschouwd. De gebruikelijke tekenen en symptomen - koorts, huiduitslag en gewrichtspijn - komen ook vaak voor bij verschillende andere ziekten en aandoeningen. Omdat artritis voorafgaat aan tekenen van de virale infectie, compliceert dat ook het diagnostische proces.Serologisch testen is de meest effectieve manier om de diagnose van virale artritis vast te stellen wanneer een virale infectie wordt vermoed, of om de oorzaak van artritis of artralgie van onbekende oorsprong ongeacht vast te stellen. Als een virale infectie wordt vermoed, moet de serologie na 2 tot 3 weken onmiddellijk en opnieuw worden uitgevoerd.
- Een acute IgM-antilichaamrespons gevolgd door IgG-antilichamen tegen een specifiek virus bevestigt een virale oorzaak.
- Een toename (4 keer of meer) van IgG in de loop van de tijd is geassocieerd met recente infectie waarbij het initiële bloedmonster te laat werd genomen om IgM te detecteren. Het kan ook wijzen op herinfectie of een herhaling.
- Stabiele IgG-waarden ondersteunen niet de diagnose van een recente virale infectie. Het kan een aanwijzing zijn voor een oude virale infectie die niet is geassocieerd met artritis die zich later heeft ontwikkeld.
Gemeenschappelijke virussen geassocieerd met virale artritis
De meest voorkomende virussen die zijn gekoppeld aan artralgie of artritis zijn onder andere:- Parvovirus - Gewrichtssymptomen komen voor bij 60 procent van de geïnfecteerde volwassenen
- Hepatitis B - 10 tot 25 procent ontwikkelt artritis
- Hepatitis C - 2 tot 20 procent ontwikkelt artritis
- Rubella - Incidentie van artritis is tot 30 procent van de besmette vrouwen en 6 procent van de mannen
- Alphavirussen - Door muggen overgebrachte RNA-virussen komen steeds vaker voor bij reizigers naar endemische gebieden
- Epstein-Barr-virus - Vaak bij patiënten die biologische geneesmiddelen gebruiken
Het chikungunya-virus, een alfavirus dat voornamelijk in Afrika en Azië ziekten heeft veroorzaakt, wordt verspreid door Aedes-muggen. Acute chikungunya duurt meestal maximaal een week, maar het wordt geassocieerd met artritis die tot 36 maanden aanhoudt. Gewoonlijk beïnvloedt de symmetrische artritis van chikungunya de vingers, polsen, knieën en enkels. Relapsing en remitting symptomen komen voor volgens 60 tot 80 procent van de getroffenen Clinisch medicijn. De uitbraak van chikungunya die zich heeft voorgedaan in het Caribisch gebied zal waarschijnlijk de prevalentie van dit specifieke type virale artritis verhogen, omdat het een hotspot is voor reizigers.
