Wat is het verschil tussen geïnhaleerde en orale corticosteroïden?

Astma-behandeling heeft een aantal opties die u moet bespreken met uw arts. Onder die zijn ofwel inhalatie of orale corticosteroïden. Hoewel beide de symptomen van astma effectief kunnen verlichten, moet u weten hoe elk ervan verschilt van het andere.

Soorten corticosteroïden voor astmacontrole

Orale corticosteroïden, of orale steroïden, zijn een groep zeer sterke ontstekingsremmende medicijnen die u helpen uw astma onder controle te krijgen wanneer u een astma-aanval of een significante verergering van uw astmasymptomen heeft. Het is belangrijk om de verschillen tussen deze groep steroïden en geïnhaleerde steroïden te begrijpen.
Als u meer dan eens per jaar orale corticosteroïden nodig heeft, is uw astmacontrole waarschijnlijk niet wat het zou moeten zijn. Zorg ervoor dat u met uw arts praat over uw actieplan tegen astma en zorg ervoor dat er geen andere redenen zijn waarom uw astma slecht onder controle is. Wees voorbereid op de discussie of uw omgeving mogelijk uw astma verergert.
Geïnhaleerde corticosteroïden worden vaak toegediend via een dosisinhalator. Orale corticosteroïden zijn beschikbaar als zowel een pil als in een vloeibare formulering. De meest voorkomende hiervan zijn Prednison, Prednisolon en Methylprednisolon.

Hoe zijn orale corticosteroïden en geïnhaleerde corticosteroïden anders?

Het belangrijkste verschil tussen deze twee astmabehandelingen is de manier waarop ze worden toegediend:

• Geïnhaleerde steroïden worden direct in de longen ingeblazen.
• Orale steroïden worden ingeslikt en verteerd.

Naast dit duidelijke verschil zijn er nog andere significante verschillen.
1. De delen van het lichaam aangetast. Orale corticosteroïden verminderen ontstekingen door het hele lichaam, terwijl geïnhaleerde steroïden voornamelijk in de longen werken.
2. De mogelijke bijwerkingen. Vanwege hun systemisch bereik hebben orale corticosteroïden een groter potentieel voor bijwerkingen. Deze kunnen zijn: verlies van botdichtheid, staar en hoge bloeddruk. Geïnhaleerde steroïden veroorzaken daarentegen zelden deze bijwerkingen. Vaak voorkomende bijwerkingen van inhalatiecorticosteroïden zijn spruw en hoest.
3. Mogelijke interacties tussen geneesmiddelen. Er zijn zeer weinig geneesmiddeleninteracties met geïnhaleerde steroïden, maar hetzelfde kan niet worden gezegd voor orale corticosteroïden.
Er zijn veel potentiële interacties van orale corticosteroïden met geneesmiddelen voor de behandeling van diabetes, hoge bloeddruk (hypertensie) en pijn.

• Orale corticosteroïden verminderen de werkzaamheid van een aantal hypertensieve geneesmiddelen, naast mogelijk leidend tot hoge bloeddruk bij langdurig gebruik.
• Orale corticosteroïden kunnen het risico op bloedingen verhogen die gepaard gaan met sommige pijnstillers, zoals ibuprofen.
• Orale corticosteroïden kunnen de groei van kinderen beïnvloeden en leiden tot osteoporose.
• Corticosteroïden remmen het effect van sommige geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van diabetes.

Over het algemeen zijn er minder en minder ernstige bijwerkingen van inhalatiecorticosteroïden in vergelijking met orale corticosteroïden. Bij volwassenen die hoge doses Becloforte, Pulmicort of Flovent nemen, moet de oogdruk echter regelmatig worden gecontroleerd en een botdichtheidstest ondergaan als ze risicofactoren voor osteoporose hebben. Kinderen die hoge doses van deze geïnhaleerde steroïden nemen, moeten hun lengte regelmatig laten meten en doorverwijzen naar een specialist.