Disc Herniation Types - Uitgestuikt, geëxtrudeerd, geëxtrudeerd en in de juiste volgorde geplaatst
We weten allemaal dat pijn pijn is. Net hetzelfde, er bestaan 4 soorten hernia's die symptomen veroorzaken.
De schijfanatomie is zodanig dat een zachte, geleiachtige substantie die zich in het midden bevindt (de nucleus pulposus genoemd) wordt gehouden door harde vezels die zich aan de buitenkant bevinden. Deze buitenste laag wordt de annulus fibrosus genoemd. Na verloop van tijd kan de annulus slijten en / of scheuren, waardoor de kern en de spinale zenuwwortel kwetsbaar blijven voor verwondingen. Wanneer dit gebeurt, kan er een ongezonde interactie optreden tussen het hernia-schijfmateriaal en de spinale zenuwwortel, wat kan leiden tot pijn en / of zenuwklachten.
Met elk type disruptie hieronder vermeld, bevindt de centrale kern zich in een ander stadium van migratie naar de buitenkant van de annulus, waarbij de herniatie de meest extreme versie vertegenwoordigt.
Disc uitsteeksel
Een uitsteeksel van de schijf treedt op wanneer de schijfnucleus uitpuilt maar niet scheurt. De kern blijft achter in de schijfstructuur.Disc Prolaps
Wanneer zich een discusverzakking voordoet, bevindt de kern zich nog steeds in de ring, maar alleen omdat de buitenste vezels de ring erin houden. (De ring bestaat uit verschillende lagen vezels die op de diagonaal zijn georiënteerd Elke laag ligt ongeveer 90 graden hoek met de laag erboven of lager, dit ontwerp biedt steigers en ondersteuning voor de hele structuur.)Disc extrusie
Bij schijfextrusie ontsnapt het zachte materiaal waaruit de kern bestaat van de schijfstructuur naar de nabijgelegen epidurale ruimte maar is nog steeds verbonden met de schijf. Dit is mogelijk door scheuren in de ringvormige vezels die een opening achterlaten waaruit het zachte materiaal kan stromen.Sequestered Disc
In het geval van een gesekwestreerde schijf maken fragmenten van zowel de annulus als de kern deze buiten de eigenlijke schijf. Het meest voorkomende probleem als gevolg van een gesekwestreerde schijf is een geïrriteerde spinale zenuwwortel, die optreedt omdat de fragmenten in het gevoelige zenuwmateriaal terechtkomen dat de spinale zenuwwortel vormt. Over het algemeen wordt de term "hernia" gebruikt om naar een afgezonderde schijf te verwijzen.Andere problemen die voortkomen uit gesekwestreerde schijven zijn myelopathie (druk of irritatie van het ruggenmerg) en / of cauda equina syndroom (een zeldzame aandoening waarbij de blootgestelde zenuwen aan het einde van het ruggenmerg onder druk komen te staan.) Symptomen van cauda equina - been pijn of zwakte die steeds erger wordt, "geheugenverlies van het zadel" en / of problemen met de darm of blaas - worden over het algemeen beschouwd als een medisch noodgeval.)
Als het gaat om de symptoomintensiteit geassocieerd met gesekwestreerde schijven, is het meestal de mate van druk die op de zenuwstructuren wordt uitgeoefend door de bevrijde fragmenten die de bepalende factor zijn.
Overigens veroorzaakt niet alleen de schijfverwonding druk op de zenuwstructuren; het kan ook een combinatie zijn van de verwonding met de ontstane ontsteking.
Lichaamspositionering en de gezondheid van uw disc
Je lichaamspositie kan bepalen hoeveel druk je op je schijven legt. Dit wordt intradiscale druk genoemd. Over het algemeen krijgt de L5-S1 (laatste lendewervel en de bovenkant van de sacrumbot-interconnectie) de meeste druk. Dit komt omdat het grootste deel van het gewicht van uw lichaam daar wordt overgebracht, plus dit segment van de wervelkolom een overgangsplek is; met andere woorden, het is waar de lumbale wervelkolom overgaat in het sacrale gebied.Een Zweeds onderzoek uitgevoerd door Nachemson en Elfstrom gemeten intradiscale druk in de lumbale wervelkolom (lage rug) vanuit verschillende posities. De studie begon met het uitgangspunt dat wanneer een schijf gezond is, de druk de neiging heeft om gelijkmatig over het hele oppervlak te worden verdeeld. De onderzoekers namen het op zich om drukverschillen tussen staand (dat toen als vergelijkingswaarde diende) en een verscheidenheid aan bewegingen, manoeuvres en posities te meten en te vergelijken.
Ze ontdekten dat lopen minder stress veroorzaakte dan kantelen en / of draaien en kant buigen en draaien resulteerde in minder stress dan springen, hoesten en lachen..
Je zou kunnen denken dat zitten de slechtste punten in dit onderzoek had, maar eigenlijk was de grootste boosdoener naar voren gebogen, wat resulteerde in een zeer hoge mate van intradiscale druk. De onderzoekers merkten op dat deze bevinding ondersteuning biedt voor wat ze 'ergonomisch advies' noemden, d.w.z. de vaak herhaalde 'buiging met je knieën en niet met je rug wanneer je iets heftigs of zwaar optilt'.
Een studie van 2008 bevestigde dit, en vond dat gezonde schijfjes geen significante schade opliepen. In feite zeggen de auteurs van die studie dat zitten en staan vergelijkbaar zijn in termen van de mate van intradiscale druk die zij opleggen.
Het enige type manoeuvre dat de onderzoekers vonden resulteerde in minder druk dan staan was liggen. Blijkbaar legt het aannemen van de liggende positie (liggend op je rug) waarschijnlijk 50% minder intradiscale druk op dan de referentiewaarde van de onderzoeker voor staan.
