Een overzicht van bloedstolsels

Een bloedstolsel, ook wel een trombus genoemd, is bloed dat is gestold of gestold.
Hoewel stollen in sommige omstandigheden van cruciaal belang is - een huid wonden genezen door bijvoorbeeld een korst te vormen - kunnen bloedstolsels die in slagaders of aders voorkomen, gevaarlijk en zelfs levensbedreigend zijn als ze de bloedtoevoer blokkeren naar essentiële organen, waaronder het hart , longen en hersenen.

symptomen

De tekenen en symptomen van een bloedstolsel hangen af van het feit of het stolsel zich in een ader of ader bevindt en waarin het lichaam zich bevindt. Een bloedstolsel in een slagader kan matige tot ernstige pijn veroorzaken die zich bijvoorbeeld snel ontwikkelt. Als een ader wordt aangetast, is de pijn waarschijnlijk milder en neemt de ernst over meerdere uren of zelfs dagen toe.
Elke bloedstolsel kan zwelling, tinteling, gevoeligheid of een gevoel van warmte veroorzaken.
Als een slagader die naar de hersenen leidt verstopt is, kunnen neurologische symptomen zoals verwarring of verlamming optreden, mogelijk duidend op een beroerte. Een bloedstolsel in het been kan ervoor zorgen dat het been gaat zwellen, zodat het merkbaar groter is dan het andere been en mogelijk een teken is van DVT. Als zich een bloedstolsel vormt in de kransslagader, kunnen symptomen van een hartaanval - waaronder beklemming in de borst of armen, duizeligheid - optreden.
Tekenen en symptomen van een bloedstolsel

Oorzaken

Alle verwondingen veroorzaken schade aan bloedvaten. Wanneer u een blauwe plek krijgt, komt dat omdat een bloedvat beschadigd was, waardoor er bloed uitlekte en zichtbaar werd onder de huid. Een stolsel vormt zich vervolgens in het bloedvat; zonder dit proces kunnen kleine verwondingen ongecontroleerde bloeding veroorzaken.
Bloedstolsels bestaan uit twee elementen: bloedplaatjes en fibrine. Bloedplaatjes zijn cellen geproduceerd in het beenmerg die door de bloedbaan reizen. Wanneer bloedingen optreden, worden de bloedplaatjes kleverig, waardoor ze aan elkaar en aan de wanden van het bloedvat kunnen hechten.
Fibrine is een stof die lijkt op een lange, kleverige string. Strengen fibrine blijven plakken aan bloedvatwanden en klonteren samen tot een webachtig complex waar rode bloedcellen in terechtkomen. Een bloedstolsel bestaat uit bloedplaatjes en fibrinestrengen, evenals ingesloten rode bloedcellen. De strengen fibrine binden de bloedplaatjes aan elkaar en verdichten in wezen het stolsel om het stabiel te maken.
Het stollingsmechanisme kan er ook voor zorgen dat stolsels zich vormen op een manier die schadelijk is - een aandoening die trombose wordt genoemd.
Als een bloedstolsel een slagader naar het hart blokkeert, kan het resultaat een hartaanval zijn. Als bloed naar de hersenen wordt geblokkeerd, kan het resultaat een beroerte zijn.
Arteriën worden kleiner en kleiner naarmate ze zich van het hart verwijderen, dus een stolsel dat in de buurt van het hart begint, zal uiteindelijk in een kleiner vat verblijven. Dit voorkomt dat zuurstofrijk bloed alle gebieden bereikt die worden gevoed door die slagader. Embolische beroertes, het meest voorkomende type beroerte, worden bijvoorbeeld veroorzaakt door bloedstolsels die naar de hersenen reizen en uithongerend hersenweefsel van bloed en zuurstof.
Aders daarentegen worden groter naarmate ze bloed naar het hart terugvoeren, zodat bloedstolsels die zich in aderen vormen, helemaal naar het hart kunnen reizen en dan in de longen gepompt kunnen worden, waar ze een levensbedreigende aandoening kunnen creëren, genaamd een longembolie. Ze kunnen zich ook in bloedvaten nestelen, meestal in de benen; wanneer dit gebeurt, wordt het diepe veneuze trombose (DVT) genoemd.
Er zijn tal van risicofactoren die u kunnen predisponeren om een potentieel gevaarlijke bloedstolsel te ontwikkelen, waaronder:

Atriale fibrillatie, een aandoening die een onregelmatige hartslag veroorzaakt
Atherosclerose, een opeenhoping van plaque in de slagaders
Bepaalde genetische aandoeningen, zoals factor V Leiden-mutatie (FVL)
Bepaalde medicijnen, zoals orale anticonceptiva en geneesmiddelen voor hormoontherapie
Hartritmestoornissen (hartritmestoornissen)
Hartfalen
zwaarlijvigheid
Perifere slagaderziekte
Zwangerschap
Langdurig zitten of bedrust
Roken
Chirurgie

Blood Clot Oorzaken en risicofactoren

Diagnose

Een verscheidenheid aan diagnostische tests worden gebruikt om bloedstolsels te detecteren, afhankelijk van uw symptomen en de waarschijnlijke locatie van het stolsel. Ze bevatten:

D-dimeer bloedtest: Dit meet een stof in het bloed die kan detecteren of zich ergens in de bloedbaan abnormale stollingsactiviteit voordoet.
Cardiale biomerker bloedtest: Dit is een bloedtest die schade aan de hartspier kan opsporen en wordt gebruikt om een hartaanval te diagnosticeren.
Compressie-echografie: Dit is een niet-invasieve test die aan het bed kan worden uitgevoerd en is vaak erg handig bij het diagnosticeren van DVT.
V / Q-scan: Een ventilatie-perfusiescan (V / Q-scan) gebruikt een radioactieve kleurstof om de bloedstroom naar de longen te onderzoeken en kan detecteren of een longbloedvat is geblokkeerd door een longembolie..
CT-scan: Dit is vaak de eerste test die wordt gebruikt om een beroerte te diagnosticeren. Het is ook nuttig voor het bevestigen van een longembolie.
MRI scan: MRI-scans kunnen worden gebruikt om stolsels in bloedvaten te detecteren.
Angiografie of venografie: Dit zijn katheterisatietechnieken waarbij een kleurstof wordt geïnjecteerd in een bloedvat waar een stolsel wordt vermoed; Röntgenstralen worden vervolgens genomen om het stolsel te detecteren.
echocardiografie: Echocardiogrammen gebruiken geluidsgolven om afbeeldingen van uw hart te krijgen en worden vaak gebruikt bij patiënten met embolieën die een slagader beïnvloeden, vooral bij mensen die een embolische beroerte hebben gehad. Om in een slagader te komen, zal in bijna alle gevallen een embolie ontstaan uit het hart of door het hart reizen.

Hoe bloedstolsels worden gediagnosticeerd

Behandeling

Geneesmiddelen op recept zijn de steunpilaar van de preventie en behandeling van bloedstolsels, hoewel een operatie voor sommige mensen kan worden overwogen. Geneesmiddelen die worden gebruikt om bloedstolsels te behandelen, zijn onder andere:

Anticoagulantia: Deze remmen een of meer van de stollingsfactoren, een groep bloedeiwitten die verantwoordelijk zijn voor de bloedstolling.
Geneesmiddelen tegen bloedplaatjes: Deze medicijnen worden gebruikt om de "kleverigheid" van bloedplaatjes, de kleine bloedelementen die de kern van een bloedstolsel vormen, te verminderen. Door het vermogen van bloedplaatjes om samen te klonteren te remmen, remmen deze geneesmiddelen de bloedstolling.
Trombolytica: Deze krachtige geneesmiddelen, ook bekend als fibrinolytische middelen of "stolselbrekers", worden intraveneus toegediend om bloedstolsels op te lossen die zich in het vormingsproces bevinden. Voor het grootste deel is hun gebruik beperkt tot patiënten die zich binnen de eerste paar uur van een acute hartaanval of beroerte bevinden in een poging een geblokkeerde ader te heropenen en blijvende weefselbeschadiging te voorkomen.

Hoe bloedstolsels worden behandeld

het voorkomen

Sommige van de strategieën voor het voorkomen van bloedstolsels zijn die aanbevolen voor algemene gezondheid en welzijn.
Krijg routineoefeningen, houd uw gewicht binnen een gezond bereik en vermijd roken. De laatste aanbeveling is vooral belangrijk als het gaat om bloedstolsels, omdat het een ontsteking kan veroorzaken die trombose bevordert.
Zorg ervoor dat eventuele chronische aandoeningen die u hebt goed worden behandeld, met name hart- en vaatziekten, en - zoveel mogelijk - vermijd langdurig zitten.
Hoe bloedstolsels te voorkomen

Een woord van heel goed

Bloedstolsels kunnen gevaarlijk zijn, dus als u symptomen ervaart waarvan u denkt dat die op een stolsel duiden, bel dan onmiddellijk uw arts of ga naar de eerste hulp. Gelukkig zijn er veel medicijnen die bloedstolsels effectief kunnen voorkomen en behandelen.
Stolsels kunnen levensbedreigend zijn. Weet wanneer je snel moet handelen.