Wat is een bloedvlek?

Een bloeduitstrijkje, ook wel een perifeer uitstrijkje voor morfologie genoemd, is een belangrijke test voor het evalueren van bloedgerelateerde problemen, zoals die in rode bloedcellen, witte bloedcellen of bloedplaatjes. Het heeft een breed scala aan toepassingen, waaronder het onderscheiden van virale infecties van bacteriële infecties, het evalueren van bloedarmoede, het zoeken naar oorzaken van geelzucht en zelfs het diagnosticeren van malaria..
In tegenstelling tot geautomatiseerde tests (zoals een CBC) kijkt een technicus of arts naar een bloeduitstrijkje onder de microscoop om een breed scala aan veranderingen te detecteren die aanwijzingen geven voor onderliggende ziekten.

Doel van de test

Een bloeduitstrijkje houdt in dat je een bloedmonster onder de microscoop bekijkt na het aanbrengen van speciale vlekken en op zoek bent naar afwijkingen of veranderingen in rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes..

Toepassingen

Er zijn veel redenen waarom uw arts een bloeduitstrijkje kan bestellen. Sommige hiervan omvatten:

om afwijkingen die zijn gevonden op een volledig bloedbeeld (CBC), zoals een hoog of laag aantal rode bloedcellen, het aantal witte bloedcellen of het aantal bloedplaatjes, verder te beoordelen.
om een infectie te evalueren (het identificeren van de aanwezige witte bloedcellen kan helpen bepalen of een infectie viraal, bacterieel of parasitair is, evenals de ernst)
op zoek gaan naar oorzaken van onverklaarde geelzucht
als onderdeel van een work-up voor mensen die onverklaard gewichtsverlies hebben (gedefinieerd als een verlies van 5 procent van het lichaamsgewicht gedurende een periode van 6 maanden zonder te proberen)
om symptomen van duizeligheid en palor (bleekheid) te evalueren
om te zoeken naar oorzaken van petechiën, blauwe plekken of overmatig bloeden
met een laag aantal bloedplaatjes, om te bepalen of de oorzaak verhoogde degradatie of verminderde productie is (op basis van de grootte)
om bevindingen te onderzoeken die verdacht zijn voor bloedgerelateerde kankers
op zoek naar malaria
om sikkelcelziekte te bevestigen
om symptomen van botpijn te evalueren
om te zoeken naar oorzaken van vergroting van de milt, lever of lymfeklieren.

Wat een bloeduitstrijkjes

Een bloeduitstrijkje zoekt naar de aantallen en kenmerken van de drie soorten bloedcellen:

rode bloedcellen (RBC's) zijn de cellen die zuurstof naar de weefsels transporteren
witte bloedcellen (WBC's) zijn cellen die infecties bestrijden tussen verschillende andere functies
bloedplaatjes zijn celfragmenten die een belangrijke rol spelen bij de bloedstolling

Bevindingen die worden genoteerd zijn onder meer:

Het aantal van het type bloedcellen
Met witte bloedcellen, het aantal en de proportie van de verschillende subtypen van witte bloedcellen, waaronder lymfocyten, neutrofielen, basofielen, eosinofielen en monocyten
De relatieve grootte van de cellen, evenals een variatie in grootte
De vorm van de bloedcellen
Andere kenmerken zoals insluitsels in de bloedcellen, klontering van cellen of andere celfragmenten dan bloedplaatjes
Andere bevindingen in het bloed zoals de aanwezigheid van malariaparasieten

Betekenis

Naast informatie over de verschillende soorten bloedcellen, kan een bloeduitstrijkje (vooral in combinatie met een reticulocytentelling) vaak een goede maatstaf zijn voor hoe goed het beenmerg functioneert.

beperkingen

Er zijn een paar beperkingen aan een bloeduitstrijkje. Als een persoon een bloedtransfusie heeft ontvangen, bevat het uitstrijkje een combinatie van inheemse en gedoneerde bloedcellen.
Er zijn verschillende mogelijke manieren waarop fouten in een bloeduitstorting kunnen binnendringen. Vertragingen bij het maken van de dia nadat bloed is afgenomen, blootstelling aan extreme temperaturen of stolling kan resulteren in een slecht monster. De voorbereiding van de dia vereist een zorgvuldige techniek en de resultaten kunnen onnauwkeurig zijn als de dia te dun of te dik is.
Aangezien de metingen door een persoon in plaats van een machine worden uitgevoerd, kan de ervaring van de persoon die de uitstrijk analyseert (soms een hematopathologist genoemd) de interpretatie beïnvloeden..

Vergelijkbare Tests

Een bloeduitstrijkje wordt vaak gedaan in combinatie met een CBC en indices, en het is de combinatie van deze studies die het meest nuttig is. Een bloeduitstorting geeft ook een "tweede lezing" van de resultaten die op de CBC zijn verkregen.
Een complete bloedtelling (CBC) geeft het aantal:

rode bloedcellen
witte bloedcellen
bloedplaatjes

Rode bloedcellen en bloedplaatjesindices beschrijven verder de cellen die aanwezig zijn en omvatten

Gemiddeld corpusculair volume (MCV): een maat voor de grootte van de rode bloedcellen
Gemiddelde corpusculaire hemoglobineconcentratie (MCHC): een maat voor de hemoglobineconcentratie van de cellen
Rode celverdelingsbreedte (RDW): een maat voor de variatie in grootte van rode bloedcellen
Gemiddeld bloedplaatjesvolume (MPV): een maat voor de grootte van de bloedplaatjes

Aanvullende tests

Andere tests die kunnen worden uitgevoerd in combinatie met een bloeduitstrijkje zijn onder andere:

Reticulocytentelling: een reticulocytentelling is een maat voor het aantal onvolgroeide rode bloedcellen en is een goede maat voor hoe goed het beenmerg functioneert
Beenmergaspiratie en biopsie
Chemiepaneel (inclusief nier- en leverfunctietesten)
Schildkliertesten

Risico's en contra-indicaties

Er zijn weinig risico's verbonden aan een bloeduitstrijkje, hoewel bloedverlies van meer zorg kan zijn voor mensen met een laag aantal bloedplaatjes of bloedverdunners.

De test

Een bloeduitstrijkje kan in het ziekenhuis en in de meeste instellingen van de kliniek worden afgenomen. Sommige klinieken hebben op locatie een laboratorium dat de test uitvoert, terwijl anderen het monster naar een referentielaboratorium sturen.

Vóór de test

Er is geen speciale voorbereiding voordat een bloeduitstrijkje wordt getrokken en er zijn geen beperkingen voor eten of activiteit vereist. Het is belangrijk om uw verzekeringskaart mee te nemen naar uw afspraak, evenals kopieën van medische gegevens die u bent gevraagd te verzamelen.
Met een bloeduitstrijkje is het nuttig voor artsen om eerdere bloedonderzoeken te doen die u hebt gedaan om de huidige bevindingen te vergelijken.

Tijdens de test

De technicus begint met het lokaliseren van een ader en vervolgens het gebied te reinigen met antiseptisch middel. Er wordt een tourniquet toegepast om de ader gezwollen en zichtbaarder te maken, waarna de technicus de naald in uw ader steekt. Er kan een scherpe steek zijn wanneer de naald wordt ingebracht en enige lichte druk tijdens het nemen van het monster.
Wanneer de naald wordt verwijderd, wordt u gevraagd om de plaats van de bloedafname onder druk te houden om bloeding te beperken en vervolgens wordt een verband aangebracht.

Na de test

U kunt het laboratorium verlaten als uw test is voltooid en naar uw kamer terugkeren om uw arts te bezoeken, of naar huis gaan en een oproep ontvangen met de resultaten. Bijwerkingen zijn soms, maar kunnen kneuzing op de plaats van de bloedafname, aanhoudende bloeding en zelden infectie omvatten..

Schuif de voorbereiding

Wanneer uw monster in het laboratorium aankomt, bereidt een technoloog de dia zorgvuldig voor. Dit houdt in dat er een druppel bloed op de dia wordt gelegd en dat het bloed vervolgens zorgvuldig langs de slede wordt verspreid, zodat er op een monster van 200 bloedcellen ruimte tussen de cellen is.

Resultaten interpreteren

Het bloeduitstrijkje kan belangrijke informatie over veel bloedgerelateerde aandoeningen, nieraandoeningen, leveraandoeningen en meer onthullen. Soms kan een diagnose worden gesteld op basis van de bloedvlek alleen (zoals bij erfelijke elliptocytose) en andere keren worden verdere testen aangewezen.
Referentiegebied
Referentiebereiken bestaan voor het aantal rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes, evenals het verwachte uiterlijk van deze cellen. Elk van de soorten bloedcellen wordt geëvalueerd op aantal, vorm, grootte en andere kenmerken.

Rode bloedcellen

Het bloeduitstrijkje bekijkt nog eens een aantal bevindingen uit een CBC, waaronder:

Aantal rode bloedcellen.
anisocytose, of de variatie in grootte van de rode bloedcellen en of de cellen groter zijn dan normaal, normaal of kleiner dan normaal. Kleine rode bloedcellen worden microcyten genoemd en grote rode bloedcellen worden macrocyten genoemd. Dit is gecorreleerd met de MCV en RDW. Grote cellen worden vaak gezien met vitamine B12 en folaatdeficiëntie, en kleine cellen worden vaak gezien met bloedarmoede door ijzertekort en thalassemie..
De mate van kleur. Donkerrode cellen worden als hyperchromisch beschouwd en lichtrode cellen worden hypochroom genoemd. Dit komt overeen met de MCHC. Lichtgekleurde cellen worden vaak gezien met bloedarmoede door ijzertekort.
poikilocytose, of de vormen van de rode bloedcellen. Dit kan vormen omvatten zoals traancellen (in de vorm van een traan), sferocyten en meer zoals hieronder wordt besproken.
Anisopoikilocytosis, of de variatie in zowel grootte als vorm van de rode bloedcellen.
Aanwezigheid van insluitsels, inclusief parasieten
Abnormale rode bloedcellen. Slechts één procent of minder van de rode bloedcellen moet kernen bevatten (nucleated RBC's).

bevindingen
Er zijn verschillende andere bevindingen die kunnen worden gezien bij onderzoek van de rode bloedcellen en is een van de grote voordelen van de bloeduitstorting over geautomatiseerde tests. Sommige hiervan omvatten:

Burr-cellen (echinocyten), die worden gezien met nierfalen
Doelcellen, die worden gezien met abnormale hemoglobines
Acanthocyten of aansporing cellen (RBCs met netelige projecties), gezien met alcoholische cirrose en andere voorwaarden
Elliptocyten, gezien met erfelijke elliptocytose
Spherocyten, waargenomen met erfelijke sferocytose en extravasculaire hemolyse
Sikkelcellen, gezien met sikkelcelziekte
Teardrop-cellen (dacrocytose), gezien met beenmergfibrose en myeloproliferatieve ziekten
Shistocyten (rode bloedcelfragmenten), gezien met hemolytische anemieën
Helmcellen, gezien met intravasculaire stollinghemolyse
Basofiele stippelvorming (ribosomen samengeklonterd in de cellen), gezien met toxische schade aan het beenmerg zoals met loodvergiftiging
Vorming van Rouleaux, die verwijst naar stapels RBC's die aan elkaar plakken en een teken kunnen zijn van bindweefselaandoeningen, diabetes, kankers zoals multipel myeloom of een allergische reactie op antibiotica. Vorming van Rouleaux (en bijgevolg het laten vastlopen van de rode bloedcellen in haarvaten) is een achterliggend proces achter diabetische retinopathie.

Nucleated rode bloedcellen, gezien met ernstige hemolyse
Howell-Jolly-lichamen, gezien bij mensen bij wie de milt is verwijderd en bij mensen met megaloblastaire bloedarmoede (vitamine B12 en folaatdeficiëntie)
Heinz-lichaampjes of bijtcellen, te zien als gedenatureerd hemoglobine wordt samengeklonterd in rode bloedcellen
Cabot's ringen (delen van de kern die overblijven), soms aangetroffen bij vitamine B12-tekort (pernicieuze anemie) en loodvergiftiging
Parasieten zoals malariaparasieten of Bartonella-parasieten kunnen binnen de rode bloedcellen worden waargenomen

Witte bloedcel

Het aantal witte bloedcellen op een bloeduitstrijkje geeft belangrijke informatie over het aantal verschillende soorten bloedcellen en andere bevindingen. Wanneer een bepaald type witte bloedcellen is toegenomen, kan dit belangrijke aanwijzingen geven over onderliggende problemen.
Typen en aantal WBC's

lymfocyten: Verhogingen gezien bij virale infecties en sommige leukemieën.
neutrofielen: Verhoogde resultaten met bacteriële infecties, trauma en sommige leukemieën.
eosinofielen: Verhoogde aantallen worden vaak gezien met allergieën en astma. Zeer hoge niveaus worden vaak geassocieerd met parasitaire infecties.
basofielen: Verhogingen kunnen zorgen baren en worden vaak gezien met kanker.
monocyten: Dit type witte bloedcellen kan worden afgebeeld als een vuilnisbak en kan onder vele omstandigheden worden opgeheven.

Maturiteit van witte bloedcellen
De volwassenheid van witte bloedcellen kan informatie geven over de ernst van de infectie of een onderliggende leukemie suggereren.

Banden: Dit zijn jonge witte bloedcellen en zijn vaak verhoogd met ernstige infecties. Een bandentelling van meer dan 15 procent wordt een 'linkerschuiving' genoemd.
Andere onrijpe witte bloedcellen mogen niet worden gezien op een bloeduitstrijkje (in perifeer bloed) en doen vermoeden rijzen over leukemie. Dit omvat het vinden van myeloblasten, metamyelocyten, promyelocyten, myelocyten of met lymfocyten, het vinden van lymfoblasten of prolymfocyten.

Abnormale witte bloedcellen
Atypische lymfocyten (meer dan 5 procent) worden vaak gezien met infectieuze mononucleosis
Andere bevindingen
Daarnaast zijn er nog andere bevindingen die kunnen worden opgemerkt:

Toxische granulaties (in neutrofielen): Gezien met ernstige infecties
Hypersegmented neutrophils (meer dan 5 nucleaire lobben): gezien met vitamine B12 en folaatdeficiëntie evenals myeloproliferatieve stoornissen
Felgroene insluitsels: soms te zien bij leverfalen en geassocieerd met een slechte prognose
Bilobed-neutrofielen: te zien in sommige genetische syndromen

Aantal bloedplaatjes en bevindingen

Het aantal bloedplaatjes is belangrijk om op te merken, vooral als het laag is (trombocytopenie). De diagnose kan worden beperkt door te bepalen of de bloedplaatjes kleiner zijn dan normaal of groter dan normaal. Andere bevindingen kunnen hypogranulaire bloedplaatjes omvatten.

Opvolgen

De follow-up na een bloeduitstorting hangt af van de bevindingen van de test. In sommige gevallen, zoals bij erfelijke elliptocytose, zijn de bevindingen op het uitstrijkje voldoende om de diagnose te stellen. Bevindingen zoals onvolgroeide witte bloedcellen geven aan dat er een beenmergstudie moet worden uitgevoerd.

Een woord van heel goed

Een bloeduitstrijkje is een redelijk goedkope test die een grote hoeveelheid informatie kan verschaffen als het gaat om het evalueren van vele ziekten. Hoewel geautomatiseerde tests in sommige omgevingen snel en kosteneffectief zijn, hebben we geen technologie die het menselijk oog kan vervangen door de vele subtiele veranderingen in bloedcellen die belangrijke aanwijzingen geven bij de diagnose..
Wat te leren van een compleet bloedbeeld