Startpagina » BPD » Wat is een distaal risicofactor in Borderline persoonlijkheidsstoornis?

    Wat is een distaal risicofactor in Borderline persoonlijkheidsstoornis?

    Een distale risicofactor is een risicofactor die een onderliggende kwetsbaarheid voor een bepaalde aandoening of gebeurtenis vertegenwoordigt. Dit voorspelt niet dat de aandoening of het evenement definitief zal gebeuren of dat dit snel zal gebeuren, maar dat iemand op enig moment in de toekomst een risico kan lopen op de aandoening..

    Voorbeelden

    Enkele voorbeelden van distale risicofactoren zijn armoede, het hebben van misbruik of trauma als kind, persoonlijkheidskenmerken en genetische make-up. Als u bijvoorbeeld als kind seksueel bent misbruikt, hebt u mogelijk distale risicofactoren voor bepaalde psychische stoornissen, waaronder borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD).

    Borderline persoonlijkheidsstoornis

    Er zijn bepaalde distale risicofactoren bij het ontwikkelen van een borderline persoonlijkheidsstoornis, waaronder:

    • Genetica. Als u een eerstegraads familielid heeft, dat wil zeggen een ouder of broer of zus, met een borderline-stoornis of een soortgelijke aandoening, is uw risico groter.
    • Persoonlijkheid. Als u de neiging heeft om agressief en / of impulsief te zijn, kan dit uw risico op BPS vergroten.
    • Kindermishandeling of trauma. Elke vorm van significante stress bij kinderen kan ook het risico op het ontwikkelen van BPD verhogen. Veel patiënten zeggen dat ze als kinderen mishandeld of verwaarloosd zijn.

    Proximale versus distale risicofactoren

    In tegenstelling tot distale risicofactoren vormen proximale risicofactoren een onmiddellijke kwetsbaarheid voor een bepaalde aandoening of gebeurtenis.

    Enkele voorbeelden van proximale risicofactoren zijn doorlopend misbruik, problemen ondervinden door een lichamelijke beperking of letsel, slechte academische of werkprestaties en stressvolle levensgebeurtenissen. Al deze risicofactoren, vooral in combinatie met distale risicofactoren, kunnen leiden tot de ontwikkeling van een aandoening zoals BPD.

    symptomen

    Symptomen en patronen van BPS beginnen meestal in de tienerjaren en soms in de jonge volwassenheid. Symptomen kunnen voor verschillende mensen verschillend zijn, maar kunnen het volgende omvatten:

    • Instabiele stemming, inclusief stemmingswisselingen, die uren of dagen kunnen aanhouden
    • Chronisch leeg gevoel
    • Betrokken zijn bij risicovol gedrag, zoals winkeluitjes of onbeschermde seks met meerdere partners
    • Suïcidale gedachten of pogingen of opzettelijk jezelf verwonden
    • Kwaadheidsproblemen, waaronder uitbarstingen en problemen om je humeur te beheersen
    • Een buitensporige angst voor verlating, echt of ingebeeld
    • Intense relaties met anderen die constant op en neer gaan
    • Actief en vaak de manier waarop je naar jezelf kijkt veranderen, inclusief je waarden en doelen, en mogelijk jezelf zien als slecht of alsof je niet eens bestaat

    Als u of een geliefde een van deze symptomen ervaart, maak dan een afspraak met uw arts voor een evaluatie. 

    behandelingen

    Als u de diagnose BPS heeft, is psychotherapie de meest nuttige tool in uw behandelplan. Specifieke typen waarvan is aangetoond dat ze bijzonder behulpzaam zijn voor BPS zijn dialectische gedragstherapie (DBT), schemagerichte therapie, overdrachtsgerichte psychotherapie (TFP) en mentalisatie-gebaseerde therapie (MBT).

    Hoewel de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) geen specifieke medicijnen heeft goedgekeurd voor de behandeling van BPD, kan uw arts u medicijnen voorschrijven om te helpen bij de behandeling van uw symptomen of andere aandoeningen die u mogelijk heeft, zoals BPD, zoals depressie..

    Outlook voor patiënten

    Lopend onderzoek laat zien dat als je de diagnose BPS hebt gehad, de vooruitzichten voor je toekomst meestal positief zijn. Veel van de symptomen die zo slopend kunnen zijn verdwijnen binnen de eerste paar jaar van behandeling en de meeste patiënten verbeteren na verloop van tijd. Hoe eerder uw BPS wordt gediagnosticeerd en behandeld, hoe gunstiger uw uitkomst, dus vroege detectie is van vitaal belang.