Een overzicht van blaasdisfunctie bij MS
Hoe frustrerend en gênant de symptomen ook zijn, het is belangrijk om ze niet te negeren. Er zijn tegenwoordig veel medische behandelingen beschikbaar die de urinaire functie kunnen verbeteren, terwijl eenvoudige dieet- en levensstijlmaatregelen u kunnen helpen de aandoening beter te beheren, vaak met minimale stress of impact op uw leven.
Oorzaken
Multiple sclerose wordt gekenmerkt door een abnormale immuunrespons die schade veroorzaakt aan de beschermende bedekking van zenuwcellen (myeline-omhulsel). Deze schade resulteert in de vorming van laesies op de hersenen en / of het ruggenmerg, die op hun beurt interfereren met de zenuwimpulsen die beweging, visie, sensaties, denkprocessen en lichaamsfuncties zoals blaascontrole reguleren.Blaasdisfunctie bij MS treedt op wanneer elektrische signalen naar de blaas en de urinaire sfincter worden vertraagd of belemmerd door laesies die zich op het ruggenmerg ontwikkelen. Disfunctie kan om drie redenen optreden:
- De blaas is spastisch, waardoor hij minder goed in staat is om urine vast te houden.
- De urinaire sluitspier is spastisch, waardoor de blaas niet volledig kan worden geleegd.
- De blaas is slap en kan niet samentrekken, wat leidt tot urineretentie.
Tekenen en symptomen
De symptomen van blaasdisfunctie kunnen variëren afhankelijk van de mate en locatie van de laesies. In sommige gevallen zijn de symptomen mild en van voorbijgaande aard. In andere landen kunnen ze aanhoudend en verergerend zijn. Urinaire symptomen kunnen zich op een of meer van de volgende vier manieren voordoen:- Aarzeling: Mogelijk voelt u de behoefte om te plassen, maar het kan een lange tijd duren om te beginnen of het is mogelijk dat u niet in staat bent om een constante stroom te handhaven.
- Urgentie: De plotselinge, sterke behoefte om te plassen gepaard met een ongemakkelijke rush van volheid in de blaas
- Frequentie: De behoefte om veel vaker dan normaal te plassen. Dit gebeurt vaak 's nachts en veroorzaakt slaapstoornissen.
- incontinentie: Wanneeru bent minder goed in staat om de urine te beheersen om de blaas te verlaten, wat leidt tot lekkage
complicaties
Als de blaasdisfunctie onbehandeld blijft, kan dit permanente schade aan de urinewegen veroorzaken. Urinestenen en urineweginfecties (UTI's) kunnen zich vaak ontwikkelen als de blaas niet in staat is om te legen. Chronische lekkage kan ook leiden tot lokale huidinfecties. In ernstige gevallen kunnen mogelijk dodelijke urosepsis optreden als zich een urineweginfectie in de bloedbaan verspreidt.Het is ook belangrijk om rekening te houden met de impact van blaasdisfunctie op de gemoedsrust en levensstijl van een persoon. Het is niet ongewoon voor mensen met problemen met de blaascontrole om zichzelf te isoleren of hun dagelijkse routines te beperken, wat vaak bijdraagt aan de last van depressie die vaak wordt gezien bij mensen met MS.
Hoe vaak moet je plassen?
Diagnose
Bij onderzoek naar blaasdisfunctie, zullen artsen u vragen naar uw symptomen. Zij willen UTI's uitsluiten door uw urine te testen.Als positief, antibiotische behandeling zal worden voorgeschreven. Als dat niet het geval is, zullen andere tests (bekend als een urodynamische beoordeling) worden uitgevoerd om te evalueren hoe goed de blaas en urethra urine opslaan en afgeven..
Een urodynamische beoordeling duurt ongeveer 30 minuten en omvat het gebruik van een kleine katheter om de blaas te vullen en metingen op te nemen.
Behandeling
Hoe schrijnend blaasdisfunctie ook is, meestal kunnen urinewegsymptomen succesvol worden beheerd met medicijnen, aanpassingen van de levensstijl en andere therapieën.De behandeling zal worden bepaald door de specifieke oorzaak van de disfunctie:
- Voor patiënten met spastische blaas: Blaasrelaxantia, zoals Ditropan (oxybutynine), Detrol (tolterodine), Enablex (darefenasin), Toviaz (fesoterodine), Vesicare (solifenacine), Sanctura (trospiumchloride) en Myrbetriq (mirabegron), worden gebruikt.
- Voor patiënten met een overactieve blaassfincter: Alfa-adrenerge blokkers, zoals Flomax (tamsulosine), Uroxatral (alfuzolin), Cardura (doxazosine) en Rapaflo (silodosine), worden gebruikt om de urinestroom door de sfincter te bevorderen. Daarnaast kunnen antispastische geneesmiddelen, zoals Lioresal (baclofen) en Zanaflex (tizanidine), worden gebruikt om de sluitspier te ontspannen.
- Voor patiënten met een slappe blaas: Intermitterende zelfkatheterisatie, waarbij een dunne buis in de blaas wordt ingebracht om het urineren beter mogelijk te maken, kan worden aanbevolen.
Dieetstrategieën omvatten de beperking van cafeïne, alcohol en sinaasappelsap (de laatste bevordert de bacteriegroei) en het gebruik van cranberrysap of tabletten (die de groei van bacteriën remmen).
Meer ernstige gevallen kunnen chirurgische ingrepen vereisen, waaronder een elektrisch implantaat, een InterStim genaamd, die de sacrale zenuwen stimuleert en een overactieve blaas helpt behandelen. Botox kan ook worden gebruikt om een overactieve blaas te behandelen.
